Ouderlijk gezag, de nieuwe wet- en regelgeving is op 1 januari 2023 ingegaan

Ik ben het vaak tegengekomen bij scheidingen. “Scheidingen, zegt u?” Ja, wat ook bij mensen die niet met elkaar zijn getrouwd of een geregistreerd partnerschap hebben voelt het uit elkaar gaan, en zeker als er kinderen bij zijn betrokken, aan als een (echt-)scheiding. En dan begint de ellende pas. Wraakzuchtige vrouwen bij vreemdgaande mannen. Maar ook wraakzuchtige mannen naar vreemdgaande vrouwen. De eerste groep dreigt met het weigeren van een omgangsregeling, de tweede met het niet bijdragen in de kosten van het levensonderhoud en de opvoeding van de kinderen. Sinds 1-1-2023 is hier een streep door gegaan, want ‘bij erkenning van het (ongeboren-) kind is het ouderlijk gezag ook meteen geregeld’.

–

Onderstaande informatie kunt u ook vinden op de websites van de overheid!

Ongehuwde en niet geregistreerde ouders vinden het vaak lastig om zelf het gezamenlijk gezag aan te vragen. De overheid vindt het belangrijk dat gezamenlijk gezag makkelijker wordt geregeld. Want meer dan de helft van de eerstgeboren kinderen worden geboren buiten het huwelijk of geregistreerd partnerschap. Daarom is per 1 januari 2023 de wet gewijzigd.

.

• Vanaf 1 januari 2023 gezamenlijk gezag door erkenning

Sinds 1-1-2023 geldt dat ongehuwde en niet-geregistreerde partners automatisch gezamenlijk ouderlijk gezag krijgen met de moeder. Dit gebeurt als zij hun kind erkennen. Zij hoeven het gezag niet langer samen met de moeder aan te vragen bij de rechtbank.

Werd een kind voor 1 januari 2023 erkend, dan moeten de ouders het gezamenlijk gezag nog wel regelen. Ook als het kind na 1 januari 2023 wordt geboren.

.

• Gezamenlijk gezag belangrijk

Het is belangrijk dat ouders gezamenlijk het gezag over hun kinderen uitoefenen. En dat beide ouders nauw betrokken zijn bij de verzorging en opvoeding van hun kinderen.
Gezamenlijk gezag is bijvoorbeeld belangrijk als u:

• een verhuizing doorgeeft of een reisdocument of een ID-bewijs aanvraagt;
• met een minderjarig kind naar het buitenland reist;
• uw kind inschrijft op een school of een kinderdagverblijf;
• u een medische beslissing moet nemen of het medisch dossier van uw kind wilt inzien.

Gezamenlijk gezag is ook belangrijk bij de juiste berekening van toeslagen of als één van de ouders die gezag heeft overlijdt.

.

• Wanneer krijgt u gezag over een kind?

Bent u getrouwd of heeft u een geregistreerd partnerschap, dan krijgen beide ouders automatisch samen gezag over een kind. Is dit niet zo, dan krijgt alleen de moeder automatisch gezag. Om gezag te krijgen of hebben, mag u niet jonger zijn dan 18 jaar, onder curatele staan of een geestelijke stoornis hebben. Heeft geen van de ouders het gezag, dan wijst de rechter een voogd aan.

.

• Gezamenlijk gezag ‘door erkenning’ sinds 1 januari 2023

Erkent u als ongehuwde of niet-geregistreerde partner een kind, dan krijgt u automatisch het gezamenlijk gezag met de moeder. Er zijn echter uitzonderingen. Dit geldt sinds 1 januari 2023.

.

• Getrouwd of geregistreerd partnerschap: automatisch gezag

Bent u getrouwd of heeft u een geregistreerd partnerschap, dan krijgt u automatisch gezamenlijk gezag over de kinderen die u krijgt of adopteert. Als echtgenoot of geregistreerd partner van de moeder bent u voor de wet automatisch ouder van het kind. Dit geldt niet voor de duomoeder als zij en de moeder geen gebruik hebben gemaakt van een onbekende donor.
Ouders oefenen gedurende het huwelijk of geregistreerd partnerschap het gezag gezamenlijk uit.

Trouwt u als ouders ná de geboorte van uw kind of gaat u dan een geregistreerd partnerschap aan, dan krijgt u ook automatisch ouderlijk gezag. Voorwaarde is wel dat u als vader of duomoeder het kind al heeft erkend. U bent dan immers al -door erkenning- de ouder van het kind.

.

• Scheiding: beide ouders houden gezag

Beide ouders houden het ouderlijk gezag over de kinderen/het kind na een scheiding. Behalve als de rechter een andere beslissing neemt. De rechter kan dit beslissen in het belang van het kind.

Wenst één van beide ouders het volledige gezag over de kinderen/het kind, dan dient deze dit aan te vragen bij de rechtbank, waarna de rechter hierover een beslissing neemt. Een dergelijke aanvraag dient te worden onderbouwd in het belang van de kinderen/het kind.

.

• Geen huwelijk of geregistreerd partnerschap: vanaf 1 januari 2023 gezamenlijk gezag door erkenning

Bent u niet met elkaar getrouwd en heeft u ook geen geregistreerd partnerschap, dan krijgt u sinds 1 januari 2023 het gezamenlijk gezag met de moeder als u het kind erkent.

Is een kind voor 1 januari 2023 erkend, dan heeft u niet automatisch gezamenlijk gezag. Ook niet als dit kind na 1 januari 2023 is geboren. U kunt dan het gezamenlijk gezag samen met de moeder (digitaal) aanvragen.

.

• Online aanvragen gezamenlijk gezag kind

Via het digitaal loket Rechtspraak.nl kunt u met de moeder gezamenlijk gezag aanvragen over uw kind. Dat kost geen geld. Met uw DigiD krijgt u toegang tot het digitale formulier ‘Aanvragen gezamenlijk gezag’.

.

• Aanvragen gezamenlijk gezag met formulier

De papieren stuurt u op of geeft u af bij een rechtbank bij u in de buurt.

Is uw kind niet in Nederland geboren of is de geboorteplaats van uw kind onbekend? Ook dan mag u op deze manier gezamenlijk gezag aanvragen.

Heeft u zelf geen DigiD of uw kind (nog) geen BSN, gebruik dan het aanvraagformulier voor gezamenlijk gezag dat u kunt vinden op de website Rechtspraak.nl. U moet daarbij bewijs meesturen. Bijvoorbeeld een afschrift van de geboorteakte. Dat kunt u aanvragen in de gemeente waar uw kind is ingeschreven bij de geboorte.

.

• Aantekening gezamenlijk gezag in het gezagsregister

Keurt de griffier van de rechtbank uw aanvraag goed, dan komt het gezamenlijk gezag aangetekend in het openbare Centraal Gezagsregister te staan. Vanaf dat moment bent u samen verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding van het kind.

Tevens betekent dit dat u deze verantwoordelijkheden houdt wanneer u uit elkaar gaat. U bent dan beiden alimentatieplichtig naar de kinderen/het kind.

.

• Inzage en uittreksel gezagsregister

Wilt u een uittreksel uit het register ontvangen, dan kunt u een schriftelijk verzoek indienen bij één van de rechtbanken in Nederland. Een uittreksel uit het gezagsregister opvragen is gratis. U heeft een uittreksel nodig als u bijvoorbeeld wilt aantonen wie het ouderlijk gezag heeft over uw kind.

.

• Ouderlijk gezag ongehuwde of niet geregistreerde moeder

Bent u als moeder niet getrouwd of heeft u geen geregistreerd partnerschap, dan krijgt u automatisch het ouderlijk gezag als u bevoegd bent. U bent bevoegd wanneer u:

• meerderjarig bent;
• niet onder curatele staat; 
• geen geestelijke stoornis heeft. 

Let op: Sinds 1 januari 2023 krijgen ongehuwde en niet-geregistreerde partners automatisch het gezamenlijk gezag met de moeder als het kind erkend wordt.

.

• Ouderlijk gezag minderjarige moeder

Bent u minderjarig bij de geboorte van uw kind, dan benoemt de rechter een voogd. Wordt u 18 jaar, dan kun je de rechter vragen om het ouderlijk gezag aan u over te dragen. Bent u 16 of 17 jaar bij de geboorte van uw kind, dan kan de rechter u onder bepaalde voorwaarden meerderjarig verklaren en het ouderlijk gezag toekennen.

.

• Gezamenlijk gezag 2 vrouwen over kind

Bent u als moeder getrouwd met een andere vrouw of heeft u een geregistreerd partnerschap met een andere vrouw, dan krijgt u automatisch gezamenlijk gezag over een binnen uw relatie geboren kind als u beiden ouder bent. Ouders zijn:

• de moeder uit wie het kind is geboren; 
• de vrouwelijke partner (duomoeder). De duomoeder heeft een verklaring dat van een anonieme donor gebruikt is gemaakt.

Is de donor bekend, dan is de duomoeder volgens de wet geen ouder. De duomoeder heeft dan wel het gezamenlijk gezag samen met de moeder als er geen andere ouder is.
De bekende donor moet dus niet het kind voor de geboorte hebben erkend.
Adopteren 2 vrouwen samen een kind of adopteert een vrouw het kind waarvan de andere vrouw de moeder is (partneradoptie), dan krijgen beide vrouwen automatisch gezamenlijk het gezag.

.

• Gezamenlijk gezag 2 mannen over kind

Bent u als man getrouwd met een andere man of heeft u een geregistreerd partnerschap, dan krijgt u alleen gezamenlijk gezag over een kind na een beslissing van de rechter. Als 2 mannen een kind adopteren, krijgen zij automatisch allebei het gezag.

.

• Ouders geen gezag: voogdij

Heeft iemand anders dan de ouders het gezag over een kind, dan is er sprake van voogdij. Bijvoorbeeld als de ouders allebei zijn overleden. Ook een gecertificeerde instelling (een stichting jeugdbescherming bijvoorbeeld) kan de voogdij over een kind hebben.

Bij overlijden beslist de rechter over de voogdij. In mijn werk als mediator neem ik hierover een passage op in het ouderschapsplan wanneer de ouders besluiten te scheiden.

.

• Hoe kunt u als minderjarige gezag over uw kind krijgen?

U dient 18 jaar of ouder (meerderjarig) te zijn om gezag te mogen uitoefenen over een kind. Bent u een moeder van 16 of 17 jaar of zult u 16 jaar zijn als uw kind geboren wordt, dan kunt u de rechter vragen om u (administratief) meerderjarig te verklaren. Zo kunt u toch het gezag over uw kind krijgen.

Bent u een moeder van 16 of 17 jaar of zult u 16 jaar zijn als uw kind geboren wordt, dan kunt u de kinderrechter vragen om een meerderjarigheidsverklaring. Hiervoor heeft u een advocaat nodig.

Zo krijgtu het ouderlijk gezag over uw kind. U bent daardoor verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding van uw kind. De rechter geeft een meerderjarigheidsverklaring als hij dit in het belang vindt van u en uw kind.

.

•Voogdij over uw kind

Bent u minderjarige moeder en is de vader ook onder de 18, dan moet iemand anders het gezag over uw kind uitoefenen. Uw kind krijgt dan een voogd (aangewezen door de kinderrechter) als u u niet meerderjarig hebt laten verklaren.

.

• Moeder die meerderjarig wordt

Bent u moeder en 18 geworden, dan bent u meerderjarig. U krijgt automatisch het gezag over uw kind. Dat is niet zo als de vader of een voogd in de tussentijd het gezag al gekregen heeft. U kunt dan aan de rechter vragen om het gezag over het kind alsnog aan u toe te wijzen. Hiervoor heeft u een advocaat nodig.

.

• Meerderjarig

U bent in elk geval meerderjarig als:

• u 18 jaar bent;
• u als moeder van een kind 16 of 17 jaar bent en de rechter u meerderjarig heeft verklaard.

–

Het hebben van ouderlijk gezag over uw kinderen/kind is sinds 1 januari van dit jaar aanmerkelijk veranderd. Althans, als het om het verkrijgen van het ouderlijk gezag voor de vader gaat. Maar voor de rest blijven de wettelijke regels van toepassing.

In mijn werk als (scheidings-)mediator kom ik het nog regelmatig tegen dat de vader het ouderlijk gezag niet heeft geregeld. Dat laat ik dan meteen regelen door de scheidende ouders. Nog voordat de documenten (ouderschapsplan en scheidingsconvenant) zijn opgesteld en ondertekend. In die fase spelen niet alleen de belangen hierin een rol, ook de noeder heeft daar baat bij.

–

Copyright©oncies 2023

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland. Dat kan ook in de avonduren, zodat u geen vrij hoeft te nemen van uw werk of opvang te regelenvoor uw kinderen/kind.

Alcoholabstinentie werkt? IkPas (Dry January) staat weer voor de deur.

In 2019, dus vóór corona, schreef ik onderstaand blog. Inmiddels zijn we 4 jaar verder in de tijd en zijn wij weer gewend aan het vrij kunnen bezoeken van de kroeg en het in huis halen van alcoholhoudende drank. Daarom nogmaals dit blog:

Aan IkPas, de Nederlandse versie van Dry January, deden afgelopen jaren ruim 23.000 mensen per editie mee. Zij probeerden een maand lang geen alcohol te drinken. Inmiddels zijn in het hele land de voorbereidingen volop in gang gezet om de jaarwisseling te vieren. Opnieuw zullen honderden Nederlanders zich voornemen om in het nieuwe jaar te minderen of te stoppen met het nuttigen van alcoholische drankjes. Maar wat doet alcohol eigenlijk met je lichaam?

*

“Het kan zo zijn dat je leverwaarden aan het eind van de maand beter zijn”, stelt leverarts Joep de Bruijne van het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMCU). “Maar met name merk je kortetermijneffecten, zoals beter slapen, mentaal en fysiek fitter zijn en mogelijk ook gewichtsverlies.”

“Het is goed om je lichaam een maandje rust te geven, dan kan je lever herstellen”, vertelt preventiewerker Tom Bart van verslavingsinstelling Jellinek, die samenwerkt met IkPas.

En ook Carina Verstraete, verpleegkundig specialist leverziekten bij het UMCU, heeft het vooral over de voordelen: “Je bouwt je alcoholtolerantie af, waardoor je in februari minder alcohol hoeft te drinken om dezelfde effecten als eerder te ervaren. Maar als je op dezelfde voet verdergaat als voor januari, dan is dit effect ook zo weer weg.”

