Wat een idioot gedoe over de snelheidsbeperkende maatregel, die bijna niets voorstelt.

Onlangs reed ik van Almelo naar mijn huis in Heiloo. Een lange rit over met name de A1. Niets bijzonders zou u kunnen denken, maar ik kwam tot één gedachte. We hebben op de oceanen plastic-soep, maar we zijn blijkbaar blind voor de verkeersborden-soep op het vaste land. Want, jeeminee, wat staan er veel (ook overbodige) verkeersborden langs de weg.

*

Op 1 januari 2020 gaat de snelheid op de autosnelwegen overal naar 100km/u. Althans tussen 6.00 uur en 19.00 uur. In het nieuws worden de bedrijven getoond die alle verkeersborden moeten gaan vervangen. Heel het land wordt met nieuwe borden volgezet, maar is dat wel nodig? Iedere Nederlander en toerist weet dat er op onze snelwegen niet harder dan 100km/u. mag worden gereden. Het achterlijke is nog wel dat de regering, met name de VVD (de zogenaamde partij voor het bedrijfsleven), er een halfbakken maatregel van heeft gemaakt. Want de maatregel geldt niet overal 24/7. Er komen trajecten waar tussen 19.00 uur ’s avonds en de volgende morgen 6.00 uur nog steeds 130km/u. mag worden gereden. En dat gaat ellende opleveren. Want van die uitzondering gaan de notoire snelheidsduivels maximaal gebruik maken. Ze zullen, vol adrenaline, langzamer rijdende medeweggebruikers van de weg gaan drukken, verblinden met groot licht of roekeloos rechts gaan passeren. Dat gebeurt nu immers ook al. Daarvoor hoeven we niet te wachten tot het 1 januari 2020 is.

En dan verschijnt de fractievoorzitter van de VVD in allerlei praatprogramma’s op televisie en die laat onverbloemd merken dat hij faliekant tegen de maatregel is. Niet vanwege de beoogde milieueffecten, maar omdat hij het zo vervelend vindt dat je meer tijd kwijt bent om van A naar B te rijden. Waar heeft die man het over? Ik rijd al ruim 30 jaar niet harder dan 100km/u. op de snelweg. Daar waar de verkeerssituatie dat van mij vraagt, geef ik even wat gas bij. Ik wil het andere verkeer niet onnodig ophouden.

Bovendien laat diezelfde fractievoorzitter al doorschemeren dat het, voor wat het hem betreft, een maatregel is die, zo snel als maar mogelijk is, weer dient te worden teruggedraaid. Dus weer snel terug naar 130km/u. en dan ook nog liever op meer trajecten dan dat dat nu het geval is. Dus, opnieuw voor anderhalf miljoen verkeersborden gaan vervangen.

Ik rijd dus al heel lang 100km/u. en pas mijn snelheid af en toe aan aan de verkeersomstandigheden waarin ik verkeer. Belachelijk natuurlijk, maar zo houd ik de doorstroming in het verkeer op gang. Maar wat vooral belangrijk is, is het effect van mijn snelheid op mijn reistijd. Als ik niet opgehouden word door files of langzaam rijdend verkeer, doe ik nog geen tien minuten, ja 10 minuten, langer over een rit van Almelo naar Heiloo. Dus, die fractievoorzitter maakt zich druk over 10 minuten eerder vertrekken om op tijd aan te komen. En ik reken die 10 minuten niet meer mee voor wat betreft mijn reistijd. Ik moet veel meer rekening houden met andere factoren die mijn reistijd kunnen verlengen, met name de files. Files die vaak veroorzaakt worden door automobilisten die overal tussendoor manoeuvreren en 130km/u. nog te langzaam vinden. Zij veroorzaken schrikreacties, waardoor andere weggebruikers op de rem trappen. Of ze veroorzaken verkeersongelukken én files (harmonicaeffect na het remmen).

En ik vrees dat deze toestanden na 1 januari 2020 niet zullen verminderen. Want wat blijkt? De politie heeft nu al aangekondigd dat ze niet gaan handhaven op het houden aan de maximum snelheid op de autosnelwegen. Niets nieuws overigens. Dat doet de politie ook al niet op het handsfree bellen in de auto tijdens het rijden. De pakkans bij overtreden is nihil, dus houden automobilisten zich er niet aan.

Anarchisme op de snelweg wordt ook in de hand gewerkt door die achterlijke uitzonderingen. ’s Avonds en ’s nachts op bepaalde trajecten de 130km/u. blijven toestaan. Uit ervaring weet ik dat 100km/u. went. Ik vloog vroeger ook met 240km/u. over de weg (mocht toen nog). Dus, het hoeft niet, het maken van die uitzonderingen. En wat misschien nog veel prettiger is….er hoeven niet zoveel verkeersborden te worden geplaatst. Slechts 1 verkeersbord voldoet, het Officiële RVV verkeersbord G01 of GO3, want iedereen weet dat op deze wegen minimaal 50km/u. en maximaal 100km/u. mag worden gereden. En dat scheelt honderden, misschien wel duizenden, verkeersborden.

*

Sinds ik rustiger aan ben gaan rijden bespaar ik op mijn brandstofgebruik. Mede dankzij de cruisecontrol bespaar ik daarmee 10-15%. Bovendien hoef ik minder af te remmen voor andere weggebruikers. ik voel me veel meer ontspannen tijdens het rijden. En ik kom minder gejaagd en moe aan op mijn bestemming. Minder hard rijden heeft dus niet alleen positieve effecten op mijn uitstoot en dus op het milieu, maar ook op mijn gezondheid.

*

Copyright©️oncies 2019

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

Lees ook: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/11/15/wat-voor-leven-heb-je-als-snel-rijden-zo-belangrijk-voor-je-is-a3980415

Wordt het niet eens tijd dat het gewone van alledag plaats maakt voor het bijzondere wat het ooit was?

Het einde van het jaar komt alweer in zicht. 2019 is met de laatste twee maanden bezig. De wintertijd is ingegaan en de avonden zijn weer lang en donker. Tijd om de gordijnen te sluiten, de kachel op te stoken, de kaarsjes op tafel en een lekker drankje in de hand….

*

Het klinkt allemaal zo romantisch en het laat je, in gedachten, weer teruggaan naar die goede ouwe tijd. De tijd dat jullie nog van elkaar genoten en er alles aan deden om, zoveel als het maar kon, bij elkaar te zijn. Wat is er toch gebeurd? Wat is er nu zo anders? Hoe komt het toch dat die avonden er niet meer zijn? Jullie zijn nog wel samen. Houden nog zielsveel van elkaar, maar toch zijn die avonden zo ontzettend spaarzaam geworden. Ja, jullie zijn nog samen, maar om nou te kunnen zeggen dat jullie nog net zo (intiem) met en van elkaar genieten….nou, nee….niet echt. Jullie lijken wel broer en zus van elkaar te zijn.

De intimiteit is er nog wel. Althans, dat denk je….dat hoop je. Niet zozeer de seks, meer het gevoel van bij elkaar horen. Hoewel? Is dit gevoel nog wel het gevoel van verbondenheid? Jullie kussen elkaar nog als jullie ’s mogens de deur uitgaan. Ook weer als jullie elkaar aan het einde van de dag weerzien. Maar, hoe voelt dat eigenlijk? Het is toch meer een gewoonte dan dat het nog met het gevoel van passie, die er vroeger zo in zat, heeft te maken. Wat zou er gebeuren als jullie dit ook niet meer zouden doen? Toen de seks minder werd, hebben jullie je daar in het begin nog wel eens druk over gemaakt. En dat is alweer een paar jaar geleden. Wat zeg ik? Een paar jaar? Wanneer was dat ook alweer? Dus, de kans dat een van jullie zich nog druk zou maken over het niet kussen bij vertrek en thuiskomst, zou best tegen kunnen vallen.

Ik kan mij voorstellen dat jullie alles gewoon zijn gaan vinden, omdat het nu eenmaal altijd zo is gegaan. Stellen zijn nooit, tot de dood hen scheidt, 24/7 nog even enthousiast met elkaar. Ja, de leeftijd. Die speelt ook een rol. De hormonen en de overgang. En als jullie daarvoor nog te jong zijn, dan zal het de drukte op het werk zijn. Of het feit dat er nu kinderen door het huis banjeren. Of is het de algehele drukte van het leven, omdat jullie -naast die drukke baan- ook nog een druk sociaal leven (willen) hebben? En dan die verrekte telefoons. Daar hebben jullie het ook nog eens hartstikke druk mee. Sterker nog, iedereen heeft het er daar druk mee tegewoordig. Jullie ergeren je aan het telefoongebruik van elkaar. Het lijkt wel alsof het dingen aan jullie handen zijn vastgegroeid.