IkPas kan aan de andere kant ook tot vervelende klachten leiden, zegt Bart. Mensen die gewend zijn om een paar glazen per dag te drinken, zullen in het begin misschien wel last krijgen van ontwenningsverschijnselen, zoals slapeloosheid, onrust en een slecht humeur. “Dat is vervelend, maar niet gevaarlijk.”

Sinds twee jaar is alcohol volledig uit de Schijf van Vijf van het Voedingscentrum geschrapt, omdat drank niet in een gezond voedingspatroon past. Alcohol kan volgens De Bruijne ook veel gezondheidsproblemen veroorzaken. “Als je meer dan tien glazen per week drinkt, dan neemt de kans op vroegtijdige sterfte beduidend toe. Alcohol kan leiden tot leverschade, leverkanker en vroegtijdig overlijden. Het gaat echt over járen.”

Deze wetenschap is volgens Verstraete de reden dat zoveel mensen in januari een maand stoppen met het drinken van alcohol. Mensen zijn zich volgens haar veel meer bewust van wat drank met het lichaam doet en willen hun vastgeroeste gewoontes doorbreken.

“Ze willen aan den lijve ondervinden wat het met je lichaam doet om geen alcohol meer te drinken. Ik denk wel dat dit goed is, want het kan ervoor zorgen dat je na die tijd ook echt anders met alcohol omgaat.”

Volgens cijfers van IkPas is dat ook zo: 65 procent van de deelnemers drinkt na de actie nog steeds 36 procent minder dan daarvoor. En dat is helemaal voordelig, legt De Bruijne uit. “Een maand geen alcohol zorgt voor verbetering van kortetermijneffecten, maar als je dit langer volhoudt, dan krijg je ook effecten voor de langere duur, zoals verminderde angstklachten, een beter geheugen, minder kans op depressie en bepaalde kankersoorten.”

• Zo heeft niet drinken zijn voordelen:

• Leverwaarden kunnen beter worden;
• Beter slapen;
• Mentaal en fysiek fitter;
• Gewichtsverlies;
• Afgebouwde alcoholtolerantie.

• En heeft het zijn nadelen; de ontwenningsverschijnselen:

• Slecht humeur;
• Onrust;
• Slapeloosheid.

Veel Nederlanders zijn 2019 onder meer dankzij de Ik Pas-campagne begonnen met een maand zonder alcohol. Maar stel dat u besluit om op een ander moment te stoppen, veel mensen nemen zich dit bijvoorbeeld tijdens een vakantie voor, een maand lang geen alcohol te drinken of om sowieso minder te gaan drinken, wat is dan handig om te doen?

Ik bespreek in dit blog 7 tips met u van IkPas-campagneleider en -bedenker Martijn Planken, Tom Bart van verslavingsinstelling Jellinek en Jacqueline van Lieshout van de site en het boek Ontwijnen. Van Lieshout stopte een aantal jaar geleden zelf met drinken.

*

> Tip 1: Besef waarom je het doet.

Van Lieshout: “De term alcoholist is beladen, dan denken mensen toch aan iemand met een winkelwagentje vol flessen en een rood gezicht. Maar er zijn ook de ‘grijzegebiedsdrinkers’  die zichzelf geen alcoholist vinden en zeggen dat ze ‘zo kunnen stoppen’. Maar dat kunnen ze niet. De meeste drinkers zijn zware drinkers, die verknocht zijn aan een zwaar verslavend middel en het drinken van dat middel als het hoogtepunt van de week, of dag, zien. En als je het dan toch zwaar valt om ermee te stoppen, zou dat je al aan het denken moeten zetten.”

Het is goed om te weten wanneer u gezien wordt als alcoholist. In de verslavingszorg is het nuttigen van 2 units alcohol per dag de norm om u te bestempelen als alcoholist. Dan bent u nog geen alcoholverslaafde, alleen nog maar alcoholist.

Bart: “Misschien gaan de meeste mensen na een maand drinken, maar ze zijn dan wel bewuster en drinken vervolgens misschien ook minder. Dan pas merken ze hoeveel ze gewend zijn om te drinken.”

Planken: “Als je al met het idee loopt om te minderen of te stoppen, dan heb je dat idee niet zomaar. Ik noem dat het ‘iets niet pluis-gevoel’. Je vindt jezelf geen alcoholist maar het kan minder. Schrijf op wat je wil bereiken en maak het concreet.”

> Tip 2: Doe het niet alleen

Bart: “Het is voor veel mensen het beste om samen met een goede bekende of familielid te stoppen. Je hebt steun nodig om dit te doen. Je kunt het misschien ook alleen, maar samen is het wat makkelijker.”

Planken: “Hou het niet voor jezelf dat je bent gestopt met drinken. Wees er open over. Je weet toch al waarom je het doet. Misschien zijn er mensen die je niet serieus nemen, maar daar moet je je niets van aantrekken. Ik denk dat het juist respect afdwingt als je stopt met drinken. Als mensen het knap van je vinden, krijg je juist de bevestiging dat je goed bezig bent.”

> Tip 3: Bedenk welke gelegenheden je aandoet en vermijd die je verleiden om te drinken

Van Lieshout: “Toen ik was gestopt met drinken ben ik andere dingen gaan doen op andere tijdstippen met de mensen met wie ik normaal dronk. Maar er waren mensen die me niet meer belden. Ik heb daarvan geleerd dat ik het initiatief moest nemen.Ik ben vriendschappen kwijtgeraakt en er zijn mensen bij wie ik niet meer ga eten. Er waren mensen die zeiden dat ze ‘met zichzelf werden geconfronteerd’ als ze bij mij zaten, omdat ik niet dronk en zij wel.”

Bart: “Het kan zeker in het begin helpen om bepaalde gelegenheden te vermijden waar gedronken wordt. Alleen op de lange termijn heb je er niets aan. Je moet ook aanleren om daar wel te komen en het dan voor jezelf normaal te vinden dat je niet drinkt.”

Planken: “Je kunt in Nederland de drank niet ontlopen. De drank is overal. Ik wil geen kluizenaars van mensen maken, je hoeft je niet een maand op te sluiten. Maar er is dit weekend een zuipfeestje in Tilburg en daar ga ik niet naartoe. Iedereen zit daar in de alcoholroes en daar ben je geen onderdeel van. Maar je moet wel sociaal blijven functioneren. Als je vrienden hebt die je niet steunen in wat je doet, zijn het geen vrienden.”

> Tip 4: Bedenk wat je dan wel gaat drinken

Van Lieshout: “Blijf in ieder geval niet in het drankritueel zitten. Ga bijvoorbeeld geen cassis drinken omdat het op wijn lijkt. Je voelt je dan zielig. Je moet je vaste drankje niet koste wat kost willen vervangen. Je verwacht hetzelfde resultaat, maar dat komt niet.”

Bart: “Hier verschillen de meningen over. Als je echt afhankelijk bent van bijvoorbeeld bier kan alcoholvrij bier de trek in normaal bier creëren en is de stap kleiner. Maar als je niet verslaafd bent, kan het een goed alternatief zijn. Zolang het maar niet leidt tot weer ‘gewoon’ gaan drinken.”

Planken: “Bedenk ook wat je gaat drinken als je naar een feestje gaat waar je normaal wel alcohol zou drinken. Dan kun je ook tegen de gastvrouw- of heer kordaat zeggen wat je wil. En als je ook niets wil drinken wat je doet denken aan alcoholische drank, is water altijd een optie. Je kunt echt van alles doen met water.”

Zelf ben ik beduidend minder gaan drinken in 1984. Ik had de jaarwisseling behoorlijk gedronken en had op nieuwjaarsdag een forse kater. Dat was meteen de laatste keer dat ik dronken was en tegenwoordig drink ik hooguit 4 units alcohol per maand. Natuurlijk drink ik bij gelegenheden soms wat meer (dat zijn er dan 2), maar dat zijn uitzonderingen. Iedereen is gewend dat ik de voorkeur geef aan een glas water of heel soms een glaasje frisdrank. Nieuwe mensen respecteren mijn gewoonte om geen alcohol te drinken. Bovendien rij ik altijd en dan drink ik 0,0 alcohol, ook als ik nog lang niet naar huis ga.

> Tip 5: Zorg dat je het niet in huis hebt

Bart: “Als je thuisdrinker bent en je wil het jezelf makkelijker maken om te stoppen, is het wel zo verstandig om het niet in huis te hebben.”

Van Lieshout: “Het kan natuurlijk zo zijn dat je andere gasten thuis wel een alcoholische drank wil aanbieden, maar als je merkt dat je dat niet trekt, moet je het niet doen.”

Planken: “Thuisdrinkers hebben het nog moeilijker. Je huis kun je niet vermijden. Je zit op bank en voelt onrust opkomen. Je lichaam anticipeert altijd op gewoontegedrag. Je lichaam gaat erom vragen. Ga dan eens wat anders doen. Een activiteit die je normaal nooit deed. Je onderbreekt daarmee het gewoontepatroon. Je prikkelt je lichaam daarmee tot nieuwe impulsen.”

Voor de goede orde: Ik heb volop drank in huis. De discipline om niet te drinken zit in mijzelf. Ik heb flessen whiskey in huis die tussen de 10 en 20 jaar oud zijn. Ik geniet des te meer van dat ene glaasje bij een speciale gelegenheid en bied mijn gasten toch de gelegenheid om een drankje te nemen.

> Tip 6: Beloon jezelf

Van Lieshout: “Toen mijn man en ik stopten met drinken, hebben we berekend dat we per jaar ongeveer 8.000 euro overhielden. Met dat geld doen we nu andere leuke dingen.”

Planken: “Als je iets wil bereiken dat uit jezelf moet komen, is het altijd goed om jezelf daarna te belonen.”

Bart: “Je houdt als het goed is geld over. Koop daar iets leuks van.”

Van mijn zwager kreeg ik jl. juli nog een prachtig whiskey. Hij zit nog steeds in zijn doos en is nog niet open gemaakt. Mijn vrouw zei dit weekend nog “Goh, verwen jezelf eens en neem een glaasje van het cadeau van mijn broer”, maar ik heb geen alcohol nodig om mijzelf een keertje te verwennen.

> Tip 7: Waardeer de voordelen

Mensen die stoppen met het drinken van alcohol hebben daar met name lichamelijk en geestelijk veel voordelen van. We zetten de belangrijkste op een rij.

• Verbeterde nachtrust;
• Betere lichamelijke conditie en gewichtsverlies;
• Minder kans op ziektes als kanker en hart- en vaatziekten;
• Beter presteren op werk of tijdens studie;
• Afname van sombere of angstige gevoelens.

Gaat u met de meute meedoen en Past-u in januari als er alcohol in het spel komt en ziet u daar een beetje tegen op? Meld u dan aan op de site van Ik Pas, want dan weet u dat u er niet alleen voor staat.

Dit blog blijft de hele eerste maand van dit jaar staan, ik publiceer pas weer in februari.

Heel veel succes en maak er een gezond 2023 van.

*

Copyright©oncies 2019/2023

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

Feestdagen en jaarwisseling

Kees van Lunsen (Concies) stuurt u deze wensen

Het jaarlijkse dilemma met de feestdagen in december: scheiden of relatietherapie.

Het is soms een een heikel punt en het kan knap lastig zijn, maar rond Valentijnsdag, de zomervakantie en de feestdagen in december blijkt vaak het moment daar te zijn waarop niemand echt zit te wachten….er wordt (soms zelfs geheel onverwachts) te kennen gegeven dat een van de twee partners in een relatie de pijp aan Maarten wenst te geven. Nu staan de feestdagen van december weer voor de deur en ook nu blijkt dat het moment te zijn om het proces te initiëren wat daarvoor soms al maanden lang door het hoofd heeft gespookt. In veel gevallen blijkt de partner die de relatie wenst te beëindigen in stilte al afscheid te hebben genomen van de relatie en soms is er ook al een ander in het spel, en dan….

*

Een van de partners heeft een nieuwe relatie en wenst in deze nieuwe relatie een toekomst te investeren. De andere partner heeft er belang bij dat de oorspronkelijke relatie niet wordt beëindigd en zoekt naar uitwegen.

En zo’n stel heb ik onlangs nog gesproken. De man was vier weken daarvoor volledig gevallen voor een andere (getrouwde) vrouw en wilde nog maar één ding: Voor altijd bij haar zijn. En niets of niemand kon hem nog tegenhouden.

Heen en weer geslingerd tussen twee tegenpolen van emoties, van woede tot angst, wordt getracht een proces in gang te zetten om te redden wat er nog te redden is.
Wat te doen?

• De eerste klap

Het zal je maar gebeuren. Je partner begint een gesprek met je en laat je weten dat het aanmodderen van de laatste jaren is omgezet in het aangaan van een relatie met iemand anders.
De grond zakt onder je voeten vandaan. Je erkent wel dat het de laatste jaren niet meer zo is geweest als dat het daarvoor altijd is geweest. Maar om daar nu een andere relatie om te beginnen, dat is voor jou een brug te ver. En zeker veel te kort door de bocht geredeneerd. Daarvoor zie jij nog veel te veel goede en mooie dingen én mogelijkheden voor de toekomst.
Je partner laat echter duidelijk weten dat de toekomst niet meer ligt in jullie gezamenlijkheid, maar in die met die ander.

• De sociaal-maatschappelijke gevolgen

Van pure ellende blijf je thuis van je werk. Je hebt teveel aan je hoofd om je werk goed te kunnen doen. Niemand zit te wachten op een collega die er met het hoofd niet bij is.
Ondertussen blijft het doorklinken in je hoofd. Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom kiest je partner voor een andere? Wat heeft die andere partner wel wat jij niet hebt? Hoe komt het dat die andere partner zoveel meer voor jouw partner is gaan betekenen dan dat jij dat nu doet? En hoe moet dat straks met de vakantie of de feestdagen? En de kinderen…..???

• De kinderen

Je worstelt met je emoties. Je ziet mogelijkheden en die voelen goed. Je ziet het vertrek van je partner voor je en je voelt je één brok ellende. Je ziet je kinderen voor je. Je maakt je zorgen om hun toekomst. Wat zullen die ervan vinden als zij horen dat hun papa en mama niet meer met elkaar getrouwd zullen zijn? Als ze eens zouden weten wat er allemaal tussen jou en je partner aan de hand is? Moeten zij het nu al weten? Hoe gaan we hen dit vertellen en uitleggen?
Je reddeloosheid maakt plaats voor radeloosheid.