Dus, leggen jullie je er maar bij neer. Wordt er niet meer over gepraat, laat staan ruzie om gemaakt. En dan zit het fout. Want ik kan jullie zeggen: Als er geen ruzie meer wordt gemaakt, dan zit de sleur er pas echt goed in. Ruzie maak je namelijk alleen met hen waarom je iets geeft. Je maakt geen ruzie met de cassière van de Albert Heijn of de Jumbo. De volgende keer ga je gewoon naar een andere kassa. En er zijn altijd wel stellen die vinden dat ze nooit ruzie hebben gemaakt, maar die vergeten voor het gemak de stress, de ergernissen, de irritaties en de frustraties die daarvoor in de plaats kwamen.

Nooit, altijd, gewoon, irritaties, ergernissen en frustraties: Het zijn de sleutelwoorden in jullie relatie geworden. Het zijn de voedingsbronnen voor al jullie gesprekken en vooral de wederzijdse verwijten. Wensen hebben plaatsgemaakt voor eisen en wat een ieder wel & niet wil. De onderlinge verhoudingen zijn veranderd. Vaker wordt ongelijkheid ervaren. Allemaal heel vervelend. En dat blijft zo tot aan jullie dood of scheiding als een van jullie daar niet meer op wil wachten.

*

En dan komt nu de tijd weer waarin we met z’n allen worden geacht het gezellig en knus met elkaar te hebben. Sinterklaas, de kerstdagen en de jaarwisseling. Leuk met vrienden en familie samen zijn. Genieten van de vrolijkheid en het feit dat iedereen is komen opdraven (voor velen een vervelende verplichting, maar dat hoor je hen niet zeggen). Maar, daar gaat het niet om. Iedereen is er weer en doet even plichtmatig mee aan dit circus. Want dat ben jij het ondertussen gaan vinden. De rest van het jaar zie of hoor je elkaar amper en in deze tijd maakt iedereen dat weer goed. Ook zij hebben een druk leven, net als jullie….toch?

En wil je dit het komende jaar gewoon verder laten gaan of is het de hoogste tijd dat er iets gaat veranderen?

Wordt het tijd dat het gewone van alledag plaats maakt voor wat het ooit WAS?

Wordt het tijd dat het leven van alledag weer bijzonder IS?

*

Dat kan…. Jullie relatie, jullie gezamenlijke leven kan weer bijzonder worden. Dus wat let je?

Mail naar: relatiebemiddeling@concies.nl

OF

Bel: 062.12.03.655

*

Copyright©️oncies 2019

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

Als u denkt dat de DSM-5 ophoudt bij autisme, ADHD, ADD of PDD-NOS, dan vergist u zich behoorlijk

In mijn praktijk werk ik met volwassenen die op de een of andere manier een DSM-5-diagnose dragen (of soms nog missen). Niet bijzonder, wel vaak verhelderend. In veel situaties is het komen tot een oplossing van de relatieproblemen, in combinatie met het duiden van DSM-5-gerelateerd gedrag, een hele toer voor beide partners. En dan heb ik het alleen nog maar over de problematiek tussen beide partners en nog niet eens over de, vaak veel heftiger, beïnvloedende factoren van hun kinderen op deze problematiek. De afgelopen twee jaar is het opvallend vaak voorgekomen dat een deel van de relationele problemen tussen ouders voortkomt uit gedragsproblemen bij (één van) hun kinderen. Daarom vandaag aandacht aan ODD en CD.

*

Wat wordt er bedoeld met ODD en CD?

ODD en CD vallen onder de zogenaamde agressieve gedragsstoornissen.

De afkorting ODD komt van de Engelse term oppositional defiant disorder. In het Nederlands heet dit oppositionele-opstandige stoornis. Kinderen met ODD zijn moeilijk in de opvoeding, ongehoorzaam en in verzet, maken ruzie, zijn driftig en houden zich niet aan de regels, maar feitelijk gewelddadig gedrag is niet aan de orde. Ze hebben wel problemen in de sociale omgang, vooral met volwassenen maar ook met leeftijdsgenoten. ODD komt bij ruim 3% van de kinderen voor. Regelmatig gaat de aandoening samen met andere stoornissen, bijvoorbeeld ADHD of een autismespectrumstoornis, maar ook met lees- of taalstoornissen, coördinatie-ontwikkelingsstoornis (DCD) of een lichte verstandelijke beperking. Hierdoor is de diagnose niet altijd eenvoudig te stellen.

De symptomen van CD (de normoverschrijdend-gedragsstoornis) zijn ernstiger van aard dan die van ODD. CD is de afkorting voor de Engelse term conduct disorder. In het Nederlands heet dit gedragsstoornis. Deze kinderen vertonen voor hun omgeving niet-acceptabel gedrag. Ze kunnen agressief zijn of delinquent gedrag vertonen. Sommige kinderen zijn erg op zichzelf gericht en gaan niet veel met leeftijdsgenoten om. Als ze wel met een groep optrekken, vinden ze dat voor hen andere regels gelden. Hun contacten zijn erop gericht om er persoonlijk voordeel uit te halen. Ze hebben een verminderd inlevingsvermogen. CD komt voor bij 2% van de kinderen en jongeren. De normoverschrijdend-gedragsstoornis komt regelmatig voor in combinatie met of als gevolg van andere stoornissen, bijvoorbeeld ADHD of een autismespectrumstoornis, maar ook een depressieve stoornis of een angststoornis komt voor.

*

Dus:

Kinderen met ODD (vaak geduid als opstandig gedrag) zijn met regelmaat ongehoorzaam, driftig, zoeken ruzie en zijn snel gefrustreerd.

Kinderen met CD (normoverschrijdend gedrag), pesten, bedreigen en intimideren en hebben een gebrek aan respect voor anderen.

*

Bij peuters en kleuters kennen we in de ontwikkelingspsychologie de zogenaamde koppigheidsfase. Ook in de puberteit is opstandig en af en toe agressief gedrag vrij normaal. Pas als het negatieve gedrag ernstig is en vaker voorkomt dan gemiddeld, en daarnaast al langere tijd aanwezig is en niet wordt veroorzaakt door omstandigheden, wordt gesproken van een agressieve gedragsstoornis. Kinderen en jongeren met ODD of CD hebben problemen met het reguleren van hun emoties; ze zijn snel gefrustreerd en weinig flexibel in het omschakelen van hun houding als een situatie plotseling verandert.

*

Wat zijn de gedragskenmerken bij ODD en CD?

Onderstaande kenmerken zijn typerend voor de gedragsstoornissen. Bij ODD gaat het dan om de volgende symptomen:

• Driftig
• Verzet zich tegen regels
• Weigeren zich te voegen naar wat de volwassene vraagt
• Maakt vaak ruzie met volwassenen
• Ergert anderen met opzet
• Geeft de schuld van eigen fouten aan anderen
• Is prikkelbaar, ergert zich vaak
• Is boos of gepikeerd
• Is hatelijk en wraakzuchtig

Bij CD vertoont het kind vaak het volgende gedrag:

• Pest, bedreigt, intimideert
• Gebruikt wapens en brengt lichamelijk letsel toe
• Zet aan tot vechten
• Mishandelt mens en dier
• Dwingt tot seksueel contact
• Steelt of liegt en vernielt met de bedoeling ernstige schade aan te richten
• Spijbelt en loopt weg van huis

Noot: Het is van wezenlijk belang om de gedragskenmerken in een bepaalde samenhang waar te nemen. Één enkel kenmerk is niet bepalend voor het vaststellen van de gedragsstoornis. Het is de combinatie van kenmerken, en de consistentie daarvan, die een diagnose kunnen rechtvaardigen.