• Scheidingsmediation of Relatietherapie?

Dan hak je een knoop door. Je gaat op zoek naar iemand die je nu nodig denkt te hebben. Je gaat googelen en vindt een mediator. Je gaat naar de website (http://www.concies.nl) en ontdekt dat je bij deze mediator ook terecht kunt voor relatietherapie/-bemiddeling/-couseling.
Wat ga je doen? Ga je al contact leggen? Bespreek je het eerst met je partner? Ach, die heeft toch ook niet met jou overlegd of je het goed vindt dat er een andere partner in het spel wordt betrokken!

Probleem wordt of je nu contact met de mediator moet opnemen om informatie te vragen over therapie ten behoeve van het behoud van je huwelijk of dat je moet informeren naar de mogelijkheden aangaande een echtscheiding.

• Het eerste contact

Telefonisch contact opnemen (0621203655) kan nooit kwaad. Ook is het mogelijk een contactformulier op de website (http://www.concies.nl) in te vullen, dan hoef je niet meteen met je billen bloot, want het voelt best eng en vreemd. Jij die contact gaat opnemen met een deskundige. Jij die met een hulpvraag zit en niet weet wat nu het beste is om te doen.
Het kan je helpen om de eerste zaken op een rijtje te zetten en helderheid te krijgen over de mogelijkheden.
Maak en afspraak voor een kennismakingsgesprek, zodat jij en je partner over dezelfde informatie kunnen beschikken voordat er een definitief besluit wordt genomen over scheiden of samenblijven.

Je belt en je spreekt af dat je daarna met je partner gaat praten over dit contact en het kennismakingsgesprek.
Je partner vindt echter dat je te voorbarig bent in je handelen en dat je doorschiet of ziet relatietherapie niet zitten.
Je bent te labiel om hier iets tegen in te brengen. Bovendien beschik je, door de emoties, niet over de veerkracht om voor jezelf op te komen.
Wat te doen?
Je belt de mediator opnieuw en vraagt uitstel voor het kennismakingsgesprek of je zegt het toch maar af. Je schaamt je er voor.

• Wat kan je anders doen?

Wat je anders kan doen is eenvoudiger dan je denkt. Je kunt je partner duidelijk maken dat jij behoefte hebt aan duidelijkheid. Jij bent degene die voor zichzelf wil kunnen bepalen of je voor een echtscheidingsmediation gaat of voor relatietherapie. Jij bent immers degene die voor het blok is gezet. Je weet dat die ander verder wil met de nieuwe partner en het is in jouw belang (en in die van de kinderen) dat er een weloverwogen beslissing wordt genomen voor de toekomst. Je stelt aan je partner voor om het kennismakingsgesprek aan te gaan en op basis daarvan de echtscheiding (of relatietherapie) in gang te zetten. Natuurlijk hoop je dat je partner nog tot een ander inzicht komt, maar dat dring je verder niet op. Jullie maken gezamenlijk de afspraak voor het gesprek en wachten het verder af.

Het kennismakingsgesprek is bedoeld om daarin een aanzet te geven.
Maak samen de afspraak voor het kennismakingsgesprek en kom er gezamenlijk achter welk proces je samen in stapt. Voorkom zo dat de situatie escaleert en zich ontwikkelt tot een vechtscheiding of een relatie die door een hel gaat. Voorkom dat de relatie zich ontwikkelt tot een relatie zoals tussen een broer en een zus; de kans is dan groter dat de ander dan alsnog van de ene op de andere dag vertrekt.
Daar hebben de kinderen geen baat bij en jullie……??? En jullie trouwens ook niet.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

–

Dit is het laatste blog voor dit jaar. Ik wens al mijn volgers, vaste- en incidentele lezers Fijne Feestdagen en een Gezond en Gelukkig 2023.

Mag je lust voelen als je nog rouwt om de dood van je man?

Bijna vijf jaar geleden schreef ik de eerste versie van onderstaand blog. In de loop der jaren hebben enkele duizenden bezoekers van mijn blogsite het artikel opgezocht en gelezen. In die jaren zijn er nog enkele weduwen geweest die mijn ondersteuning hebben ingeroepen. Daarom hieronder een aangepast blog:

In de loop van de afgelopen veertien jaar heb ik 5 vrouwen begeleid die weduwe waren en relationele problemen hadden met hun kinderen of ‘potentiële’ partners. De vrouwen waren tussen de 33 en 73 jaar oud. Alle vijf de vrouwen waren hun man in korte tijd verloren aan kanker of hartfalen. Alle vijf de vrouwen hadden dit korter dan drie jaar voordat zij mijn hulp inriepen meegemaakt. En alle vijf de vrouwen dachten dat zij tenminste 6 jaar dienden te rouwen om de dood van hun man voordat zij aan een nieuwe partner in hun leven mochten gaan denken. Hun groeiende behoefte aan intimiteit én seks was er medeverantwoordelijk voor dat hun lontjes korter waren geworden en er conflicten waren ontstaan met hun kinderen of de nieuwe ‘potentiële’ partner. En ook in het televisieprogramma ‘Married at first sight’ (Kim Meuwese) speelde een overleden partner een grote rol in het niet slagen van de nieuw aangegane relatie, wat dan wel meteen een huwelijk was.

Enige tijd geleden kwam ik over dit onderwerp een interessant artikel tegen. Ik moet wel toegeven dat ik de keuze voor de term lust niet geheel ondersteun. Juist omdat de vrouwen met wie ik heb gewerkt niet zozeer lust misten, maar expliciet kenbaar maakten het gevoel van intimiteit en geborgenheid te missen. Ze misten ook de seks, maar associeerden die minder met het gevoel van lust. Lust koppelden zij aan platte geilheid. Lust had voor hen een meer dierlijk karakter. Zin in seks stond bij hen voor de verbondenheid, de mentale intimiteit, die zij zich herinnerden met hun overleden man. Zin in seks, nu hun man was overleden, gaf hen dan ook het gevoel dat zij ontrouw waren aan die verbondenheid, ontrouw aan de mentale intimiteit die zij met hun man ooit exclusief hadden gedeeld. Het gevoel van lust ging daarin, voor hen, een stap te ver en zou deze gevoelens alleen maar nog meer accentueren. Desondanks deel ik graag dit artikel met alle vrouwen (en mannen) die aan hun behoefte aan (fysieke-) intimiteit tegemoet zouden willen komen, maar zich bezwaard voelen door de gelofte die zij ooit hebben afgelegd aan hun inmiddels overleden levenspartner.

Rouw-Lust

“OPENHARTIG OVER SEKS: Mag je lust voelen als je nog rouwt om de dood van je man? In het boek RouwLust praten jonge weduwen openhartig over huidhonger en hun seksuele verlangens.

Esther Cohen, Miranda van der Vegt, Sandra Van Kolfschoten, aangesloten bij de Stichting De Jonge Weduwe zijn de initiatiefneemster en auteurs van dit boekje (te bestellen via https://www.rouwlust.com/inkijken.html)

• Sandra van Kolfschoten

Het duurde drie jaar voordat Sandra het zichzelf weer toestond om te verlangen naar een man. In de zomer van 2012 was ze plotseling weduwe geworden. ,,Ik was bezig met mezelf, mijn kind en mijn bedrijf. Ik voelde geen lust meer. Mijn lichaam stond uit.”

Haar man overleed, 35 jaar oud, vermoedelijk door een acute hartstilstand. Sandra bleef achter met hun 5-jarige dochter. ,,Ik was als moeder nooit met een andere man geweest. Ik vond het lastig me daarvoor open te stellen. Ik voelde me schuldig, want eigenlijk wist ik me nog verbonden met mijn man.”

• Worsteling

Het is een worsteling van veel vrouwen, die relatief jong en vrij plotseling weduwe zijn geworden. In 2016, op een congres over huidhonger van Stichting De Jonge Weduwe, deelden ruim honderd vrouwen openhartig verhalen over hun gemis en verlangen naar aanraking. In het boek RouwLust, dat in het najaar van 2017 is gepresenteerd, zijn hun ervaringen gebundeld.

De dood is al een taboe-onderwerp, laat staat de behoefte aan liefde, seks en intimiteit na de dood van een geliefde. Initiatiefneemster Esther Cohen: ,,Dit gaat niet over platte seks, maar om het gemis en verlangen. Na de dood van je man ben je al alleen; het taboe op seksuele verlangens vergroot de eenzaamheid.”

• Esther Cohen

Esther is inmiddels dertien jaar weduwe. Haar man overleed plotseling aan een hartspierziekte. Ze bleef met drie minderjarige dochters achter. ,,Je man is dood en je lijf laat dat weten. Mijn eerste taak was overleven. Ik moest een goede moeder zijn. Maar na drie maanden voelde ik de lust weer opkomen. Ik lag ’s nachts in bed, keek naar boven en riep mijn man. Mijn lichaam schreeuwde om aanraking, in eerste instantie door hem.”

• Oerwens

In veel verhalen van weduwen komt een oerwens naar voren: begeren en begeerd worden. Maar vaak staat de zorg voor de kinderen de vervulling ervan in de weg. ,,Mijn kinderen wilden niet dat hun vader vervangen werd”, zegt Esther. ,,Daarom was ik terughoudend in mijn gevoelens van liefde en verlangen naar een ander. Ik voelde me geremd om daaraan te denken. Uit schaamte. Ik was moeder, maar mocht geen vrouw meer zijn. Dat vond ik verschrikkelijk. Ik ben daar eenzaam in geweest.”

Waar mannen gemiddeld acht maanden na de dood van hun partner al een nieuwe relatie hebben, boksen vrouwen vaak op tegen vooroordelen, zowel in de maatschappij als bij zichzelf. Sandra: ,,Mannen gaan daar makkelijker mee om. Vrouwen hebben meer last van normen en taboes. Een moeder wil niet als een sloerie worden gezien. Schuld en schaamte zitten vooral bij jezelf. Mag je lust voelen als er ook dood is? Net zoals je hoofd en hart moeten herstellen van al het gemis en verdriet, moet je lijf dat ook.”

• Tinder

Seksualiteit verbindt juist de dood en het leven met elkaar, zeggen de weduwen. Weer zin in seks hebben is eigenlijk weer zin in het leven hebben. Het is een overlevingsdrift, waarbij dankbaarheid eerder op zijn plaats is dan schaamte.

• Sandra

,,Er stroomt nieuwe energie door je lijf. Vaak wordt gezegd: een jonge vrouw zal sneller weer die behoefte voelen. Of: ach, je bent nog jong, je vindt wel een andere man. Dat hoeft niet zo te zijn. De een is erg met lust bezig en de ander niet.”

Toen het vuur weer was aangewakkerd, zocht Sandra haar heil op datingapp Tinder. Ze had contact met leuke, vaak jongere mannen. ,,Mannen van mijn eigen leeftijd praten toch vaak zwaar over de dood. Mijn Tindervriendjes waren licht en luchtig. Dat was precies wat ik nodig had. De eerste keer dat ik weer met iemand zoende, voelde ik me niet schuldig. Ik wilde ook niet dat ik de eerste man die mij weer zou aanraken zou verwarren met liefde.”

• Kwetsbaar

In RouwLust stellen de weduwen zich kwetsbaar op. De vrouwen zijn verschillend, evenals hun verhalen en behoeftes.

• Esther

De een zoekt bevrediging voor pure lust, de ander verlangt naar een warme knuffel. Er is geen rode draad of wijze les. Er bestaat ook geen handleiding hoe je hiermee moet omgaan, zegt Esther. ,,Bij rouwen is niks verkeerd. Er zijn ook veel vrouwen bij wie de lust geblust is vanaf het moment dat de dood zijn intrede gedaan heeft. Maar het verlangen is universeel en niet aan leeftijd gebonden. Je bent in de rouw, maar seksualiteit hoort ook bij het leven. Met dit boek willen we dat bespreekbaar maken.”

–

• • RouwLust • •

De behoefte aan seksuele intimiteit is een natuurlijke behoefte. En dat is een universele behoefte. De behoefte om aan lustgevoelens toe te geven ligt in het verlengde daarvan. Het is onafhankelijk van leeftijd of levensfase. Bij jongere vrouwen wordt de biologische klok als excuus gebruikt, bij oudere vrouwen zou dit minder aan de orde zijn. Onderzoek heeft uitgewezen dat de primaire behoefte aan seks op alle leeftijden voorkomt en geassocieerd wordt het het primaire gevoel van seks (de voortplanting en de in stand houding van de soort, de mens). En dit primaire gevoel kan niet anders worden omschreven dan met de term lust. Een gevoel dat altijd zal blijven, ongeacht het overlijden van de partner.

Alle vijf de vrouwen uit mijn praktijk hebben inmiddels weer een nieuwe partner. Twee van hen hebben zelfs kinderen met hun nieuwe partner gekregen. Een van deze vrouwen mailde mij hierover en daarmee inspireerde zij mij tot het schrijven van dit blog: “Ik voel mij weer compleet. De leegte in mijn lichaam is verdwenen. De liefde is terug. Ik voel mij niet meer schuldig naar mijn overleden man. Hij had mij dan wel gezegd dat ik, na zijn dood, niet alleen mocht blijven, dat ik van mijn leven moest blijven genieten, maar dat kon ik aanvankelijk niet. Nu weet ik dat hij toen al wist dat ik alleen kan leven als ik mij compleet voel.”

–

Copyright©️oncies 2018/2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Wat gaan verkeersboetes u in 2023 kosten?

Even tussendoor: ik kwam dit overzicht op het internet tegen. U weet dus welk risico u neemt wanneer u een verkeersovertreding begaat in 2023.

Bron: AD Auto

Voorlopige bedragen verkeersboetes 2023

Deze bedragen ben je volgend jaar kwijt als je een verkeersovertreding begaat.

-> Je krijgt een boete van €50:

– als je kentekenbewijs onleesbaar is
– als je weigert het kentekenbewijs te laten zien, of het kentekenbewijs niet kan laten zien.

-> Je krijgt een boete van €110:

– als je rijdt met een (korter dan een jaar) verlopen rijbewijs
– als je rijbewijs onleesbaar is;
– als je stilstaat op een locatie waar dit niet mag (bijvoorbeeld een fietspad of in een tunnel);
– als je zonder verlichting in de bebouwde kom rijdt;
– als je fout geparkeerd staat of niet voor parkeren betaalt.