Niet alle symptomen die jongeren met CD vertonen, komen al voor op jonge leeftijd. Er kan dan ook onderscheid worden gemaakt tussen een vorm beginnend in de kinderleeftijd en een vorm beginnend in de puberteit. Daarnaast is het zelfs mogelijk dat de symptomen nog waarneembaar zijn tot ver in de volwassenheid. Voordeel is dan wel dat de scherpe randjes er een beetje af zijn. Vaak vinden jong-volwassenen een goede of passende uitlaatklep om hun gedrag te reguleren.

*

Vanwaar de DSM?

De termen ODD en CD zijn afkomstig uit de DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) een van de meest gebruikte internationale classificatiesystemen in de geestelijke gezondheidszorg. De stoornissen in de DSM worden beschreven op basis van waarneembaar gedrag. Er worden kenmerken op een rij gezet die bij bepaalde problemen voorkomen en er worden criteria gesteld wanneer van een stoornis gesproken kan worden. Omdat de kennis over psychiatrische stoornissen toeneemt, wordt de DSM regelmatig bijgesteld. In 2013 is de vijfde versie uitgebracht. De DSM-5 zegt dus niets over de oorzaken, de gevolgen en de beste aanpak voor een kind. Dat soort informatie hoort wel bij de diagnose.

ODD en CD staan in de DSM-5 vermeld bij de Disruptieve, impulsbeheersings- en andere gedragsstoornissen. Al deze stoornissen hebben betrekking op problemen met zelfcontrole van emoties en gedrag, waarbij de rechten (de integriteit) van anderen worden geschonden. Kenmerkend is dat dit gedrag de persoon in conflict brengt met algemeen geldende normen (en waarden) en hij of zij moeite heeft met het accepteren van autoriteitsfiguren.

Hierdoor komt het, in eerste instantie, vaak voor dat de gedragsproblemen aanvankelijk niet worden herkend als gedragsproblemen die gerelateerd zijn aan ODD of CD. Autoriteitsconflicten komen immers bij kleine kinderen en pubers voor en worden in die fasen als normaal betiteld.

*

Erfelijke oorzaken

Er is veel onderzoek gedaan naar de mogelijke oorzaken van ODD en CD. Lange tijd werd gedacht dat kinderen als een onbeschreven blad zonder eigenschappen werden geboren en door hun omgeving ‘antisociaal’ werden gemaakt. Nu weten we dat kinderen worden geboren met bepaalde (in aanleg aanwezige) eigenschappen die hen eerder in een situatie brengen die dergelijk gedrag uitlokt. De kwetsbaarheid van een kind voor het ontwikkelen van een gedragsstoornis kan dus voor een deel erfelijk zijn bepaald. Er zijn ook factoren die een groter risico op een gedragsstoornis met zich meebrengen; bijvoorbeeld:

• een laag IQ,
• een ontwikkelingsachterstand,
• taalproblemen,
• gebrek aan schuldgevoel,
• impulsiviteit,
• aandachtsproblemen,
• pesten en gepest worden.

De opvoeding is ook belangrijk. De kans op problemen neemt toe als de ouders niet consistent zijn, geen duidelijke regels stellen of weinig betrokken zijn. Het gaat dus om een combinatie van aanleg en omgeving.

*

Niet erfelijke factoren

Het is niet zo dat erfelijke factoren als enige oorzaak kunnen worden aangemerkt. Naast deze genetische factoren spelen omgevingsfactoren nog steeds een belangrijke rol. De kans op ODD of CD is groter als er sprake is van alcohol- of drugsmisbruik van de ouders of als de ouders huwelijksproblemen hebben, crimineel gedrag vertonen en als het kind uit een groot gezin komt. Ook als ouders weinig steun geven en weinig betrokken zijn bij hun kinderen, zichzelf ook agressief gedragen en niet consequent handelen, is de kans op het ontwikkelen van ODD of CD groter. Roken tijdens de zwangerschap verhoogt het risico en ook kinderen die lichamelijk zijn mishandeld of verwaarloosd, hebben een grotere kans op gedragsproblemen en crimineel gedrag als volwassene.

*

Beschermende factoren

Niet alle kinderen en adolescenten die aan meerdere risicofactoren worden blootgesteld, ontwikkelen een gedragsstoornis. En lang niet alle kinderen en adolescenten met een gedragsstoornis ontwikkelen later een antisociale persoonlijkheidsstoornis. De invloed van risicofactoren kan worden gecompenseerd door beschermende factoren.

Beschermende factoren kunnen zijn:

• Een bovengemiddelde intelligentie en sociale vaardigheden
• Een goed ontwikkeld aanpassingsvermogen (veerkracht)
• Een hechte relatie met ten minste één gezinslid of ouder
• Een hechte relatie met iemand buiten het gezin (bijvoorbeeld iemand van de sportclub of een leerkracht)
• Een sterke relatie met vrienden die geen antisociaal gedrag vertonen
• Succesvol een opleiding volgen
• Een gezond gevoel van eigenwaarde

*

Bijkomende problemen en comorbiditeit

ODD en CD gaan vaker dan gemiddeld samen met andere psychiatrische stoornissen of ernstige problemen. Bij deze kinderen komen vaker dan gemiddeld voor:

• ADHD,
• stemmings- en angststoornissen,
• cognitieve problemen,
• syndroom van Gilles de la Tourette,
• autismespectrumstoornissen,
• emotionele stoornissen en
• middelenmisbruik.

– ADHD

Geschat wordt dat 10 tot 35% van de kinderen met ODD of CD daarnaast ook ADHD heeft. Vaak heeft een kind eerst ADHD en ontwikkelt dan later ODD of CD. Kinderen met CD én ADHD hebben minder goede vooruitzichten dan kinderen die alleen CD hebben. Ze zijn agressiever, gedragen zich crimineler als jongere en plegen meer geweldsdelicten als volwassene. Ook maken ze meer kans op het ontwikkelen van een persoonlijkheidsstoornis.

– Gilles de la Tourette

CD gaat vaker samen met het syndroom van Gilles de la Tourette. Een specifiek deel van de hersenen (de basale ganglia) is zowel betrokken bij het ontstaan van tics als bij het beheersen van impulsen.

– Stemmings- en angststoornissen

Kinderen met CD of ODD hebben relatief vaak last van stemmings- en angststoornissen. Van de kinderen met CD heeft naar schatting 15 tot 30% last van een depressie. Deze kinderen hebben meer zelfmoordneigingen, maar zijn juist weer minder agressief dan de kinderen met alleen CD. Meisjes hebben vaker dan jongens een depressie, een stoornis in middelengebruik of een angststoornis, maar lopen minder kans op een antisociale persoonlijkheidsstoornis. De combinatie met angststoornissen komt meer voor bij kinderen met ODD dan CD.

– Middelenmisbruik

Ongeveer de helft van de kinderen met CD ontwikkelt een stoornis in het gebruik van middelen. Pubers en jongeren met ODD beginnen eerder met roken, gebruiken meer tabak, drugs en alcohol en lopen meer risico om verslaafd te raken als ze volwassen zijn.

– Leerproblemen

Kinderen met ODD of CD hebben meer dan gemiddeld bijkomende leerproblemen. Ze kunnen moeite hebben met het verwerken van informatie, de aandacht ergens bijhouden, plannen, zich uiten en anderen begrijpen. Het is mogelijk dat ODD/CD en leer- en taalproblemen een gemeenschappelijke basis hebben. Taal is niet alleen nodig om je gevoelens en behoeften duidelijk te kunnen maken aan de buitenwereld, ook bij het bedenken van verschillende oplossingen bij een probleem zijn woorden onmisbaar. Zelfs bij het nadenken over het eigen gedrag, in de toekomst en het verleden, hebben kinderen taal nodig. Als kinderen het moeilijk vinden om woede en frustratie te benoemen, vinden ze het waarschijnlijk ook moeilijk om na te gaan welke reactie het meest geschikt zou zijn.

– Sociale cognitie

Sociale cognitie is een term voor de manier waarop mensen denken over zichzelf en de sociale wereld om hen heen. Kinderen met ODD of CD kunnen zich niet goed in een ander inleven. Ze zijn egocentrischer en denken al gauw dat anderen vijandige bedoelingen hebben. Ze zijn niet goed in het bedenken van een oplossing als zich een probleem voordoet en kiezen dan vaker voor een agressieve benadering dan andere kinderen.

– Lichamelijke aandoeningen

Er zijn geen lichamelijke ziekten bekend die vaker voorkomen bij jongeren met ODD of CD.

*

In mijn praktijk heb ik onder meer te maken met interventies van Jeugdzorg, zoals een ‘uit-huis-plaatsing’ van een kind (of soms alle kinderen). In de huiselijke sfeer komt heftig ‘acting-out-gedrag’ van kinderen naar hun ouders, broertjes en zusjes, soms ook buitenshuis en op school voor. En soms heeft zo’n kind (of volwassene) zelfs het hele gezin in de tang. Een integrale aanpak van alle problemen, al dan niet in een samenwerkingsverband met andere hulpverlenende instanties, en te beginnen bij de ouders, is dan gewenst en effectief.

ODD/CD leidt vaak tot spanningen in de relatie. Voor partners kan het een uitputtingsslag worden. En niet zelden leidt dit tot een crisis in decrelatie. Niet omdat de liefde er niet meer is, maar omdat het niet is vol te houden. En dan kom ik vaak in beeld.

*

Copyright©️oncies 2019

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

Seks moet vooral leuk zijn?

‘Seks moet vooral leuk zijn’ is de boodschap van de soapoli‘, kopt Het Parool. Bij sommige zaken stap je makkelijker binnen dan bij andere. Vandaag: de soapolikliniek. “Seks moet vooral leuk zijn. Het liefst ook met zo min mogelijke risico’s,” zegt Hilda Miedema (56), sociaal verpleegkundige seksuele gezondheid op de soapoli van de GGD. Per jaar komen hier zo’n vijftigduizend mensen om allerlei redenen, van het afnemen van een soatest tot het praten over seksuele ervaringen.

De GGD beidt een veilige omgeving waar mensen van alle leeftijden en achtergronden hun vragen kunnen stellen, al vindt niet iedereen dat even makkelijk. Er heerst nog altijd een ­taboe op praten over seks en soa’s en het bezoeken van de GGD. “Mensen zijn er niet mee opgegroeid,” verklaart Miedema.

De wachtruimte wordt verbouwd. Hier komen straks computers, waarop mensen het intakeformulier ­kunnen invullen. Miedema: “Sommige mensen ­vinden de vragen op dat formulier ongemakkelijk. Door die te beantwoorden op de computer, is een vervolggesprek makkelijker.

De GGD is zich ervan bewust dat de wachttijden voor een afspraak lang zijn. “Wij geven prioriteit aan risicogroepen,” zegt Miedema. “Veel mensen weten niet dat je ook bij de huisarts terechtkunt met vragen over seks en soa’s.”

Vaak bestaat een eerste bezoek aan de soapoli uit een gesprek met een verpleegkundige. Zo’n afspraak duurt ongeveer twintig minuten. Miedema: “Tijdens het gesprek ­komen niet alleen de keuzes die je maakt op het gebied van veilige seks aan bod, maar ook je seksuele tevredenheid.”

De soapolikliniek
Nieuwe Achtergracht 100
(020) 555 5822

*

Tot zover het artikel in het Parool.

*

Waarom aandacht voor de soapoli in een blog van mij?

In mijn praktijk komt het onderwerp ‘vreemdgaan’ met enige regelmaat aan de orde. En voor alle duidelijkheid: het gaat daarbij om vreemdgaan door zowel de mannelijke- als vrouwelijke partners. Opvallend daarbij is dat de andere partner dan vooral geïnteresseerd is in wat er tijdens het vreemdgaan heeft plaatsgevonden en er zelden (eigenlijk ben ik die vraag nog niet één keer tegengekomen) over hoe het seksuele contact heeft plaatsgevonden als het om de veiligheid en hygiëne gaat. Met andere woorden: Partners maken zich drukker om de standjes, de daad zelf, dan om de risico’s op seksueel overdraagbare aandoeningen.

Nog altijd denken mensen dat het oplopen van een soa hen niet zal overkomen. Ze gaan er klakkeloos van uit dat hun bedpartner soa-vrij is. Deze gedachte is doorgaans gebaseerd op de overtuiging dat zij zelf soa-vrij zijn. En als ik het niet heb, waarom zou die ander het dan wel hebben? Uit cijfers van het CPB blijkt echter dat er jaarlijks een groeiend aantal mannen en vrouwen worden gediagnostiseerd met een soa. En dat is een direct gevolg van het afnemende gebruik van voorbehoedsmiddelen, met name condooms. Want vooral condooms beperken het risico van het overdragen van soa’s.

*

De meest voorkomende soa’s op een rijtje

*

• Klachten en verschijnselen bij chlamydia

Klachten bij vrouwen

• Meer of andere afscheiding dan gewoonlijk
• Pijn of branderig gevoel bij het plassen
• Bloedverlies tussen twee menstruaties
• Bloedverlies na het vrijen
• Pijn tijdens en na het vrijen
• Jeuk of irritatie aan de anus
• Pijn in de onderbuik
• (Bloederige) afscheiding bij de ontlasting
• Ontsteking van het bekkengebied
• Koorts

Klachten bij mannen

• Klachten en verschijnselen bij gonorroe

• Afscheiding uit de plasbuis,
  voornamelijk in de ochtend
• Pijn of branderig gevoel bij het plassen
• Pijn in de balzak
• (Bloederige) afscheiding bij de ontlasting
• Jeuk of irritatie aan de anus
• Koorts

Klachten bij vrouwen

• Pijn of irritatie bij het plassen
• Keelontsteking of opgezette klieren in de hals
• Irritatie of jeuk bij de anus
• Andere ontstekingen in het lichaam
• Vaginale bloedingen tussen menstruaties door

Klachten bij mannen

• Pijn of irritatie bij het plassen
• Keelontsteking of opgezette klieren in de hals
• Irritatie of jeuk bij het plassen
• Andere ontstekingen in het lichaam
• Gezwollen teelballen

• Klachten en verschijnselen bij hepatitis

Hepatitis heeft een incubatietijd van ongeveer vier tot zes maanden.
Veelvoorkomende kenmerken van een dergelijke infectie zijn:

• Vermoeidheid
• Geelzucht
• Misselijkheid
• Afname van de eetlust
• Spier- en gewrichtspijn

• Klachten en verschijnselen bij (congenitale) herpes

De incubatietijd van herpes varieert van één dag tot één week. Herpes genitalis is meestal duidelijk te zien aan de (branderige) blaasjes. Deze bevinden zich op de huid en slijmvliezen van de geslachtsdelen, anus en/of mond. Dit kan met pijn, koorts en opgezette klieren gepaard gaan, plassen kan daarentegen ook erg pijnlijk zijn. Na een paar weken drogen de blaasjes in en verdwijnt de branderigheid/pijn weer. Het virus blijft echter altijd actief in je lichaam en kan als je weerstand vermindert opnieuw geopenbaard worden. Meestal is de eerste aanval het heftigst.

• Klachten en verschijnselen bij hiv

Hiv is een virus dat het afweersysteem afbreekt en aids kan veroorzaken.

• De symptomen lijken aanvankelijk op griep, koorts, huiduitslag of een algeheel gevoel van malaise.
• Een hiv-infectie die verder ontwikkelt kenmerkt zich door onder andere vermoeidheid, gewichtsverlies, nachtzweten, diarree, kortademigheid en huiduitslag.