-> Je krijgt een boete van €160:

– als je kenteken niet goed leesbaar is
– als jij of een passagier geen gordel draagt tijdens het rijden
– als je rijdt zonder geldige APK, tenzij je op weg bent naar de keuring
– als je over een voetpad of fietspad rijdt
– als je de auto gevaarlijk of hinderlijk parkeert, bijvoorbeeld voor een nooduitgang
– als je stilstaat op een kruispunt
– als je fout signaleert
– als je zonder verlichting buiten de bebouwde kom, of bij slecht zicht zoals dichte mist rijdt
– als je onnodig in de berm rijdt
– als je over een busbaan rijdt
– als je rijdt met versleten of beschadigde banden

-> Je krijgt een boete van €240:

– als je onnodig links op de autoweg of snelweg rijdt
– als je kleine kinderen in de auto hebt, maar die niet in een kinderzitje zitten
– als er meer passagiers in de auto zitten dan er gordels in je auto aanwezig zijn.

-> Je krijgt een boete van €280:

– als je weigert mee te werken aan een alcoholcontrole
– als je rechts inhaalt
– als je onnodig geluidsoverlast veroorzaakt, bijvoorbeeld door te toeteren
– als je onnodig links rijdt, buiten een autoweg of snelweg
– als je een kruispunt blokkeert
– als je geen voorrang aan rechts verleent
– als je bij het afslaan geen voorrang verleent
– als je onnodig gebruik maakt van de vluchtstrook
– als je door rood rijdt
– als je over een stuk weg rijdt wat gemarkeerd is met ‘niet rijden’, zoals een verdrijvingsvlak
– als je met een lekkende motor rijdt

-> Overige boetes:

Naast alles hierboven zijn er nog een aantal boetes die een eigen tarief hebben. Deze zijn als volgt:

– Mobiel in de hand houden tijdens het rijden: € 380
– Onterecht parkeren op een gehandicaptenparkeerplaats: € 350
– Een auto met bestickering parkeren met als doel reclame te maken: € 210
– Een voorrangsvoertuig, zoals een brandweerwagen met sirene, geen voorrang geven: € 350
– Rijden met een lekkende uitlaat: € 320
– Te luide uitlaat: € 320

-> Onverzekerd rijden:

Ook als je wordt aangehouden door een agent die constateert dat je auto onverzekerd is, mag die je een fikse boete geven. Dat betekent overigens niet dat je alleen maar een probleem hebt als je wordt aangehouden. Veroorzaak je namelijk schade met je onverzekerde auto, dan zijn de kosten natuurlijk voor eigen rekening. Maar daarnaast kun je ook een boete krijgen van de Rijksdienst voor Wegverkeer (RDW). ,,De RDW controleert of auto’s verzekerd zijn”, aldus Dijcks. ,,Zo niet, dan krijg je een boete van 400 euro. Je hebt verzekeringsplicht vanaf het moment dat je eigenaar bent van de auto. Zorg ervoor dat je dus zo snel mogelijk een goede autoverzekering afsluit.”

-> Snelheidsboetes voor fietsers:

Als fietser kun je ook te hard rijden. Toegegeven: op een normale fiets is het vrij lastig om boven die 30 kilometer per uur uit te komen. Maar met de groeiende populariteit van e-bikes is het wel goed om dit even onder de loep te nemen: voor een snelheid tot en met 10 kilometer per uur te hard krijg je een boete van 40 euro. Daarboven bedraagt de boete 60 euro.

–

Het is maar dat u hier op voorbereid bent.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Fibromyalgie, de stille moordenaar in menige relatie

Fibromyalgie, een term die ik in mijn werk als relatietherapeut de laatste jaren maar wat vaak tegenkom. Niet zozeer dat de aandoening voor mij (als voormalig docent Anatomie/Fysiologie en pathologie) onbekend in de oren klinkt. Nee, de term komt steeds vaker naar voren als door de partner aangevoerde oorzaak van de relatieproblemen. En dat heeft weer te maken met het feit dat partners van patiënten met fibromyalgie het onvoorspelbare en soms wispelturige gedrag van ‘de zieke’ niet begrijpen en daardoor het geheel gaan kwalificeren als ‘aanstellerij’. Daarom dit blog, waarin ik eerst informatie over fibromyalgie geef en daarna inga op de relationele aspecten die leiden tot de problemen in de relatie.

–

“Iedereen is wel eens moe en heeft weleens pijn”, “Het zit tussen je oren” en “Een paracetamolletje helpt vast en anders neem je toch een Diclofenac-je”. Deze opmerkingen krijgen fibromyalgie-patiënten maar wat vaak te horen. Dat zorgt er onder meer voor dat het een lange tijd kan duren voordat ze eindelijk eens naar de huisarts stappen. En dan begint de ellende pas. Want hoe stelt de huisarts de diagnose en wanneer komt de reumatoloog in beeld? Om nog maar te zwijgen over het onbegrip dat de patiënten staat te wachten in de huiselijke sfeer.

Wat is fibromyalgie of weke-delen-reuma en waarom is deze aandoening zo lastig vast te stellen?

Fibromyalgie wordt door veel deskundigen omschreven als een reumatische aandoening aan spieren en bindweefsel. Bij veel soorten reuma kan de ziekte worden vastgesteld door objectieve metingen. Bij reumatoïde artritis worden bijvoorbeeld antistoffen in het bloed gevonden, zoals de reumafactor en CCP. Bij fibromyalgie vindt de diagnose enkel plaats op basis van symptomen. Daarom blijft het een ‘vage klacht’ en is er zelfs bij specialisten als reumatologen nog steeds onbegrip voor fibromyalgie-patiënten. Huisartsen plegen nog wel eens de klachten te koppelen aan levensfasen, zoals de overgang. Bovendien is er geen medische behandeling voor fibromyalgie en daarom ‘vluchten artsen vaak in het standpunt dat mensen maar ‘met deze ziekte moeten leren leven’.

Over het ontstaan van de ziekte en instandhouding van de klachten bestaan echter verschillende visies. Het voornaamste symptoom ‘pijn’ is in ieder geval wél behandelbaar.

Fibromyalgie weetjes:

• Ongeveer 40.000 mensen in Nederland hebben fibromyalgie
• Bij fibromyalgie is er altijd sprake van centrale sensitisering
• Triggerpoints en fascia worden meestal niet onderzocht bij de diagnostisering van fibromyalgie

–

De belangrijkste symptomen van fibromyalgie / weke-delen-reuma

Fibromyalgie is voor velen wellicht een ‘vage aandoening’, toch zijn de belangrijkste klachten inmiddels duidelijk symptomen waaraan de ziekte te herkennen is.

• (Spier)pijn

Meestal hebben fibromyalgie-patiënten pijn in de rug, nek en schouders, en aan het borstbeen, de zijkant van de heupen en de binnenkant van de knieën. Hier bevinden zich de voornaamste fibromyalgie tenderpoints.

• Stijfheid

Fibromyalgie-patiënten hebben vaak last van ochtendstijfheid. Maar stijfheid kan ook optreden na een tijdje zitten of staan. Deze stijfheid gaat moeilijker weg dan bij mensen die geen fibromyalgie hebben.

• Krachtverlies

Door spierklachten ontstaat er vaak krachtverlies. Hierdoor hebben mensen met fibromyalgie moeite met eenvoudige handelingen als dingen dragen en gaan zitten en opstaan.

• Slaapproblemen

Door pijnklachten kunnen fibromyalgie-patiënten moeite hebben met inslapen en doorslapen.

• Vermoeidheid

De pijnklachten, stijve spieren en slaapproblemen putten het lichaam uit. Daarom hebben veel mensen met fibromyalgie vrijwel altijd last van (chronische) vermoeidheid.

• Stemmingsklachten

Of het nu een gevolg is van het slechte slapen en de pijn óf dat er een andere oorzaak voor aan te wijzen is, fibromyalgie-patiënten ervaren vaak stemmingsklachten. Ze voelen zich vaker dan anderen angstig, besluiteloos en kunnen last hebben van depressieve gevoelens.

• Concentratieklachten en vergeetachtigheid

Ook hiervan is de oorzaak onbekend. Wellicht is er verband met spierspanningen en pijnklachten. Waarschijnlijk speelt de verminderde nachtrust ook een rol bij de concentratieklachten en vergeetachtigheid van fibromyalgie-patiënten.

Bij fibromyalgie spannen spieren zich veel meer aan dan zou moeten. Oók als er geen kracht wordt gebruikt. Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek aan het Roessingh Research and Development-instituut (RRD) in Enschede. Volgens de onderzoekers wordt vooral het spiermembraan overactief, waardoor onnodig hoge spierspanningen ontstaan die uiteindelijk kunnen leiden tot pijnklachten, kramp en vermoeidheid. Nieuwe onderzoeken suggereren dat de strakke spieren vaak komen door cocontractie. Zowel de agonist als antagonist spannen tegelijktijdig aan. Dit kost het lichaam veel energie en dat put uit.

–

Dé don’t bij de behandeling van fibromyalgie/weke-delen-reuma

Een absolute don’t bij de behandeling van fibromyalgie/weke-delen-reuma is onvoldoende luisteren naar de patiënt en “vergeten” om zijn of haar klachten ‘te bevestigen’ in de zin van dat deze klachten inderdaad bij fibromyalgie horen en de patiënt kunnen belemmeren. Mensen zijn namelijk zeer gevoelig voor afwijzing en onbegrip door anderen. En uit MRI-onderzoek blijkt dat sociale steun pijn kan verminderen. Door het tonen van begrip help men de fibromyalgie-patiënt waarschijnlijk al voor een klein deel.

• Hard kneden

Een andere don’t bij de behandeling van fibromyalgie is te hard behandelen. Mensen met deze ziekte zijn (met momenten) extra gevoelig voor prikkels. Kneed men te hard, dan kan dit een averechts effect hebben: spieren verkrampen in plaats van dat ze ontspannen. Dit maakt de massage ineffectief. Bovendien is hard behandelen niet altijd nodig.

• Laaggradige ontstekingen

De laatste jaren wordt fibromyalgie flink onderzocht. Met de onderzoeken worden nieuwe mogelijke oorzaken en onderhoudende factoren in kaart gebracht. Zo blijkt uit onderzoek dat in de hersenen van fibromyalgie-patiënten laaggradige ontstekingen zitten. Voeding en de nervus vagus op het maagdarmstelsel blijken hierbij een grote rol te spelen.

Die laaggradige ontstekingen worden waarschijnlijk veroorzaakt door SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth), ofwel bacteriële overgroei in de dunne darm. In 2008 bleek er namelijk dat er bij mensen met fibromyalgie vaak sprake is van een overgroei van schadelijke bacteriën in de dunne darm. Dit kan uiteindelijk leiden tot een lekkende darm. Ook blijkt 30 tot 70% van de mensen met fibromyalgie het prikkelbare darm syndroom (PDS) te hebben. Zowel SIBO als PDS zijn in verband gebracht met een verhoogde gevoeligheid voor pijn, waarvan bij fibromyalgie-patiënten sprake is. Bij beide darmaandoeningen kunnen er namelijk ontstekingsbevorderende stoffen als cytokinen en prostaglandinen via het bloed in de hersenen terechtkomen, waar deze zorgen voor een hogere pijngevoeligheid.

• Effectief behandelen

Omdat verschillende factoren een rol spelen bij het ontstaan en de uiting van fibromyalgie, zal men met een multidisciplinaire benadering het hoogste resultaat bereiken bij fibromyalgie-patiënten.

• Drie behandeltips

Gebruik deze 3 behandeltips om allereerst de pijn aan te pakken.

1. Pas zachte massagetechnieken toe
   Dit heeft direct effect op de spieren. Ze worden soepeler en afvalstoffen (waaronder melkzuur) worden sneller afgevoerd waardoor spierpijn vermindert.
   
   De pectoralis major is daarbij heel belangrijk om te onderzoeken want uit een onderzoek van Alonso-Blanco et all blijkt dat deze spier vaak betrokken is bij vrouwen met fibromyalgie. Zeker als er ook andere klachten zijn zoals hartkloppingen, rugpijn of druk op de borst. Omdat deze spier ook deze klachten kan veroorzaken.
   
2. Geef de patiënt een zelfbehandelingsmethode mee
   Met een massagebal of tennisbal kan de patiënt zelf zijn tenderpoints masseren. Bijvoorbeeld de kenmerkende fibromyalgie tenderpoints boven de heupen, onder de billen en in de nek/schouderregio. De zelfmassage kan hij of zij elke dag toepassen om klachten te voorkomen. Heeft hij of zij al pijn? Dan helpt dit de klachten direct te verminderen.
   
3. Vertel over de positieve resultaten van mindfulness op fibromyalgie en waarom dit werkt
   Uit onderzoek blijken fibromyalgie-patiënten zich beter te voelen als zij aan mindfulness doen. Waarschijnlijk komt dit doordat men bij mindfulness leert bewust te handelen en niet te oordelen. In de praktijk betekent dit dat men dan minder last heeft door de pijn, minder stress ervaart en minder last heeft van angst en depressieve gevoelens. Kortom: de ziekte heeft minder impact op het leven.

Bronnen

https://www.triggerpointcoach.nl/index.mchil?page=artikel&id=1522&artid=519424&artikel=effectief-bij-fibromyalgie

• Brown, D. et al. (2016). The relationship between psychological distress and multiple tender points across the adult lifespan. Archives of Gerontology and Geriatrics 63 (2016): 102-107. DOI: https://doi.org/10.1016/j.archger.2015.10.012
• Fibromyalgie.nl. (Z.j.). Mogelijke oorzaken. Geraadpleegd op 12 maart 2020 via https://fibromyalgie.nl/mogelijke-oorzaken/
• Fibromyalgie.nl. (Z.j.). Prikkelbare Darm Syndroom (PDS). Geraadpleegd op 12 maart 2020 via https://fibromyalgie.nl/prikkelbaar-darm-syndroom-pds/
• Pek, A. (Z.j.). Onbegrip voedt fibromyalgie. Geraadpleegd op 3 maart 2020 via https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/onbegrip-voedt-fibromyalgie/
• Pleman, B., et al. (2019). Mindfulness is associated with psychological health and moderates the impact of fibromyalgia. Clinical Rheumatology 38(6):1737-1745. DOI: https://doi.org/10.1007/s10067-019-04436-1
• Reuma Nederland. (2019). Extreem hoge spierspanning veroorzaakt pijn bij fibromyalgie. Geraadpleegd op 3 maart 2020 via https://reumanederland.nl/nieuws/onderzoek/extreem-hoge-spierspanning-veroorzaakt-pijn-bij-fibromyalgie/
• Reuma Nederland. (Z.j.). Fibromyalgie. Geraadpleegd op 3 maart 2020 via https://reumanederland.nl/reuma/vormen-van-reuma/fibromyalgie/

–

En dan de problemen binnen relaties. In mijn praktijk komt het veel voor dat vrouwen met deze diagnose ‘belast’ zijn en dat hun partners hun gedrag niet op de juiste waarde kunnen schatten. En dat valt ook te begrijpen doordat de partners onvoldoende zijn geïnformeerd over deze ziekte. Zij zien immers hun vrouw het ene moment uitgeteld op bed liggen, terwijl diezelfde vrouw een uur daarvoor nog vrolijk rondsprongen en allerlei leuke dingen deden. En dat heeft de nodige impact op hun fysiek intieme relatie, de seks.