• Klachten en verschijnselen bij mycoplasma

Bij een mycoplasma besmetting hoef je geen duidelijke klachten te ervaren. Het kan dus zo zijn dat je wel besmet bent, zonder dat je daar zelf iets van merkt. Mycoplasma heeft een aantal (vage) klachten/symptomen die kunnen opspelen, zoals:

Klachten bij vrouwen

• Pijn in de bekken
• Pijn bij het plassen
• Buikpijn
• Bloedingen
• Pijn tijdens seks
• Veel afscheiding

Klachten bij mannen

• Pijn in de teelbal
• Afscheiding

• Klachten en verschijnselen bij syfilis

Syfilis, ook wel lues genoemd, doorloopt verschillende stadia en de kenmerken zijn niet in elk stadium hetzelfde.
Er zijn verschillende klachten die op kunnen treden bij een syfilisinfectie:

Stadium 1

Tijd: twee tot twaalf weken na besmetting
Kenmerk: zweertje op het slijmvlies

Stadium 2

Tijd: wanneer de zweer weg is
Kenmerken:
* Gevoel van ziekte
* Vlekjes over het gehele lichaam
* Kale plekken tussen de haren
* Ontsteking van de ogen en minder kunnen zien
* Witgrijze, wratachtige bolletjes bij penis, anus of vagina

Stadium 3

Tijd: tot dertig jaar na besmetting
Kenmerk: ontstekingen en beschadigingen door het gehele lichaam

• Klachten en verschijnselen bij trichomonas

De incubatietijd van trichomonas varieert van vier dagen tot drie weken. Een ruime meerderheid van de vrouwen met trichomonas ervaart geen klachten. Bij mannen geldt dat er over het algemeen weinig tot geen klachten waarneembaar zijn. Je kan een trichomonas herkennen als je last hebt van de volgende kenmerken:

Klachten bij vrouwen

• Niet-fris ruikende afscheiding
• Geel/groene licht schuimende afscheiding
• Pijn bij het plassen of vrijen
• Jeuk bij het plassen of vrijen
• Branderigheid bij het plassen of vrijen

Klachten bij mannen

• Ontsteking in de plasbuis
• Afscheiding uit de plasbuis
• Geïrriteerde penis of plasbuis

*

Ik wil geen lans breken voor promiscuous gedrag en dit ook niet stimuleren, maar als iemand dan toch van twee walletjes wil eten, doe dit dan op zijn minst veilig. Een hardnekkige misvatting over hiv is dat het gros van de mensen nog altijd denkt dat dit een soa is die alleen onder homoseksuelen voorkomt, maar dit is echt niet het geval. Heeft u klachten, ga dan naar uw huisarts of de GGD. Voor de meeste soa’s bestaat een goede behandelmethode. Met andere dient u te leren leven.

*

Copyright©️oncies 2019

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

Smoorverliefd worden op een ander omdat de seksuele behoefte niet wordt bevredigd?

Corine Koole schreef in de Volkskrant online het verhaal van Hein. Hein was, zoals hij zelf verwoordde, smoorverliefd geworden op een andere vrouw, omdat de seks met zijn vrouw eigenlijk altijd al niet voldeed aan zijn behoefte. Sterker nog, zelfs de lichtste vormen van aanraken waren ongewenst door zijn vrouw. En dus kwam voor Hein de lichamelijke bevrijding op een feestje waar hij kennis maakte met een vrouw die, net als hij, maar dan zonder een eigen partner, behoefte had aan intimiteit. En daar liep het uiteindelijk ook op stuk.

*

[BEGIN CITAAT]

Hein (64): ‘Ik ben al zesentwintig jaar gelukkig met mijn vrouw. Er is niemand met wie ik zo frictieloos zou kunnen leven als met haar. We gaan veel uit, delen dezelfde interesses en in situaties waarin we op elkaar zijn aangewezen, vullen we elkaar vloeiend aan. Daarnaast ben ik gelukkig met mijn werk, de kinderen, de vrienden, de stad waar ik woon en toch ben ik bang om als verrader te worden weggestuurd en alles kwijt te raken. Toen we net verkering hadden trok mijn vrouw haar hand terug als ik die pakte. Ik ben altijd lichamelijker geweest dan zij. Als we knuffelen of vrijen is dat omdat ik het initiatief neem. Als ze bijvoorbeeld in de keuken staat met haar rug naar me toe, wil ik haar even vasthouden. Die behoefte is er nog steeds, maar de drempel naar dit soort openlijke affectie wordt hoger. Nu we ouder zijn lijkt het nog minder makkelijk om even mijn handen op haar heupen te leggen, mijn hoofd op haar schouders te laten rusten. Met een draaiende beweging van een bovenlichaam, een hoofd en een arm die schielijk terugtrekken, weert ze me af en ontglipt me. Ik heb periodes gekend dat ik boos werd, periodes dat het gemis me neerslachtig maakte. Dat ik dacht: ik weet eigenlijk niet of ik nog durf, het zal toch wel niks worden en mijn vrouw en ik zijn vast geen uitzondering. Ik heb weleens gehoord dat een van de eerste vragen van een relatietherapeut is, of je nog intiem bent samen. “Geen seks” zou een tikkende bom zijn. Je kunt zomaar een leuk iemand tegenkomen die wel graag vrijt. En dan ben je weerloos. Ik bijvoorbeeld, zou ik dit voorjaar ook verliefd zijn geworden op die andere vrouw als het voorgaande allemaal niet speelde?

Ik ontmoette haar in maart op een feestje van een oude vriend. Ze liep een beetje onwennig rond tussen de andere gasten omdat ze bijna niemand kende. Ik sprak haar aan, ze zag eruit of ze het koud had en aan het einde van de middag lag mijn hand op haar rug en kort erna volgde een kus, als logisch gevolg. Aanraken en aangeraakt worden waren lang sluimerende verlangens die vervuld moesten worden toen het kon, ik dacht niet eens na. Die ene zoen zag ik, onervaren vreemdganger als ik was, als incident, maar dat was-ie natuurlijk niet. Want na een paar weken opgewonden appen stapte ik met bonzend hart in de trein op weg naar haar. Drie uur duurde de rit, lang genoeg om me te realiseren waar ik mee bezig was. Onderweg probeerde ik me haar gezicht voor de geest halen, wat nauwelijks lukte want ik had haar slechts een keer gezien. Maar toen ze voor me stond, kwam ze me meer dan vertrouwd voor. Hand in hand liepen we naar haar huis, ik keek niet een keer achterom. Wat bezielde me? Ik was nota bene de zestig gepasseerd, had nooit een andere vrouw liefgehad dan de mijne, en was ineens zonder waarschuwing smoorverliefd. Ze nam me mee naar het strand waar ik voor het eerst sinds lange tijd weer zwom. Het was of ik mezelf verdubbelde, of ik twee mannen was, twee Heinen, de een bij haar en de ander thuis met zijn vrouw en ik voelde me met beide mannen even verwant. Ik wilde niet de een kwijt om me voluit aan de ander te kunnen wijden of omgekeerd. De pijn die ik mijn vrouw en kinderen zou doen als ik ‘tabee’ zou roepen, zou alle andere geluk overschaduwen. Niet alleen ben ik te huiselijk om mijn oude mand te willen verruilen voor een nieuwe, ik lieg niet als ik zeg: ik houd zielsveel van mijn vrouw.

Stop dan met die kolder. Ja, maar de nieuwe liefde heeft me vergezichten getoond die ik nooit eerder heb gezien. Ik had eigenlijk al afscheid genomen van hoop, maar ineens stond ze zonder dat ik had hoeven zoeken voor me. Andersom verlangde zij naar mij als naar iets compleets, niet alleen naar een deel van mij dat haar toevallig beviel. Voor het eerst begreep ik mannen die geheime affaires beginnen. Ik voelde me niet schuldig, mijn vrouw wist van niets. Ik troostte mezelf met de quote uit een film, waarin een bedrogen echtgenote uitriep: had me maar niets gezegd, ik hoef dit niet te weten. Dus zwijg ik nog steeds omdat ik denk dat mijn vrouw dan beter af is. Maar mijn vriendin is de grote verliezer, zij kan me niet bellen wanneer ze wil en we zien elkaar alleen op mijn voorwaarden. Ze maakte het uit, gisteren, om die reden. Ik heb vannacht nauwelijks geslapen, totaal van mijn stuk gebracht en verward, al begrijp ik ook wel dat deze situatie uiteindelijk onhoudbaar is. Zou het mogelijk zijn alles op alles te zetten en mij met mezelf te verzoenen en van de twee identiteiten weer een te maken? Als ik vanavond tegen mijn vrouw zeg, we moeten praten, er is iets fout gegaan, zal ze zich dan minder verraden voelen dan wanneer ze er zelf achter komt op een dag? Een ding is zeker: de liefde voor mijn vriendin blijft. Die tweede liefde is niet fictiever dan de eerste, hooguit meer hallucinerend. Het liefst zou ik met beide vrouwen doorleven. Iedere keuze is een breuk met mijn gevoelsleven. Aan de andere kant: er is al voor me gekozen. Mijn vriendin is de sterkste van ons beiden.