In veel gevallen grijpen patiënten met fibromyalgie de kans schoon wanneer zij zich ook maar even iets beter voelen. Wetend dat zij daarna daarvoor de tol betalen. Maar het feit dat zij even iets hebben kunnen doen zonder dat de pijn dit belemmert, vinden zij dit de moeite waard. En ben dan maar eens de partner die het meest van de tijd tegen alle belemmeringen oploopt. De partner die graag ziet dat zijn vrouw op meerdere vlakken net zo actief is als op dat ene moment. Dat leidt tot veel onbegrip en boosheid, en daarmee tot relatieproblemen. Voor veel mannen ontbreekt de logica in het handelen van hun vrouwen. “Ze kan wel gezellig even met haar vriendinnen een terrasje pakken, maar daarna voor de kinderen zorgen is er dan niet meer bij.”

–

Fibromyalgie of te wel weke-delen-reuma is voor veel relaties een sluipmoordenaar. Zeker wanneer het stel geen hulp zoekt om tot meer wederzijds begrip te komen. Verwijten, over-en-weer, hebben de plaats ingenomen voor het bespreken van de (on-)mogelijkheden van een leuke en fijne gezamenlijke toekomst. Boosheid door onbegrip en kwetsende uitspraken staan dit in de weg. En daar is best nog wat tegen te doen.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatiebemiddeling

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Soms moet je kunnen loslaten

Eigenlijk gaat het niet altijd om verstoting. Soms is het een andere keuze of beter gezegd: Een andere oplossing. Zo sprak ik onlangs met een vader die zijn kinderen niet heeft verstoten maar heeft losgelaten. Zijn beweegredenen:

–

“Ik heb eerst jarenlang een strijd gevoerd. Eerst om mijn dochter weer te kunnen zien en dat zij weer bij mij kwam. Daarna om te voorkomen dat mijn zoon dezelfde stap zou zetten.” Zo begon Ron zijn verhaal. “Het klinkt misschien wel raar, maar op een bepaald moment bedacht ik mij en ben ik gestopt met het proberen weer ‘goed te maken’. Ik zag dat ik niets bereikte met mijn pogingen om weer contact met mijn dochter te krijgen en hoorde van mijn zoon hoe hij ‘klem’ had gezeten tussen haar, zijn moeder en mij. Hij zou elke keer met lood in zijn schoenen naar mij zijn gekomen.” Ron kijkt mij daarbij met bedroefde ogen aan. “Ik had geen keuze meer. Ik moest mijn kinderen uit deze benarde situatie halen. Ook al deed dit mijn vaderhart pijn. Mijn kinderen werden dan wel door hun moeder beïnvloed, maar ik realiseerde mij dat mijn houding en mijn verlangen naar hen eigenlijk hetzelfde effect op hun mentale gezondheid had. En dus nam ik een draconisch besluit. Ik liet mijn kinderen los.”

Nu zullen er vaders en moeders zijn die zich niet in dit besluit van Ron kunnen vinden. Maar Ron onderbouwde zijn besluit. Hij wilde niet dat zijn kinderen nog langer klem zouden zitten tussen hem en zijn voormalige echtgenote. Hij wilde dat de kinderen niet langer de last hoefden te dragen van de zwaar gebrouilleerde relatie tussen hem en hun moeder. Ook al betekende dat hij daarmee het risico nam dat hij zijn kinderen nooit meer zou zien.

Ik heb ook contact gehad met beide kinderen. Dit om te onderzoeken of mediation een optie zou kunnen zijn voor deze situatie. En de uitkomst van dit onderzoek was minder verrassend dan dat ik had verwacht. Beide kinderen waren opgelucht door het besluit van hun vader. Ze voelden zich bevrijd van ‘de last van de verplichting’. Ze hoefden niet meer steeds iets te doen wat hun grote druk opleverde. Want zo hadden zij de uitvoering van de omgangsregeling ervaren. Elke twee weken het weekend doorbrengen bij hun vader, terwijl hun moeder ‘alleen achterbleef en hen zo zou missen’.

“En dat was precies de reden waarom ik mijn kinderen heb losgelaten. Ik heb ze niet verstoten zoals sommige mensen beweren. Ik kon het niet meer aanzien dat mijn kinderen verdrietig op de bank zaten ‘omdat mama nu alleen thuis zit en niemand heeft waarmee ze het leuk heeft en dat heb jij wel papa als wij er niet zijn’. Doelend op mijn huidige echtgenote. Ik kon het niet meer aanzien dat mijn kinderen vanaf de vrijdagochtend tot de zondagavond verdriet hadden om hun moeder. Nog daargelaten dat het gedrag van hun moeder in mijn ogen pure manipulatie was.”

In de sociale media wordt het loslaten van je kinderen nog altijd opgevat als kindverstoting door de ouder die de kinderen loslaat. En dat doet Ron bijna evenveel pijn als dat hij zijn kinderen heeft moeten loslaten. Hij deed dit echter niet voor zichzelf, maar voor het welzijn van zijn kinderen. Ondanks het verdriet dat zijn besluit met zich heeft meegebracht, brengt zijn besluit ook vreugde. Zijn besluit heeft zijn kinderen uit de klem gehaald en hen bevrijdt van de last dat hun ouders zo slecht met elkaar kunnen omgaan. Hij vindt de, vaak ook anonieme, veroordelingen die hij krijgt via de sociale media dan ook zeer kwetsend. “Mensen hebben er blijkbaar geen idee van hoe moeilijk het is om zo’n beslissing te nemen en hoe zwaar het is om de consequenties daarvan te dragen. Ik mis mijn kinderen elke dag. Maar ik weet ook dat ik hen een rustiger leven door heb gegeven.” Ondertussen heeft Ron al 8 jaar geen contact meer met zijn kinderen, die inmiddels bijna volwassen zijn.

–

Het zijn geen gemakkelijke beslissingen, maar het loslaten van je kinderen is zeker niet altijd het verstoten van je kinderen. Ron heeft uit liefde voor zijn kinderen besloten hen los te laten. Zijn liefde voor hen is er niet minder door geworden. Die zal hij altijd voor hen houden. In stilte hoopt hij dat ze ooit weer contact met hem zullen opnemen en dat hij nog lang met hen samen van het leven mag genieten. Hij heeft ze niet verstoten, maar losgelaten ten behoeve van hun welzijn.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Relatietherapie op afstand, en dan deze casus aandragen….

“Kan volledig op afstand (telefoon/e-mail/Zoom)”, staat er bij de aanvraag voor relatietherapie. Dan luidt mijn professionele bel en volgt de vraag: “Hoe dan?” Dit zijn twee (van de vele-) casussen:

CASUS 1:

Relatietherapeut gezocht om te leren om onze gevoelens naar elkaar uit te kunnen spreken.

Ik ben getrouwd met een mooie vrouw en hebben samen een zoon van 3 jaar oud.
Wij zijn op zoek naar een neutraal tussenpersoon om onze gevoelens naar elkaar uit te kunnen spreken.

Ik vraag mij dan in alle oprechtheid af of de aanvrager in de gaten heeft wat er werkelijk aan de hand is. Of deze begrijpt dat communicatieproblemen niet online (of via de telefoon) kunnen worden opgelost. Laat staan dat er via zoom gevoelens naar elkaar kunnen worden uitgesproken als men in hetzelfde huis in verschillende ruimtes, of misschien wel naast elkaar, zit en dan dit zou moeten gaan doen.

Als mijn werk, ik ga deze aanvraag overigens niet doen, er dan op zit, dan communiceren beide partners voortaan via zoom met elkaar? Gaat ‘m niet worden!

–

CASUS 2:

Relatietherapeut gezocht omdat er slechte communicatie is, meer een broer-zus of vriendschapsrelatie.

Slechte communicatie, broer/zus- of vriendschapsrelatie, geen intimiteit en geen seks.
We zijn 10 jaar samen en hebben geen kinderen.

In feite kan ik hier hetzelfde zeggen als bij de vorige casus, maar hier moet ik wel een stapje verder gaan. Hier komen namelijk intimiteit en seks nog even om de hoek kijken. En dat maakt het nog vreemder om dan relatietherapie via zoom of de telefoon te laten plaatsvinden.

Ook deze aanvraag kan en wil ik niet honoreren. Buiten het feit dat communiceren via wat voor een medium dan ook iets heel anders is dan een face-to-face gesprek samen-op-de-bank, is het bespreken van intimiteits- en seksuele problemen iets wat je niet digitaal doet. En het ‘hebben van sybersex’ binnen een real-life-relatie is, wat mij betreft, ook geen adequate oplossing.

Computers en smartphones zijn dan wel ‘erkende’ communicatiemiddelen, ze zijn in veel gevallen ook de veroorzakers van communicatieproblemen. Oké, er is een verbinding nodig tussen deze technologische apparaten, maar ze zullen nauwelijks bijdragen aan de (emotionele-) verbinding tussen partners die de verbinding zijn kwijtgeraakt.

–

Het mag duidelijk zijn. Wanneer u mij wenst in te schakelen als relatietherapeut (of als mediator), dan ben ik alleen beschikbaar wanneer u bereid bent om het proces in te gaan door middel van uw gezamenlijke fysieke aanwezigheid tijdens de sessies. Alleen dan kan ik met u werken aan het realiseren van uw toekomstplannen, het herstel van de verbinding en de communicatie, zodat de liefde weer een rol kan spelen in uw relatie.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Hoe jij jezelf kan bevrijden uit een toxische relatie met een narcist

Dit blog is qua structuur gebaseerd op een artikel van Nancy Rogier die als ervaringsdeskundige publiceert en coaching geeft aan slachtoffers uit een, zoals zij dat noemt, toxisch narcistische relatie. Het artikel is bewerkt en aangevuld met mijn ervaringen en DSM5-deskundigheid.

Loskomen van een partnerschap die zich heeft gekenmerkt als ‘narcistisch misbruik’ is een proces dat tijd en echte inspanning gaat kosten om het tot een goed einde te laten komen. Er is geen snelle tussenoplossing of ‘toverspreuk’, laat staan een wondermiddel. En dat terwijl je -mogelijk- jarenlang in een soort sprookjeswereld hebt geleefd met een partner die je bijna permanent een sprookjeswereld heeft voorgehouden. Een wereld waarin jou van alles is beloofd, the sky the limit was en waarin de ander jou inpakte met een haast onvoorstelbare wijsheid.

Als je geen kinderen hebt met deze partner (narcist), zorg er dan zo snel als het maar kan dat je jezelf volledig los van die partner maakt en op eigen benen gaat staan en pas de ‘no contact’ regel strikt toe. Heb je wel kinderen, ga over op wat bij ouderschapsplannen ook wel het ‘parallel sole ouderschap’ wordt genoemd en beperk zoveel mogelijk alle contact met de voormalige partner.

Dit is belangrijk! Niet alleen om tot rust te komen, want de voormalige partner zal behoorlijk op je brein en zelfstandigheid hebben ingewerkt. Door rust te nemen kun je uiteindelijk gaan investeren in het begrijpen van wat er jou is overkomen.

Begrijpen wat jou is overkomen is feitelijk van levensbelang voor je proces van herstel naar je ‘oude ik’. Bovendien helpt het jou om te voorkomen dat je opnieuw in de val van een volgende narcist (of van dezelfde) trapt.

Ga zo veel mogelijk op zoek naar informatie over narcisme en maak daarbij gebruik van betrouwbare en deskundige externe bronnen.

Lees erover, bekijk YouTube-video’s en zoek contact met lotgenoten om je ervaringen met de narcist uit te wisselen, want je bent niet de enige op de wereld die zich zo heeft laten misleiden door de mooie praatjes van de ras-narcist. Je hebt namelijk nig een lange weg te gaan. Je gaat een strijd aan met jezelf en gaat de echte realiteit (de waarheid) en de valse wereld waar je (heel) lang in vertoefd hebt inzien. En dat zal je vaak doen twijfelen en zelfs op de gedachten brengen dat je het weer met je voormalige partner moet gaan proberen; ‘zo slecht was het allemaal nog niet’.

Je zal ontdekken dat je in een soort sekte hebt geleefd. Dat je verslaafd was geraakt aan die ander. De partner die jou het gevoel gaf dat de wereld er als een sprookje uit zag. En van een verslaving dien je af te kicken. In jouw geval gaat het dan toch echt om ‘deprogrammeren’. Je kent de verhalen vast wel: drugsverslaafden die een cold turkey ondergaan. Maar ook nicotineverslaafden die zich zelf even willen testen of ze de sigaret echt kunnen weerstaan. Slecht een enkel shotje, een enkel trekje aan een sigaret en ze zijn weer volledig afhankelijk van het verslavingsmiddel. Dat staat jou ook te wachten als je niet volledig, dus voor de volle 100%, los komt van je toxische voormalige partner.

Zodra je genoeg informatie hebt, en begrijpt hoe en waarom de narcist zo handelt en reageert (de pathologie), dan begint het echte werk.

Deze belangrijke en broodnodige informatie zal nog lang jouw belangrijkste hulpmiddel zijn om de strijd met jezelf aan te kunnen gaan. Wees er op voorbereid dat het een slagveld kan worden van emoties en verdriet.

Welke stappen zal je in het verwerken en loskomen van een narcistische relatie gaan doorlopen?

1. Acceptatie;

2. Volledig verbreken van elk contact (bij geen kinderen);

3. Het afkicken;

4. Herstel naar de eigen persoonlijkheid.

–

1. ACCEPTATIE

Wat heel moeilijk is en wat ook heel onlogisch lijkt aan het begin van het losmaakproces is de acceptatie dat narcisten niet zijn te veranderen.