Mijn vrouw en ik moeten praten. Maar vanzelf gaat dat niet. Wat jaren geleden begon als oneffenheid is uitgegroeid tot een blokkade. Het is lang geleden dat we vrijden. Een paar keer zijn we halverwege gestopt omdat het haar pijn deed. Ik heb daar geen goed antwoord op en zij ook niet. Het is vreemd en verdrietig; juist bij haar die me zo vertrouwd en lief is, lukt het niet mijn hart te luchten. Als ik tegen een zakelijk probleem aanloop, praat ik dat liefst diezelfde dag nog uit. Met mijn vrouw draal ik al jaren, de kwestie wordt groter en schadelijker.’

[EINDE CITAAT]

*

In mijn inleiding eindig ik met de opmerking: ‘En daar liep het uiteindelijk ook op stuk’. Want hoe kan het nou dat ‘de vriendin’ een punt zet achter ‘de intieme relatie’ die zij heeft met Hein? En daaraan kan ook gekoppeld worden hoe het zover heeft kunnen komen tussen Hein en zijn vrouw?

Als relatietherapeut kom ik vaak in dit soort situaties terecht. Onbeantwoorde behoeften op seksueel gebied die leiden tot nieuwe relaties met nieuwe bedpartners. En vaak wordt daarbij verteld dat ‘de dader’ voor de rest heel tevreden is en eigenlijk geen redenen heeft om vreemd te gaan. Dat lezen we ook terug in het verhaal van Hein. Hij vertelt zelfs dat hij, tijdens zijn reis, vele momenten heeft gekend over wat hij zijn vrouw en kinderen zou aandoen wanneer hij daadwerkelijk seks zou hebben met die andere vrouw, en het zou uitkomen in de familie. Om daarna de knop om te zetten en er verder niet meer bij stil te staan. Zijn verhaal gaat niet verder de diepte in. Het is niet duidelijk hoe vaak Hein de treinreis heeft herhaald. Hij vertelt wel over de andere dingen die hij samen met die andere vrouw heeft gedaan. Uiteindelijk komt er een einde aan de relatie met de ander en vraagt hij zich af of hij het aan zijn vrouw moet gaan vertellen óf dat hij gaat zitten wachten tot zij er zelf achter komt. En dan blijkt dat hij al jaren niet met haar over de kwestie “Ik zou het fijn vinden om je te mogen aanraken en seks met je te bedrijven” heeft gesproken.

Hein is niet de enige man in Nederland die vreemd gaat omdat zijn vrouw hem op intiem gebied onvoldoende bevrediging geeft. Overigens gebeurt gaan vrouwen ook om die reden vreemd. En toch zit daartussen een wereld van verschil. Mannen gaan vaak vreemd om het gemis van het fysieke aspect in de intieme relatie. Vrouwen daarentegen gaan vaker vreemd vanwege het gemis in het mentale aspect in de intieme relatie. Hun mannen staan wel hun mannetje. Niet altijd even spannend en bevredigend, maar om de seks hoeven zij geen andere man. Meestal! En dat zie ik ook terug bij Hein en zijn nieuwe liefde. Hein gaat voor ‘de daad’. Zijn vriendin is daar op zich niet vies van, maar haar behoefte aan intimiteit strekt zich wat verder uit dan die van Hein. Haar behoefte gaat verder. Zij wil ook tussendoor contact met Hein. Hem even kunnen horen. Even met hem kletsen. Even haar gevoelens met hem delen….

Ik ben blijkbaar geen goede relatietherapeut als ik afga op de opmerking over relatietherapeuten van Hein. Ik vraag er zelfs helemaal niet naar. Wat ik wel doe is vooral luisteren. En naar aanleiding wat men mij vertelt, stel ik vragen over wat zij mij vertellen. Ik vraag om toelichtingen en uitleg. Mijn ‘goed’ heeft vaak een andere betekenis dan het ‘goed’ dat zij uitspreken. En dan komt het onderwerp intimiteit vanzelf aan de orde. Ingebracht door degene die het een punt vindt. Vaak gaat daar ‘het onderwerp’ delen aan vooraf. En niet zelden krijg ik aan het begin van het traject al te horen dat de man niet zo’n prater is. En de meeste mannen vinden het fijn dat ik dat dan weet. En voordat zij het zich goed en wel beseffen praten ze honderd uit, tot grote verbazing van hun vrouwen. Oké, praten over seks valt dan nog niet mee, maar daar ben ik dan weer voor. Ik prast vrijuit over seks, noem alles bij zijn ‘Hollandse’ naam en draai nergens omheen. Soms is dat even schrikken voor met name de mannen, uiteindelijk brengt dat ze wel in beweging en kan er over dit hete hangijzer worden gesproken. Niet in de vorm van verwijten, want wat kan de ander met verwijten. Nee, dat pak ik anders aan en dat opent juist mogelijkheden en een toekomst waarin beide partners hun gevoelens weer gaan delen. En dan staat de seks vaker op de achtergrond en voelen zij zich weer verbonden.

*

Hein heeft hetzelfde trucje herhaalt bij zijn nieuwe liefde. En hij zal er uiteindelijk voor kiezen om het niet te vertellen. “Wat niet weet, wat niet deert”, want hoe zou zijn vrouw er anders achter kunnen komen (of zij moet het verslag van Corine lezen en verbanden herkennen die haar naar Hein doen leiden; ook een manier om het je vrouw te vertellen). In verreweg de meeste relaties worden de partners achterdochtig wanneer de andere partner plotseling actiever worden op hun mobieltje. En een groot deel van die partners kunnen het dan ook niet laten om dan maar een keer op die telefoon te gaan kijken….BINGO!

*

Copyright©️oncies 2019

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

Meldpunt Gedwongen Adoptie; een stil leed voor de afstandsmoeders, hun kinderen en de vaders

Het is 1978, een telefoontje van een onbekende man stelt hem (laat ik hem Bas noemen) alles behalve gerust. De man nodigt Bas uit om langs te komen voor een gesprek over zijn dochter, een oud-college en vriendin van Bas en zijn partner (met wie hij samenwoont in Haarlem). De volgende dag rijdt Bas naar het oosten van het land. Een paar uur later rijdt hij het kleine plaatsje in de Bilblebelt binnen….

*

Een wat nors kijkende man opent de voordeur nadat Bas er heeft aangebeld. Hij steekt zijn hand uit en stelt zich voor als Hans, de vader van de jonge vrouw die Bas kent van zijn werk en waarmee hij een leuke vriendschap heeft opgebouwd. Hans laat hem binnen en wijst hem de weg naar de woonkamer. Hans laat hem daar binnen, maar volgt zelf niet naar binnen. In de woonkamer is het verder leeg. Hans zegt dat hij zo terug zal komen en dat Bas rustig kan gaan zitten op de bank.

Na een paar minuten gaat de deur weer open. Johanna, zoals de dochter heet, wordt door haar vader de woonkamer in geduwd. Ze komt met enige tegenzin binnen en kijkt haar vader met een gespannen blik aan. Het is voor Bas niet moeilijk om te zien hoe het komt dat hij en zijn vriendin al maanden niets van Johanna heeft gehoord. In de kliniek waar hij werkt is Johanna al een tijdje, wegens ziekte, niet meer op het werk geweest. Ze werkt daar op de kraamafdeling. Hij zelf werkt er op de afdeling cardiologie. Johanna is zelf zwanger.

Hans duwt Johanna in de richting van Bas met de mededeling dat zij maar even met Bas moet gaan praten en hem moet vertellen wat er aan de hand is. En dat gebeurt. Johanna vertelt Bas dat ze zwanger is en dat zij dit waarschijnlijk van hem is. Bas kan niet ontkennen dat hun vriendschap uitsluitend platonisch is en dat hij één keer met haar naar bed is geweest. Sec gezien is hij met haar vreemd gegaan. Dat is gebeurd toen hij haar een keer naar huis had gebracht nadat zij een avondje op bezoek was geweest bij hem en zijn vriendin. Het gesprek tussen Bas en Johanna verloopt met horten en stoten. Bas vraagt zich af hoe zeker Johanna er van is dat zij zwanger van hem is. Hij is toch niet de enige met wie zij haar bed heeft gedeeld. Dat erkent Johanna ook, maar ze heeft, samen met haar ouders, uitgerekend dat de kans het grootste is dat hij de vader is van het kind in haar buik.