Wanneer je deze eerste stap eenmaal hebt gezet, waarin het van belang is dat je dat niet alleen door hebt, maar ook echt gelooft, dan ben je op de goede weg. En dat zal nog een hele strijd zijn, want jou leven heeft voor een groot deel in het teken gestaan van jouw rotsvaste geloof in je partner en jouw eigen vermogen om die partner te kunnen veranderen (of op zijn minst positief voor jouw levensgeluk te beïnvloeden). En dat was niet alleen heel erg vermoeiend, het was ook vruchteloos.

Uiteindelijk zal het inzicht er voor zorgen dat je je voormalige partner kunt loslaten en dat deze steeds minder en minder in je gedachten een rol speelt.

Daarom is acceptatie dat de relatie destructief voor jou was zo belangrijk voor je. Acceptatie dat je voormalige partner jou tot een verslaafde aan hem/haar heeft gemaakt is vergelijkbaar met het erkennen dat je leven wordt gedomineerd door drugs of alcohol. Om nog maar te zwijgen over het verslavende karakter van nicotine. Jij was verslaafd aan een narcistische partner. Blijf dit steeds opnieuw tegen jezelf zeggen als de verleiding de kop weer opsteekt en je de neiging voelt om weer contact met je voormalige partner op te nemen. Als je dat voelt opkomen, dan doe je er goed aan om de informatie over narcisme er weer eens bij te pakken of om contact op te nemen met je lotgenoten. Een goede therapeut kan je ook helpen. Deze kan je helpen om weer in je ‘kracht’ te gaan staan. Het ‘geloof’ in jezelf te herstellen.

Weet dat het doel van ‘no contact’ is dat jij los komt van die toxische relatie en partner. Ieder contact, iedere verzoening, zal telkens weer uitmonden in dezelfde ellende. Dat weet je toch, je hebt het al zo vaak meegemaakt. Ik weet waarover het gaat. Ik heb de mannen en vrouwen gezien die zich geen raad wisten met hun gevoel. Mannen en vrouwen die hunkerden naar het verslavindsmiddel. Die terugvielen in de oude patronen en weer terugkeerden in alle ellende waarvan ze zo graag verlost waren. En jij kent de voorbeelden vast ook wel. Vrienden, bekenden, familie die jaren nadat ze waren afgekickt nog steeds niet volledig zijn losgekomen van hun verslaving, in jouw geval ‘de narcist in een toxische relatie’. Laat dat jou niet overkomen. Jouw leven en geluk zijn dat niet waard, jij verdient zoveel beter. Grijp je kans, maak je los en vindt het geluk wat jou echt gelukkig maakt.

2. VOLLEDIG VERBREKEN VAN ELK CONTACT (bij geen kinderen)

Het volledig verbreken van elke vorm van contact, dat betekent ook geen appjes sturen of ontvangen -blokkeer je voormalige partner op je mobiele telefoon in alle sociale media-apps-, want alleen dan kan jij je van je voormalige partner losmaken.

Dat wordt natuurlijk moeilijker wanneer er kinderen in het spel zijn. Zijn die er, dan nog kan je hem/haar in nagenoeg sociale media-platforms blokkeren. Het is dan de kunst om het contact uitsluiten te beperken tot het uitwisselen van gegevens die betrekking hebben op de kinderen en waarin hun belangen centraal staan. En geloof mij: Dat wordt nog een hele opgave. Echter, het is niet anders en dat is weer in jouw belang. 

Het verbreken van elk contact in jouw leven en welzijn staan voor jou op nummer één, en de voortdurende contact met je voormalige partner zal jou weer degraderen tot een verslaafde, een dood ordinaire junk. Mentaal en fysiek. Denk aan de cold turkey, denk aan de uitdagingen die verslaafden zichzelf soms opleggen.

Je bent niet voor niets aan het afkicken.

3. HET AFKICKPROCES

En dan komt het allermoeilijkste wat je ooit in je leven hebt moeten doen. Inzien dat het niet meer zo verder kan gaan. Dat elke verleiding om terug te gaan een stap in de verkeerde richting is. Daarvoor zal je moeten inzien dat jouw voormalige geliefde, voor je gevoel mogelijk ‘de liefde van je leven’ niets minder was dan een partner met narcisme, een meester(-es) in het verleiden en manipuleren. Een grootheid die nergens voor terugdeinsde en alles kon en wist. Alleen wanneer je dat punt bereikt dat je inziet dat het genoeg en onomstotelijk beter voor jouw gezondheid is, en je jezelf hebt onttrokken uit de nabijheid van jouw verslavingsmiddel (i.c. de narcist), dan pad zal je in staat zijn om helder terug te kijken op het leven dat je met hem/haar hebt doorstaan.

Je zal dan echt het toxische patroon zien. Door afstand te nemen kan je beter zien wie jouw voormalige partner eigenlijk was. Je zal uit de bedwelming van jouw verslaving stappen en het kwaad achter het zogenaamd ‘goed voor jou zorgen’ inzien.

Tot dat moment, moet je ALLE excuses de nek omdraaien:

• ‘Ja maar, we delen een voorliefde voor…!”

• ‘Hij/zij is vandaag jarig. Het zou gemeen zijn om niets te sturen.’

• ‘Hij/zij stuurde me een berichtje dat het slecht met hem/haar gaat, ik maak me zorgen.’

• ‘Ik heb gehoord dat zijn moeder in het ziekenhuis ligt!’

• ‘Hij/zij werkt hard aan zichzelf, en als hij/zij alles op orde heeft voor zichzelf dan kan hij/zij het allemaal beter gaan doen.’

• ‘Hij/zij heeft het zwaar. Hij/zij is niet alleen mij kwijt, ook anderen hebben hem/haar in de steek gelaten.’

• ‘Nu is hij/zij ook nog eens zijn huis/auto kwijt. Ik kan hem/haar toch niet aan zijn/haar lot overlaten.’

En ga zo maar door. Jij kan nog veel meer smoesjes bedenken. Sterker nog, je voormalige partner weet precies hoe hij/zij jou kan bespelen. Hij/zij is de dealer op de hoek van de straat. Hij/zij verkoopt niet alleen drugs, hij/zij heeft ook alcohol en sigaretten in de aanbieding. En jij moet vechten tegen de verleiding. Afkicken!

Maar het zijn verleidingstactieken, manoeuvres om jou weer terug te krijgen in de greep van jouw verslaving aan hem/haar.

Er kan echt geen enkele vorm van interactie tussen jullie zijn. Elke vorm van communicatie is een regelrechte terroristische aanslag op harde werk om jezelf te bevrijden uit die toxische relatie.

Als je echt wilt overleven, zorg er dan voor dat je nooit meer bij hem/haar in de buurt komt.

100% contactloos zijn is de enige manier om jezelf te hervinden, om van deze verslaving af te komen. Je kunt nooit volledig loskomen van narcistische partner wanneer je nog in contact bent met de narcist die je misbruikte en aan wie je verslaafd bent geraakt (traumatisch geketend). Geen contact betekent niet alleen, niet praten of de narcist niet zien, het betekent ook het verwijderen van elke vorm van energie-uitwisseling, fysiek en mentaal. Wat neerkomt op het verbreken van elke vorm van intimiteit.

En het was die ‘exclusiviteit’ in de ‘intimiteit’ waarin hij/zij jou zo intens liet geloven.Dat is een principe van wederkerigheid, onvoorwaardelijk geven en nemen, en dat hoort bij levende wezens en vooral bij mensen die een affectieve relatie met elkaar hebben of dit op zijn minst als zodanig ervaren. Geef je je aandacht aan iemand, dan geeft dat energie. Over en weer. En het geeft een gevoel van verbondenheid. De valkuil!

Als je snapt wat de pathologie achter narcisme inhoudt, dan doe je er goed aan om nog over hem/haar te praten tegenover je kennissen, collega’s, vrienden, familie of wie dan ook.

Classificeer je voormalige partner als een gif en denk na over hoe je jezelf ertegen dit gif optimaal kunt beschermen.

4. HERSTEL NAAR DE EIGEN PERSOONLIJKHEID

Waar ik het nog niet over heb gehad is dat narcisme in de DSM5 onder de persoonlijkheidsstoornissen wordt gekwalificeerd. En dat is wel even een puntje als het in deze paragraaf gaat om jouw herstel naar jouw eigen persoonlijkheid. Want ‘wie ben je eigenlijk’. Ik kan mij heel goed voorstellen dat dit hele gebeuren (inclusief dit artikel) ertoe heeft geleid dat jij je dat afvraagt.

In tegenstelling tot dat wat ‘Stella Nova Coaching’ over dit onderwerp schrijft, namelijk: “Eenmaal zover, onderzoek, identificeer en genees de wonden uit je kindertijd.

Er is een reden dat je in een afhankelijke relatie zat, en dat je een zekere verantwoordelijkheid moet nemen voor het feit dat je te lang in het slachtofferschap bleef zitten.

Ja, ze zijn wreed. Ja, ze liegen. Ja, ze hebben je gemanipuleerd.

Maar meer dan waarschijnlijk weerspiegelt het narcistisch misbruik het hechtingspatroon dat je als klein meisje/jongen door omstandigheden en situaties hebt opgebouwd.

Narcisten ‘herkennen’ hun slachtoffers wanneer ze er voor het eerst oogcontact mee maken. Het is de wonde, de kwetsbaarheid die je meedraagt, die ze ‘ruiken’.

Genees die wonde en maak jezelf narcisme-proof”, denk ik niet dat jij in de toxische relatie met een narcist bent gestapt omdat je een hechtingspatroon hebt ontwikkeld door omstandigheden of situaties in je kindertijd. Dat zou wel heel erg zuur, maar ook eenvoudig zijn.

Om eerlijk te zijn zie ik de link ook niet tussen een ‘verkeerd’ hechtingspatroon en het ten slachtoffer vallen aan de mooie woorden van het psychopathische karakter van de narcist. Natuurlijk heb je een ankerpunt nodig om je op te richten zodat je kunt loskomen van je voormalige partner, maar dat heeft mijns inziens niet te maken met een hechtingspatroon.

De kracht van de persoonlijkheidsstructuur van iemand met narcisme zit ‘m in het vermogen om te manipuleren. En door dit geraffineerde mechanisme is de narcist in staat om zijn/haar slachtoffers min of meer te hersenspoelen; te laten geloven, tot in het diepst van haar/zijn wezen, dat alles wat de narcist inbrengt verstandiger, beter overwogen, en vanuit een meer ontwikkelde deskundigheid/wijsheid komt.

Het terugvinden van de eigen persoonlijkheid is meer een kwestie van weer inzien en geloof krijgen in de eigen kernkwaliteiten. Want ieder mens beschikt over eigen kernkwaliteiten en die hebben niets te maken met hechtingsproblemen. Natuurlijk zullen mensen met een zwak zelfbeeld, en dus een verminderd inzicht in de eigen kernkwaliteiten, zich onvoldoende intelligent vinden om in een relatie te stappen. Maar dat is in algemene zin vaak het geval. Dat hoeft niet per se een relatie te zijn met een narcist.

Het is het onderkwalificeren ten opzichte van ieder medemens, en daarmee het niet erkennen van de eigen kernkwaliteiten, dat leidt tot soms het aangaan van een ongezonde relatie. En het niet erkennen van de eigen kernkwaliteiten kan ook in de persoonlijkheidsstructuur van het individu, dus jou, zitten.

Hoe bevestigend is dan de opvatting dat je een hechtingsprobleem hebt door omstandigheden en situaties in je jonge leven; alsof je er zelf niets aan kunt doen.

Jezelf terugvinden is weer terugkeren naar je eigen kracht, je eigen kernkwaliteiten. En daarmee zeg je tegen jezelf: “IK MAG er ZIJN.”

–

Hopelijk is dit artikel zinvol voor u geweest en helpt het u de eerste stappen te zetten naar een andere toekomst. Het zal niet meevallen, maar met hulp kunt u er toch komen.

In een volgend blog zal ik t.z.t. de DSM5-informatie geven over narcisme. Via het zoekvenster van deze blog-pagina kunt u meer blogs vinden die betrekking hebben op dit onderwerp.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Ziekte van Huntington

RTL4 besteedde in 2020 aandacht aan de Ziekte van Huntington (Huntingtons Chorea) in het televisieprogramma 5 days inside, gepresenteerd door Natasje Froger. In 2014, 2018 en in dat jaar besteedde ik al aandacht aan deze ziekte en de gevolgen daarvan voor de zieken en hun relaties. Onderstaand blog breng ik dan ook graag nog een keer onder uw aandacht, zodat u begrijpt wat er in de levens van mensen gebeurt wanneer de Ziekte van Huntington parten speelt.

De reden waarom ik dit informatieve blog vandaag opnieuw onder de aandacht breng is een situatie waarmee ik enige tijd geleden werd geconfronteerd: de ouder ‘met Huntington’ verstootte een kind. De patiënt weigerde mee te werken aan het ouderschapsplan en verbrak alle contacten, ook met andere ouder van het kind.

–

Als mediator begeleid en ondersteun ik stellen in hun scheiding. Dat kan iedere familiemediator. Het wordt echter een ander verhaal wanneer een van beide partners lijdt aan de Ziekte van Huntington, en dát is één van mijn (aan de DSM-5-gerelateerde) specialismen. Want bij mediations waarin deze ziekte een rol speelt, heeft de mediator meer competenties nodig dan bij een gewone scheidingsmediation.

De mediator dient niet alleen deskundiger te zijn, maar ook te beschikken over specifieke vaardigheden en een Huntington-gerichte attitude, waarbij de partner niet het gevoel krijgt dat de mediator partijdig is. Niet alleen de belangen van de Huntington-patiënt, maar zeker ook de belangen van de partner en vooral die van hun kinderen dienen nauwlettend in de gaten te worden gehouden.

Als mediator ben ik dan ook ‘meervoudig partijdig’ en heb ik een actievere rol in het geheel. Daar waar ik normaliter juist onpartijdig en neutraal dien te zijn en mij niet inhoudelijk hoor te mengen in de gesprekken, doe ik dat nu juist wel.

–

In de bijna vijftien jaar dat ik nu als mediator (en relatietherapeut) aan het werk ben, heb ik 3 scheidingsmediations (en 4 relatietherapieën) uitgevoerd en afgerond waarin de Ziekte van Huntington een rol speelde. Daarnaast heb ik gescheiden stellen bijgestaan in het opstellen of bijstellen van het ouderschapsplan.

Het gaat daarbij om mediation-opdrachten (en relatietherapie-opdrachten) die zich vooral kenmerkten door de emotionele geladenheid. Enerzijds bij de partner, die geleidelijk aan het besef kreeg van wat de ziekte bij zijn of haar partner teweeg zou gaan brengen en de gevolgen daarvan op hun relatie en het gezin. Anderzijds het besef dat de ziekte, bij de partner met de ziekte, daadwerkelijk bezit begon te nemen van het lichaam en de geest en dat de dood onvermijdelijk en snel naderde (de levensverwachting is circa 15 jaar vanaf het moment dat de eerste zichtbare choreatische bewegingen zich voordoen).

Mannen en vrouwen die hun wederzijdse liefde intens voelden en zich realiseerden dat de ziekte bij een van hen dit waardevolle gevoel totaal zou gaan verwoesten. Mannen en vrouwen die wisten dat de ziekte niet alleen hun relatie, maar ook hun gezinsleven totaal overhoop zou gaan halen. Mannen en vrouwen die al in een vroeg stadium met elkaar gingen bepalen dat een gezond leven met elkaar, en met hun kinderen, niet hetzelfde zou zijn als dat van hun buren, waarin geen Huntington aanwezig was. Mannen en vrouwen die bang waren voor wat de toekomst hen zou gaan brengen, want ze wisten allemaal al waarnaartoe de Ziekte van Huntington hen zou leiden.

En dan vraagt de mediation (en de relatietherapie) om iemand die niet alleen inhoudsdeskundig is ten aanzien van de ziekte, maar ook om iemand die heel goed weet hoe je zo’n proces in goede banen leidt. Want het verloop van de mediation (en de therapie) kan zeer grillig zijn en is zeer onvoorspelbaar. Niet alleen vanwege de al genoemde emotionele reacties, ook vanwege de invloed die de ziekte dan al vaak heeft op het functioneren (gedrag) van degene die de ziekte heeft.

–

• De Ziekte van Huntington

In dit blog zal ik u ook wat vertellen over de ziekte zelf. Dat heb ik in het verleden al eens eerder gedaan, maar een nieuwe aanvraag voor het opstellen van een ouderschapsplan deed mij beseffen dat het goed zou zijn wanneer ik deze informatie nog eens met u zou delen.

De Ziekte van Huntington is een genetische, erfelijke ziekte, hetgeen inhoudt dat de ziekte genetisch overdraagbaar is, familiair is en dat de kinderen de ziekte ook kunnen krijgen. Kúnnen, want niet elk kind hoeft te worden belast met het genetische materiaal dat tot de ziekte zal leiden en het zal dan uitsluitend drager zijn van het Huntington-gen op het 4e chromosoom. Wat overigens niet betekent dat dit kind niet belast is met een zware verantwoordelijkheid en last naar de toekomst. Het gen kan al vroeg tijdens de zwangerschap worden vastgesteld en daardoor is het voor de aanstaande ouders mogelijk om hier tijdig op in te grijpen. Hoe hard het ook mag klinken, dit ingrijpen houdt niets meer of minder in dan het laten aborteren van de vrucht/het nog ongeboren kind. Alleen abortus is een optie om het kind voor de lijdensweg in het leven te behoeden, want de ziekte zal zeker optreden en is niet te genezen of te voorkomen.

–

• De eerste symptomen

De eerste symptomen van de ziekte worden vaak zichtbaar tussen het 35e en 45e levensjaar. Tot die tijd leidt een Huntingtonpatiënt een redelijk normaal leven. Ik noem het hier bewust redelijk normaal, omdat de symptomen van de ziekte nog niet expliciet zichtbaar zijn maar de emotionele last van de ziekte wordt al wel gedragen. In de familie komt Huntington immers al voor en men ziet het voorland van de eigen toekomst al bij degene die de symptomen reeds vertonen. Zeer confronterend en voor alle patiënten een beangstigend toekomstbeeld.

Vaak zijn de eerste tekenen waar te nemen in de motoriek. Onwillekeurige bewegingen (choreatische bewegingen) treden op en verergeren in de loop van de tijd. Vaak hebben zich dan al problemen op het werk, in het gezin en de sociale omgeving voorgedaan, omdat mentale veranderingen zich al eerder manifesteren. In een later stadium treden explicietere veranderingen op, doordat verstandelijke vermogens afnemen, ook al worden ze aanvankelijk nog afgewisseld met zeer intelligente momenten. Deze momenten zijn vaak misleidend voor de omgeving. Zij roepen hoop op dat de ziekte toch ten goede keert, echter geheel ongegrond of onrealistisch. Maar probeer die hoop maar eens te temperen.

Het bewegen wordt steeds problematischer en het gedrag steeds onverantwoordelijker. Niet zelden wordt de omgeving blootgesteld aan levensgevaarlijke en levensbedreigende situaties. En dat valt de patiënt niet kwalijk te nemen, want die is zich daar totaal niet van bewust. Het brein functioneert niet meer goed en er treden psychische aandoeningen op.

Uiteindelijk verloopt de ziekte dodelijk. De gemiddelde levensverwachting, vanaf het moment dat de eerste klachten en verschijnselen zichtbaar worden, is vijftien jaar.

–

• Meer symptomen

Of iemand de Ziekte van Huntington heeft, is vaak pas na onderzoek vast te stellen. Huisartsen zijn geneigd om zeer geïsoleerd op de symptomatische klachten te focussen, waardoor er vaak eerst onjuiste diagnoses worden gesteld. Daarbij kan gedacht worden aan onder meer de ziekte van Parkinson, Multiple Sclerose, schizofrenie, epilepsie of dronkenschap.

Het is de combinatie van de typische kenmerken van de Ziekte van Huntington, zowel de lichamelijke als de geestelijke, die bepalend is voor het kunnen vaststellen van de ziekte. Rusteloos en zenuwachtig gedrag speelt een rol, vaak gevolgd door heftige bewegingsonrust in het gezicht (grimasseren) en de ledematen, kleine snelle, schokkerige beweginkjes of rukjes. Een dronkenmansloop of een complete verstoring van het evenwicht. Vaak in heel lichte mate aanwezig, maar zeer belastend voor de patiënt. Pas als deze verschijnselen veel grover en bruter worden, wordt de ziekte herkenbaarder. Ze worden van kwaad tot erger. Ook het slikken en praten worden na verloop van tijd problematisch.

Overigens zijn de klachten en verschijnselen bij de jeugdvorm van de Ziekte van Huntington aanvankelijk heel anders, meer verstarring in het bewegingsapparaat door spierstijfheid, wat dan tegenwoordig weer vaak verward wordt met ALS.

Naast de lichamelijke symptomen treden er ook geestelijke veranderingen op. Deze vallen voor anderen, buiten het gezin en de familie, vaak eerder op. Het gezin en de familie zien de veranderingen in het gedrag en de persoonlijkheid van hun dierbare naasten minder snel, doordat zij deelnemers zijn in het transitieproces. Pas als ze verergeren of tot last leiden gaan zij het zien.

Belangrijke aandachtspunten zijn dan:

– vergeetachtigheid;

– verhoogde prikkelbaarheid;

– onverschilligheid;

– lusteloosheid;

– somberheid/verdriet;

– afnemende zelfzorg;

– afnemend concentratievermogen;

– dwangmatig handelen;

– problemen met het beoordelen van situaties en het nemen van beslissingen.

In een later stadium worden de volgende kenmerken zichtbaar:

– verstandelijke achteruitgang;

– labiliteit (agressie, emotioneel);

– wanen en hallucinaties.

Het leven met een gezinslid met de Ziekte van Huntington wordt steeds belastender en soms ondraaglijk. Dan worden knopen doorgehakt en worden patiënten opgenomen in verpleeghuizen en gespecialiseerde klinieken.

–

• De gevolgen van de Ziekte van Huntington

Het spreekt bijna voor zich dat deze verschijnselen vaak het eerste zichtbaar worden op het werk. Naarmate de tijd verstrijkt wordt het ook steeds moeilijker om het werk nog goed te doen en ziekteverlof wordt dan arbeidsongeschiktheid. Het onvermogen tot het leveren van arbeid strekt zich steeds verder uit. Ook het leveren van een bijdrage in het huishouden wordt steeds moeilijker tot onmogelijk. De zorg voor de kinderen kan niet meer plaatsvinden. Het is niet meer veilig om dingen in en om huis te doen en buiten de deur komen is zonder begeleiding niet meer mogelijk. De achteruitgang is een progressief proces en onomkeerbaar.

En steeds vaker worden relationele knopen doorgehakt. Relatietherapie wordt ingezet om te leren omgaan met het veranderende gedrag en de gevolgen daarvan. Zeker in de fase waarin zich de eerste kenmerken openbaren en het normale functioneren nog maar weinig wordt beïnvloed, althans voor zover de partners dit als zodanig ervaren, wil men nog graag handvatten aangereikt krijgen om samen te kunnen genieten.

Naarmate het ziekteproces zich vervolgens verder ontwikkelt, worden de partners zich steeds meer bewust van hun gezamenlijke toekomst en dat leidt er regelmatig toe dat zij gezamenlijk, vaak op initiatief van de zieke patiënt, besluiten te gaan scheiden. En daar hebben zij een deskundige, een specialist, bij nodig. Iemand die meer van de Ziekte van Huntington afweet dan wat u er net over hebt gelezen. Iemand die expertise heeft over het gedrag en het geestelijk functioneren van de partner met de ziekte.

–

Het valt niet mee om te leven met de wetenschap dat op een willekeurige dag de ziekte zich openbaart en dan te weten welke weg de rest van het leven zal gaan worden bewandeld. Ook zal het voor velen een zware belasting zijn zich te realiseren wat de gevolgen van de ziekte voor de partner en de eventuele kinderen zijn.

Het vraagt van de omgeving niet alleen veel steun en grote wilskracht, het vraagt ook het onmogelijke: in kunnen leven wat er met de patiënt/partner/ouder allemaal gebeurt. Ook al weet deze dat zelf op een bepaald moment niet meer.

Voor wat betreft de ouder die zijn kind had verstoten: Er is eenzijdig een ouderschapsplan op tafel gekomen. Ik heb dat plan aan de ouder ‘met Huntington’ voorgelegd en op zijn wensen aangepast. Het is voor ouders ‘met Huntington’ een heftige confrontatie met zichzelf. Zij weten hoe het is om kind te zijn van een vader of moeder ‘met Huntington’ en dat vraagt onconventioneel handelen van de mediator.

–

Copyright©oncies 2014/2018/2020/2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

–

N.B.

In aansluiting op mijn vorige blogs: ouders met Huntington zijn vaak heel erg bang voor verstoting door hun kinderen. Ze zijn bang in de steek te worden gelaten, zeker in de laatste, meest heftige, fase. Niet zelden waren zij als kind zelf niet meer in staat om hun zieke ouder dan nog op te zoeken.

In mijn werk is dat een belangrijk aandachtspunt.

WEEK VAN DE MEDIATION 2022 (31 oktober t/m 4 november)

*

Deze week is het voor de derde keer de

WEEK VAN DE MEDIATION

En net als vorig jaar heb ik 2 acties voor u.

–

TELEFOONACTIE 2022: U kunt mij, tijdens deze WEEK VAN DE MEDIATION, dagelijks tussen 16.00 en 18.00 uur bellen met vragen over situaties waarvan u denkt dat mediation tot een oplossing kan leiden. Maar het kan ook zijn dat u dat niet weet en dat u wilt weten wat de mogelijkheden zijn?

U krijgt dan een gratis advies wat u het beste kunt doen.

📞 062.12.03.655

*

SPECIALE WEEK VAN DE MEDIATION-ACTIE 2022: U kunt dit jaar, tijdens deze WEEK VAN DE MEDIATION, tussen 16.00 en 18.00 uur een afspraak maken voor een gratis kennismakingsgesprek (ook in de avonduren). Hieraan zijn geen kosten verbonden, dus ook geen voorrijkosten, ondanks dat ik gewoon bij u thuis kom.

📞 062.12.03.655

*

Mailen kan ook: mediation@concies.nl

*

LET OP: Er zijn een beperkt aantal gesprekken beschikbaar en OP = OP.

*

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie.

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen. Ik kom naar u toe, waar u ook woont in Nederland.

–

22q11.2….een afwijking in de chromosomen die veel voorkomt?

Ik moet het eerlijk toegeven. Tot voor een jaar geleden had ik er nog maar weinig over gehoord en wist ik er weinig van. Zelfs in de tijd dat ik nog voor de klas stond was er weinig over bekend en ging het bij chromosomen-afwijkingen toch vooral over het syndroom van Down. En plotseling dook ‘het’ overal op. Vooral in de sociale media en in gesprekken met ouders die hun relaties zagen vastlopen vanwege de zorg die hun kindje van hen vroeg. 22q11.2.

–

Ondanks dat dit syndroom pas sinds het begin van de jaren 90 door middel van genetisch onderzoek gediagnostiseerd kan worden, is er nog maar weinig over bekend onder de bevolking. En dat terwijl het na het syndroom van Down het meest voorkomende aangeboren syndroom is. Wat is er in de wetenschap al wél bekend over het 22q11.2 deletie syndroom?

–

• Wat houdt het 22q11.2 deletie syndroom in?

Laat ik bij de basis beginnen: Het is een erfelijke aandoening, waarbij op het chromosoom 22 een stukje genetisch materiaal ontbreekt. Door het ontbreken van dit genetische materiaal ontstaat er een grote kans op het ontwikkelen van een aantal lichamelijke- en psychische problemen. Dan hebben we het zowel over aangeboren problemen als over problemen die in de loop van iemands leven kunnen ontstaan. De afkorting die gebruikt wordt is 22q11.2DS. Andere benamingen voor dit syndroom zijn het velocardiofaciaal syndroom (VCFS) of het DiGeorge syndroom.

Er bestaat ook een 22q11.2 duplicatie syndroom. Hierbij is er juist sprake van een extra stukje genetisch materiaal op chromosoom 22.

–

• Symptomen 22q11.2 deletie syndroom

Ieder kindje wat met dit syndroom geboren wordt heeft weer andere kenmerken. Ook de mate waarin een kind klachten heeft kan enorm verschillen. Vaak hebben kinderen met het 22q11.2 deletie syndroom qua uiterlijk een aantal gemeenschappelijke kenmerken.

Uiterlijke kenmerken zijn bijvoorbeeld: een kleine mond, kleine ogen, een bolle neuspunt en schisis (een gehemeltespleet of een spleet in de bovenlip). Als gevolg van de gehemeltespleet ontstaat er dan vaak ook een spraakprobleem.