Ze vertelt hoe zij pas in de zevende maand van de zwangerschap had ontdekt dat ze zwanger was. Aanvankelijk had zij gedacht dat ze maag- en darmklachten had. Ze vertelt hoe Bas zelfs een keer had gezegd dat ze wel zwanger leek, omdat haar buikje wel iets ronder was geworden. Zelf had ze de gewichtstoename, en dan met name haar iets vollere buik, in relatie gebracht met haar obstipatie. Pas in de zevende maand had ze leven gevoeld en was ze naar de huisarts gestapt. En nu waren er nog een paar weken te gaan tot de bevalling werd verwacht. Ze had haar vader niet kunnen vertellen wie de mogelijke vader van haar kindje zou kunnen zijn. Deze had uiteindelijk bepaald dat hij, Bas, de vader was en had hem gisteren dus gebeld en uitgenodigd. De vraag was nu: Hoe verder?

Hans betreedt de woonkamer en vraagt aan Bas wat hij er van vindt. Hij kijkt hem daarbij doordringend, bijna intimiderend, van boosheid aan. Hij steekt niet onder tafels of stoelen wat hij van Bas vindt. Hij verwijt Bas dat hij zijn dochter zwanger heeft gemaakt en dat hij vindt dat Bas zijn verantwoordelijkheid dient te nemen. In grove bewoordingen pakt hij Bas aan en Bas voelt zich alles behalve gehoord als hij uitlegt dat hij het toch wel op prijs stelt als de zwangerschap eerst wordt bewezen dat deze door hem is veroorzaakt. Hij stelt voor dat dit eerst wordt vastgesteld, maar Hans weigert dit. Hij wordt er zelfs zo boos over dat hij Bas de deur uit wil zetten. Dit wordt voorkomen door de moeder van Johanna. Zij komt op het geschreeuw van haar man af en bedaart hem tot rust. Er volgt een gesprek tussen de beide ouders en Bas. Zij vertellen hem dat zij van mening zijn dat hun dochter het kind niet kan houden. Zij zou de schande zijn van de familie, want het is in hun woonplaats absoluut niet geaccepteerd dat een vrouw in haar eentje een kind heeft. Hun dochter dient een man te hebben. En ‘hokken’ is geen optie. Maar Johanna wil helemaal niet in een relatie te stappen die gebaseerd is op één enkele wip. Haar vader reageert heftig op deze opmerking en geeft aan dat hij haar op straat zal zetten als zij er niet voor zorgt dat zij met Bas trouwt voordat het kind is geboren. Tegen Bas valt hij opnieuw uit en hij bijt hem toe dat hij ook een financiële bijdrage van hem verwacht met betrekking tot de kosten die gaan komen bij de bevalling. Het blijkt dat de ouders maatregelen hebben genomen om ervoor te zorgen dat Johanna ergens anders gaat bevallen en dat niemand in het dorp te weten komt dat zij ‘ongewenst’ zwanger is geweest. Want dat is ‘onmogelijk’ vanuit hun religieuze perspectief.

Hoe meer Hans er op aandringt op een huwelijk binnen enkele weken, hoe meer tegengas Johanna en Bas geven. Johanna vindt het rechtvaardig als eerst het vaderschap van Bas wordt vastgesteld en Bas stelt het op een gegeven moment zelfs voorwaardelijk. Hans verlaat de woonkamer en stelt Bas een ultimatem. Hij geeft Bas een week de tijd om in te stemmen met een huwelijk. Doet hij dit niet, trouwen met zijn dochter, dan moet Johanna haar kind afstaan. Johanna is in tranen. Ze vertelt Bas dat haar ouders haar zullen verstoten als zij haar kind houdt na de bevalling. Er zijn al mensen geweest die haar hebben verteld wat haar dan staat te wachten. Ze zal ergens haar kind op de wereld zetten, maar het nooit kunnen zien of zelfs maar even vasthouden. Het doet haar veel pijn, maar dat is de prijs die zij van haar ouders dient te betalen om nog welkom te zijn in de familie tot zelfs haar geboorteplaats.

En aldus gebeurt er. Johanna bevalt enkele weken later van een dochter. En dat is het enige wat zij van haar kind te weten komt. Bas wordt hiervan niet op de hoogte gesteld. Er wordt geen vaderschapstest uitgevoerd en daarna is er nooit meer contact. Johanna is vier jaar geleden overleden. Bas hoort dit begin van dit jaar als een vrouw zich aan hem voorstelt als zijnde zijn dochter. Ze vertelt dat zij haar moeder kort voor haar overlijden nog heeft leren kennen en dat zij haar heeft verteld over het mogelijke vaderschap van Bas. Bas heeft vervolgens een DNA-test laten doen. Helaas voor de vrouw is er vastgesteld dat hij haar vader niet is.

*

Johanna heeft, onder druk van haar ouders en hun religie, gedwongen haar kind moeten afstaan. Ze heeft daarna nooit meer een relatie gehad en is in grote eenzaamheid uiteindelijk overleden door longkanker. Haar hele verdere leven heeft zij in verdriet geleefd. Vol schuldgevoel naar haar kind en wrok naar haar ouders. Ze heeft het nooit kunnen verwerken dat haar ouders haar dit hebben aangedaan. Zij heeft altijd volgehouden dat zij haar kind zelf heeft willen opvoeden. Doordat haar dochter op zoek is gegaan naar haar ouders, heeft zij nog kort het geluk gevoeld.

Momenteel is er veel aandacht voor de honderden kinderen die gedwongen zijn afgestaan. Met name de moeders van deze kinderen melden zich massaal bij het meldpunt dat hiervoor is opgericht. De komende maanden en jaren kunnen voor hen tot emotionele herenigingen leiden. Voor Johanna heeft de hereniging bijna veertig jaar geduurd.

*

Dit verhaal is afkomstig van een buurman. Hij kwam bij mij met de vraag of hij nu, naar aanleiding van items in praatprogramma’s op tv, iets zou moeten doen voor de vrouw die er van overtuigd was dat hij haar vader was. Hij heeft nog contact met haar en vraagt zich af of hij nu kennis zou moeten gaan maken met haar partner en gezin. Hij ervaart de situatie nu als een soort morele verplichting.

*

Uit deze casus blijkt dat er niet alleen moeders zijn die het slachtoffer zijn van de gedwongen adoptie van hun kinderen. Ook de kinderen die ter adoptie zijn aangeboden, nadat hun moeder bij hun geboorte afstand van hen hebben gedaan, zijn slachtoffers van deze praktijken. En ik sluit het niet uit dat ook veel vaders slachtoffer zijn, want er zullen heel wat mannen rondlopen die weten dat ‘hun’ kind door de moeder gedwongen is afgestaan bij de geboorte.

*

Copyright©️oncies 2019

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Minister Sander Dekker denkt niet aan minder juridisering, maar aan zijn portemonnee

“Dekker beperkt de rechtsbijstand” kopt het internetartikel van De Volkskrant een jaar geleden. En dat gaat als volgt verder:

*

Minister Dekker van Rechtsbescherming kan zich opmaken voor een stevig gevecht met de Nederlandse advocaten. Want het plan waar zij zich al geruime tijd tegen verzetten, maakte hij op 9 november 2018 officieel: het mes gaat in de rechtsbijstand.  Wie geen advocaat kan betalen, krijgt niet meer voor iedere rechtszaak een pro-Deoadvocaat. Een onafhankelijke instantie gaat voortaan beoordelen of gesubsidieerde rechtsbijstand nodig is. Het is een van de maatregelen waarmee de bewindsman de stijgende kosten van de rechtshulp wil proberen te beperken. Mensen stappen nu veel te vaak naar de rechter, vindt Dekker. Het aantal pro-Deozaken steeg in zeventien jaar met 40 procent. Het kabinet wil dat vaker wordt gekozen voor goedkopere oplossingen, zoals bemiddeling of mediation.

*

Het kabinet, bij monde van Sander Dekker, denkt een oplossing te vinden in bemiddeling of mediation. Alleen dit standpunt wijst er al op dat het kabinet noch de minister weet waarover wordt gepraat. Want wat houdt ‘bemiddeling’ in en wat is ‘mediation’? Dat het kabinet met dit idee komt is echter niet vreemd. In het afgelopen jaar zijn de vergoedingen voor mediators die een kwestie behandelden onder een ‘toevoeging’ (dat is de officiële term voor een zaak waarin van overheidswege rechtshulp wordt gefinancierd) gedecimeerd. De vergoedingen dekken de werkzaamheden van de mediators niet (sommige slimme advocaat-mediators hebben daar trucjes voor ontwikkeld, waardoor ze nog net niet frauderen, maar wel onethisch handelen in de ogen van de Orde van Advocaten….maar het kan en mag. Mediators leggen op hun werkzaamheden toe en dat is voor Sander Dekker en zijn ‘bondgenoten’ alleen maar gunstig voor zijn kas.