Inwendige anatomische, fysiologische en pathologische aspecten die kunnen voorkomen zijn: een hartafwijking (komt regelmatig voor), de groei verloopt langzamer dan gemiddeld en het immuunsysteem werkt minder goed door een minder goed aangelegde zwezerik. Luchtweginfecties komen dan ook regelmatig voor.

Op het psychische vlak bestaat er een verhoogde kans op een aandoening in het autistisch spectrum of een psychose. Regelmatig heeft een kind ook leer- en gedragsproblemen of een verstandelijke beperking.

–

• Oorzaak 22q11.2 deletie syndroom

De oorzaak voor dit syndroom is genetisch en wordt veroorzaakt door een fout in het DNA. Gewoonlijk heeft een mens 46 chromosomen (23 paar) per cel. Bij dit syndroom mist er op het 22e chromosoom een klein stukje DNA. De plaats waar dit stukje mist wordt 22q11 genoemd. Het woord deletie staat voor het ontbreken van een stukje chromosoom. Doordat dit stukje DNA mist verloopt de ontwikkeling van het embryo anders dan normaal, waardoor er een hoger risico bestaat op een aantal aangeboren afwijkingen.

–

• Onderzoek 22q11.2 deletie syndroom

Om 100% zeker te zijn van de diagnose is genetisch onderzoek noodzakelijk. Het is namelijk lastig te diagnostiseren op uiterlijke kenmerken. Het onderzoek wat hier ingezet wordt, noemt men de FISH-techniek. Fluorescentie-in-situ-hybridisatie (afgekort FISH) is een techniek waarbij chromosoom(delen) aangekleurd worden en zo onder de fluorescentiemicroscoop bestudeerd kunnen worden. Deze techniek wordt in de cytogenetica gebruikt om ziektes op te sporen die het gevolg zijn van een afwijking van de chromosomen, zoals een translocatie of een trisomie. Hierbij wordt bij 22q11.2 gekeken of er een stukje erfelijk materiaal op het 22e chromosoom ontbreekt.

Daarnaast bestaan er een aantal andere onderzoeken die artsen kunnen inzetten. Denk hierbij aan een cardiologisch onderzoek, een bloedonderzoek om het calciumgehalte vast te stellen en het gehalte van het bijschildklierhormoon in het bloed te onderzoeken. Een MRI van de hersenen kan ingezet worden bij kinderen met een ontwikkelingsachterstand en röntgenfoto’s om het skelet te onderzoeken. Wanneer bekend is dat een kind het 22q11.2-syndroom heeft, kan men met een echo kijken of er sprake is van een hartafwijking.

–

• Behandeling 22q11.2 deletie syndroom

Het is niet mogelijk om het syndroom te genezen. Wat wel mogelijk is, is om bepaalde symptomen te behandelen. Denk hierbij aan een operatie aan het gehemelte of aan de spleet in de bovenlip. Maar ook zijn operaties mogelijk voor het corrigeren van sommige hartafwijkingen. Ook kan logopedie een belangrijke rol spelen om de taal- en spraakbeheersing te ondersteunen.

–

Met de hierboven beschreven informatie heb ik geprobeerd meer ruchtbaarheid te geven aan 22q11.2, omdat het ten aanzien van het syndroom van Down een onderbelicht kindje is en ouders niet weten wat zij met hun pasgeboren zoontje of dochtertje aanmoeten. Want het zal je maar overkomen en je moet het dan nog gaan uitleggen aan je naasten en geliefden.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

De jeugd van tegenwoordig en de jeugd van toen

Onlangs werd bekend dat steeds meer jongeren zich ongelukkig en eenzaam voelen. Naar aanleiding daarvan ben ik eens gaan kijken naar wat er zoal veranderd is sinds mijn jeugd. Niet dat vroeger alles beter was, maar wel dat het toen heel anders was.

–

Laat ik dit blog beginnen met te melden dat ik dit jaar 66 wordt en dat mijn jeugd zich ongeveer een halve eeuw geleden afspeelde. En dat is voor veel jongeren van nu ‘nou niet bepaald een ijkpunt met hoe het nu is’. “Toen waren er nog geen mobiele telefoons, geen computers en er was zelfs nog geen internet. Dus kan je jouw jeugd wel vergelijken met die van ons”, kreeg ik van een van mijn kinderen te horen. Terwijl die toch ook al richting de dertig bewegen.

Het klopt echter wel. Op die leeftijd werd mijn leven nog niet gedomineerd door een smartphone of het internet, met zijn sociale media. “In mijn tijd was zelfs de telefoon, nog via een vaste verbinding, een luxe die je niet even gebruikte om contact met een vriend of vriendin op te nemen. In mijn tijd stapte ik dan op de fiets (of ging lopend) om naar die vriend of vriendin te gaan. Hem of haar zocht ik dan thuis op. En het kon dus voorkomen dat ik voor niets bij hem of haar aanklopte. Ja, klopte. Want het was toen nog de gewoonste zaak van de wereld dat je dan ‘achterom’ ging. Daar hoef je tegenwoordig niet meer mee aan te komen. Dus via de achterdeur. En dan kon het voorkomen dat die vriend of vriendin niet thuis was. Dat ik wel zijn moeder -of vader- of een ander familielid thuis aantrof, maar dus niet die vriend of vriendin. En dan kletste ik even met hem of haar. Dronk dan vaak nog een kop thee of een glas limonade en ging dan weer naar huis.

Trof ik die vriend of vriendin wél thuis aan, dan gingen we vaak iets leuks doen. Meestal was dat dan buiten sporten of rondhangen in het havengebied van Delfzijl, heel soms -bij slecht weer- binnen. En dan deden vaak de anderen die thuis waren mee. Een kaartspel was het meest populair om te doen. Eerst nog met luciferhoutjes als inleg, later centen en stuivers. En dan waren we trots dat we die ander ‘arm’ hadden gespeeld, om daarna de luciferhoutjes weer in het luciferdoosje te doen of het geld in een potje waar het in bewaard werd om later -bij het volgende potje- weer te worden gebruikt. We verdienden geen geld, het ging om de lol.

–

Kijk ik naar mijn kinderen, dan werd hun leven al vroeg gedomineerd door de computer. MSN was het sociale netwerk via welk zij met anderen in contact stonden. Dat moest nog via een computer, een ‘stand alone die rechtstreeks verbonden was met de kabel’. De mobiele telefoon was nog een telefoon. En die zorgde er al voor dat zij niet meer op de fiets stapten om te ontdekken dat hun vriend of vriendin tijd had om wat leuks met hen te doen. En daarmee, vond ik, verschraalde het sociale leven tot een kille berekende manier van contact hebben met elkaar. Er werd eerst gebeld om te checken of die ander er wel was en ook zin had om wat leuks te gaan doen. Zelfs als ze op amper 50 meter van hen woonden.

En vervolgens evolueerde de mobiele telefoon naar de smartphone van tegenwoordig. De ‘stand alone’ werd vervangen door de lap-top. MSN werd verdrongen door Facebook, Instagram, TikTok en vooral WhatsApp. En communiceren via de telefoon werd vervangen door ‘het Appje’. De sociale media namen het intermenselijke contact over. Althans, als het gaat om de fysieke aspecten tussen mensen.

–

En daarmee kom ik eigenlijk op de grote boosdoener. Mensen vereenzamen, hebben huidhonger, lopen over straat met oortjes in en weten niet meer wat ze daaraan kunnen veranderen. Komt daar nog eens twee jaar ophokplicht bij en de voedingsbodem is gelegd voor het ‘zich ongelukkig voelen’.

De wereld anno 2022 draait niet meer om het warme fysieke intermenselijke, maar om de kille wereld van het internet. Jongeren, maar ook volwassenen, ja zelfs ouderen staren zich blind op het internet. Daar moet je zijn. De vriend of vriendin heeft plaats gemaakt voor ‘het aantal volgers, connecties of vrienden’ je hebt op het forum waarin jij je wenst te profileren. Het is een verdienmodel geworden. Er zijn ‘nieuwe miljonairs’ die hun geld verdienen als vlogger. Het draait om de ‘tutorials’ en het gaat zelfs zo ver dat jongeren hun school niet meer afmaken. Met een beroepsopleiding wordt je geen miljonair. Nee, You-Tuber zijn is de toekomst. Opgesloten zittend op je kamertje werk je aan filmpjes om op YouTube te zetten, want daar kan je miljoenen volgers mee binnenhalen en die leveren geld op.

Maar, de meesten falen. Het zijn er maar een paar die het geld met bakken binnenharken en rondrijden in peperdure sportauto’s of hun ‘rijkdom’ kunnen etaleren in nieuwe vlogs. Dat falen is de eerste stap naar ongelukkig worden. Het zich realiseren dat het falen niet de miljoenen heeft opgeleverd is de tweede stap. Maar de fatale klap wordt uitgedeeld doordat, na het falen, de wereld om je heen toch wel verrekte klein is geworden. Het kamertje waarin je rijk dacht te worden is leeg, armoedig. Er zit geen vriend of vriendin die zit te wachten om samen iets leuks te gaan doen. Zelfs geen familielid, want die hebben zich misschien ook opgesloten in hun kamertjes. En de ouders zijn inmiddels ook afgestompt. Ook zij zitten de godganse dag met een aan hun smartphone vergroeide hand te surfen of te appen.

–

Het is dus niet zo raar dat steeds minder mensen zich gelukkig voelen. Het is ook niet bevreemdend dat steeds meer -vooral- jongeren uit het leven stappen. Het is daarom ook niet raar -en ik keur het absoluut af- dat excessief gewelddadig gedrag steeds meer voorkomt. Want ‘het internet’ heeft de sociale cohesie in de samenleving tot in de fundamenten aangetast en verrot. En willen ‘we’ dat dit verandert, dan is dat een utopie. Want ‘het internet’, en dan met name de Googles en de Facebooks, weten precies hoe ze het gebrek aan sociale cohesie kunnen misbruiken. Mensen zijn verslaafd aan WhatsApp, TikTok en/of Instagram….

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatietherapie

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.

Ik zeg niet altijd ‘ja’ op een hulpvraag

Bijna wekelijks wenden zich mensen tot mij met de vraag of zij bij mij in relatietherapie of voor mediation terecht kunnen. Die vraag kan ik dan niet direct beantwoorden met ‘ja’ en dat is dus een van de redenen voor het houden van het kennismakingsgesprek. Het kennismakingsgesprek is niet alleen bedoeld voor mijn potentiële cliënten, hoewel dat voor hen natuurlijk wel van bepalend belang is, maar ook voor mijzelf om te bepalen of ik daadwerkelijk iets voor hen kan betekenen. Uiteindelijk dienen zij, na met mij kennis te hebben gemaakt, er een goed gevoel bij hebben. Zij dienen vertrouwen in mij te hebben, want zij geven zich bloot in de gesprekken die daarna kunnen gaan plaatsvinden.

–

Echter, ook bij mij dient er het gevoel te zijn dat mijn betrokkenheid in hun proces hen het gewenste resultaat zal gaan opleveren. En inmiddels ben ik er al wel achter dat ikzelf wel kan denken dat ik iets voor beide partijen kan betekenen, maar dat dit nog niet betekent dat dit er dan ook uit zal komen. Dus dien ik kritisch naar mijzelf te kijken. Ik wil niet tot de relatietherapeuten of mediators behoren die hun cliënten teleurstellen, omdat zij menen alles te kunnen.

Zo komt het voor dat beide partners de indruk geven het proces van de relatietherapie of mediation te willen gaan volgen, maar dat het gedrag daarbij niet overeenkomt met hetgeen er wordt gezegd. De ene keer spreekt een van de partners uit dat deze sceptisch staat tegenover relatietherapie. De andere keer laat de ‘onwelwillende’ partij de keuze om in mediation te gaan over aan de andere partner. En dat is dan vaak degene die er op heeft aangestuurd om in relatietherapie te gaan of een mediator in te schakelen.

In weer andere situaties worden er bezwaren ingebracht tegen de ‘overeenkomst relatietherapie/mediation’. Dat varieert van het weigeren om deze in te vullen tot het niet zetten van de handtekening onder het document. Een document dat pas inhoudelijk van toepassing wordt nádat er kenbaar is gemaakt dat men het traject wil beginnen.

Een van de belangrijkste voorwaarden voor het beginnen van relatietherapie of mediation bij cliënten is voor mij het commitment dat de partners aangaan om aan de relatie of het conflict (de scheiding) te gaan werken. Dit commitment dient vanuit de betrokkenen zelf te worden aangegaan. Komt dit niet naar voren of wordt er gezocht naar redenen om niet zelf te hoeven instemmen met het traject, dan is mijn ervaring dat dit zelden tot het gewenste resultaat leidt. De partner die dit commitment niet onvoorwaardelijk wenst aan te gaan, werkt in de praktijk zelden mee om tot het gewenste resultaat te komen.

Ik kan dan wel denken dat ik iets voor partijen kan betekenen, maar dat is een misvatting. de onwelwillende partij kan heel goed de schijn ophouden mee te doen in het proces, het blijft dan vaak bij ‘hetgeen zij denken dat de ander graag wil horen’.

In de loop der jaren ben ik dat steeds meer gaan ontdekken. Ik doe daar dan navraag naar en krijg dan vaak de bevestiging van mijn vermoeden. Krijg ik die bevestiging, dan krijgt het stel een ‘nee’ van mij en zal het naar een andere therapeut of mediator op zoek moeten gaan. Hoe sneu dat ook is voor de partij die in mij de relatietherapeut if mediator denkt te hebben gevonden die hen kan helpen bij het oplossen van hun relatieproblemen/scheiding.

–

Het ontbreken van commitment is overigens heel iets anders dan scepsis of twijfels. Een afwachtende houding is ook iets anders. Het ontbreken van commitment zit ‘m vooral in het ontbreken van de bereidheid om vanuit zichzelf -en ik haat dit soort termen- de investering aan te gaan voor beiden, en pro-actief deelnemen aan de gesprekken. Investeren in de relatie is energie steken in de relatie. commitment komt dus van binnenuit. Uit de eigen overtuiging dat de relatietherapie of de mediation een proces is dat vanuit beide partners wordt doorlopen. En niet een ‘dingetje’ is wat die ander wil of daar dan maar aan meegedaan wordt omdat die ander dat zo graag wil.

–

Copyright©️oncies 2022

Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation & relatiebemiddeling

Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.