*

Uit een voorpublicatie van de plannen in het J&V-magazine blijkt dat de minister rechtsbijstand in civiel- en bestuursrecht wil afschaffen, de toegang tot het recht van rechtzoekenden wil beperken en het rechtsbijstandstelsel wil vermarkten, aldus de VSAN in een persbericht. ‘Tegelijkertijd wordt een door de overheid gecontroleerde poortwachter geïntroduceerd, met alle bureaucratische rompslomp van dien.’

VSAN-voorzitter Hein Vogel: ‘Dit nieuwe ministelsel is volgens de VSAN slecht doordacht, per saldo veel duurder dan het huidige stelsel, inefficiënt en funest voor de rechtzoekende die afhankelijk is van goede juridische hulp.’

Volgens Vogel kijkt de minister uitsluitend naar directe kosten op de begroting van het ministerie van Justitie en Veiligheid. ‘Vermarkting van rechtsbijstand lijkt op het eerste gezicht een kostenreductie voor het ministerie. Het is echter een illusie om te denken dat de gemiddelde rechtzoekende in staat is om een marktprijs te betalen voor rechtsbijstand. Of het nu gaat om een rechtsbijstandverzekering of het betalen van losse diensten: veel mensen zullen zich hiervoor extra in de schulden moeten steken.’ Kosten van (oninbare) schulden worden volgens de VSAN in de plannen van minister Dekker afgewenteld op de gemeenten. ‘Van kostenbesparingen voor de overheid is dus per saldo geen sprake.’

*

Onlangs publiceerde ik nog een blog over de zooi die de gezondheidszorg is geworden doordat deze is geprivatiseerd. De “marktwerking” zou tot lagere kosten, meer efficiëntie, en een hogere kwaliteit van zorg leiden. En wat zien we? In iets meer dan een decennium tijd zijn de kosten de pan uitgerezen, heeft de efficiëntie plaatsgemaakt voor een bureaucratische mastodont en de kwaliteit is ver te zoeken door het teruglopen van de personele bezetting. De overheid dient jaarlijks miljarden bij te springen, terwijl de zorgverzekeraars miljarden aan winsten opstrijken. En dat komt doordat “de zorg” door de ‘verzekeraars’ (waaronder ook lokale overheden) zo goedkoop mogelijk wordt “ingekocht” en veel noodzakelijke (pharmaceutische) behandelingen niet meer worden vergoed of zelfs niet worden toegestaan. Het geld voor de gezondheidszorg verdwijnt in een bodemloze put (en in de zakken van de bestuurders en managers, is onlangs nog gebleken in de particuliere thuiszorg). En ik durf nu al te voorspellen dat dit proces zich zal gaan herhalen wanneer de overheid, die toch een grondwettelijke verplichting heeft met betrekking tot zaken als gezondheidszorg, onderwijs en juridische bescherming, dit plan doorzet.

*

GEVAARLIJK

Vogel noemt het daarnaast gevaarlijk dat de overheid een bepaalde route wil voorschrijven. ‘De minister beperkt de toegang tot het recht door rechtzoekenden te sturen naar de oplossing die de overheid het beste acht. De overheid is vaak partij in juridische geschillen met burgers. Als de overheid de toegang tot het recht actief stuurt, is er sprake van belangenverstrengeling. Mensen moeten in alle vrijheid een beslissing van de overheid kunnen aanvechten.’

Een ander probleem is volgens Vogel dat een ambtenaar zelden kan bepalen wat de beste en snelste oplossing is voor een juridisch probleem. ‘Dat kunnen alleen de rechtshulpverleners in de praktijk. Het belangrijkste is dat de rechtzoekende goede rechtshulp krijgt van gekwalificeerde rechtsbijstandverleners. Deze rechtshulp moet effectief en toegankelijk zijn voor iedereen. Door vooraf beperkingen op te leggen en een poortwachter te introduceren, wordt het systeem bureaucratisch en inefficiënt. De snelle inzet van hulpverlening wordt daardoor alleen maar bemoeilijkt.’

*

Een paar jaar geleden werd de gezondheidszorg gedecentraliseerd. Leken op gemeentehuizen dienden de toegang tot de gezondheidszorg te gaan bepalen. En wat gebeurde er, en dat is nog steeds het geval, het werd een grote bende. Zorgvragers werd de toegang tot de zorg ontzegd. Anderen kregen zorg die niet bij hen paste. Weer anderen kwamen op wachtlijsten terecht, daar waar acuut ingrijpen levensbepalend was. En waarom? Niet alleen het gebrek aan deskundigheid speelde een rol. Nee, de budgetten waren of niet toereikend of een reden om geld over te houden voor andere gemeentelijke posten. Gemeenten maakten misbruik van hun positie als budgetbeheerders. Ze stroopten de markten af om zo goedkoop mogelijk ‘zorg in te kopen’ en letten daarbij niet op de kwaliteit, maar op de kwantiteit. De bureaucratische gevolgen….niet te overzien. De gevolgen voor de zorgvragers….rampzalig. Er zijn mensen doodgegaan! En hoe denkt Sander Dekker dat het zal gaan met zijn dejuridisering? Denkt hij echt dat de kosten omlaag zullen gaan? Denkt hij echt dat mediators staan te trappelen om in het markteconomische gat te springen dat hij heeft gecreëerd door de pro-Deoadvocaten aan de kant te zetten? Ach ja, er zullen mediators zijn die dit werk zullen gaan doen. Een flink aantal van hen zullen dit doen zoals zij dat nu ook al doen: vanuit hobbyïsme. Zij zien het als aanvulling op hun reguliere inkomen uit een reguliere baan bij een werkgever. Andere mediators zullen aan de slag gaan, omdat ze onvoldoende mediations krijgen en daardoor te weinig omzet maken om van te kunnen leven. En een enkele mediator zal het vanuit idealisme doen. Dus ik hou mijn hart nu al vast….

*

NOODKLOK

De VSAN heeft samen met diverse andere partijen, waaronder de Nederlandse orde van advocaten (NOvA), de afgelopen jaren meerdere keren de noodklok geluid. De vereniging heeft het manifest ‘Red de rechtshulp’ gepresenteerd, met daarin concrete plannen om een goed stelsel overeind te houden.

‘Deze alarmsignalen hebben niet geleid tot juiste beleidskeuzes van de kabinetten Rutte I, II en III. Er wordt elk jaar weer opnieuw beknibbeld op het budget van de gefinancierde rechtsbijstand. Er is geen oog voor het maatschappelijk belang van goede rechtshulp en de mensen voor wie deze hulp vaak het laatste redmiddel is.’

De VSAN roept de politiek en alle organisaties die betrokken zijn bij de gefinancierde rechtsbijstand op om de voorstellen van Dekker in de huidige vorm niet te steunen.

*

En wat wilt u? Wilt u opnieuw aan de zijlijn staan en toekijken, of beter: meemaken, dat de gefinancierde rechtshulp in hetzelfde afvoerputje verdwijnt als de gezondheidszorg? Wilt u dat de overheid uw rechten, en daarmee hun plichten, verzaakt? Heeft u niet een beetje het gevoel dat het hier niet alleen om overheidsgelden gaat? Bekruipt u ook niet het gevoel dat het zakenleven (denk maar aan de zorgverzekeraars die bepalen of een ziekenhuis open mag blijven, en de hele toestand rondom de dividendbelasting) het voor het zeggen heeft in Den Haag. En of dat nu via een sterke lobby of misschien wel steekpenningen of leuk gefêteerde reisjes gebeurt….dat is dan niet eens zo aan de orde. Dat verzekeraars hier beter van worden, dat heeft de privatisering van onze gezondheidszorg inmiddels dik en vet bewezen.

*

Copyright©️oncies 2018/2019

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

*

N.B. Alle niet-cursieve tekst is citaat.

Bron: De Volkskrant.nl