De komende weken hou ik een periode van rust. Hierdoor zullen jullie het even zonder nieuwe blogs van mij moeten doen.
28 augustus a.s. komt het eerstvolgende blog online. Ik hoop dan weer in te kunnen springen op de actualiteit en met blogs te kunnen komen die betrekking hebben op mijn werk als mediator en relatietherapeut.
Ik wens iedereen een heel fijne vakantie en hoop dat jullie, net als ik, de draad eind augustus weer oppakken en terugkomen om mijn blogs te gaan lezen,
Wat wordt het? Een wereldwijd probleem of een storm in een glas water? Paracetamol, dé pijnstiller en koortsremmer met de grootste verkoopcijfers in de wereld, zou een kankerverwekkende stof bevatten. Om echter daadwerkelijk het risico op kanker te lopen, dient iemand wel langdurig minimaal 6 tabletten per dag te slikken (op een maximum van 8). Wat is er dan aan de hand?
–
De grootste producent van paracetamol ter wereld, het Chinese Anqiu Lu’an Pharmaceutical, verkoopt grondstoffen voor paracetamol die vervuild zijn met een kankerverwekkende stof. De fabriek leverde grondstoffen van miljoenen pillen paracetamol die onder meer te koop zijn in Nederlandse drogisterijen, supermarkten en apotheken. Dat blijkt uit onderzoek van NRC Handelsblad en televisieprogramma Zembla. Zij lieten monsters van drie door Anqiu Lu‘an geproduceerde partijen van de pijnstiller en koortsremmer analyseren door een gecertificeerd laboratorium in Duitsland. De drie vervuilde partijen zijn geproduceerd in het voorjaar van 2019 en goed voor zo’n 36 miljoen pillen paracetamol die nu in de winkels liggen. Waar ter wereld de vervuilde pillen zijn beland, is niet bekend. Uit de analyse blijkt dat alle drie de partijen vervuild zijn met 4-chlooraniline, afgekort PCA. Deze stof, ontstaan bij de productie van paracetamol, is genotoxisch carcinogeen. Volgens het Europees Geneesmiddelenbureau EMA en de Europese voedselveiligheidsautoriteit EFSA kan PCA levertumoren veroorzaken bij proefdieren door aantasting van het genetisch materiaal. De toezichthouders blijken de risico’s van PCA op de mens verschillend in te schatten. Als de gevonden concentraties worden afgezet tegen de richtlijn die EMA hanteert, dan blijkt iemand die dagelijks niet meer dan zes vervuilde tabletten slikt, binnen de ‘toelaatbare dagelijkse inname’ van PCA te blijven.Maar de Europese voedselveiligheidswaakhond EFSA stelt juist dat bij meer dan één vervuilde pil per dag al een een onacceptabel risico op kanker ontstaat, omdat het dna kan worden aangetast. Door NRC en Zembla geraadpleegde toxicologen uit Nederland en België steunen de strenge veiligheidsmarge van EFSA. Hoogleraar Jan Tytgat van de Universiteit in Leuven meldt dat er boven de marge van één pil een bewezen risico is dat PCA kankerverwekkend is. Volgens hem hoort PCA helemaal niet thuis in een pijnstiller die zoveel mensen slikken. Tytgat roept de toezichthoudende instanties op de vervuilde partijen te traceren en uit de handel te nemen.
Paracetamol is de meest geslikte pijnstiller en koortsremmer ter wereld. Alleen al in Nederland gaat het jaarlijks om 2 miljard pillen, poeders en drankjes. Volgens de onderzoeksjournalisten wordt ongeveer de helft hiervan gemaakt door farmaceut Apotex in Leiden, dochter van het Indiase concern Aurobindo. Apotex had, zo bevestigen bronnen aan beide media, afgelopen jaren Anqiu Lu’an als belangrijkste grondstofleverancier. Apotex maakt paracetamol voor de (huis)merken van onder meer Albert Heijn, Etos, Jumbo, Trekpleister, DA en Kruidvat. Aurobindo wil geen commentaar geven en dus is het onduidelijk of en hoeveel vervuilde stoffen zijn gebruikt. Volgens de onderzoekers is er een veilig alternatief voor de vervuilde paracetamol. De Amerikaanse farmaceut Mallinckrodt maakt via een ander productieproces paracetamol zonder kankerverwekkend PCA. Deze medicijnen zijn voor zover bekend niet verkrijgbaar in ons land. Uit hetzelfde onderzoek blijkt overigens dat de grondstoffen van een andere Chinese producent niet zijn vervuild. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) ziet in deze kwestie vooralsnog geen rol voor zichzelf als het gaat om het onderzoeken van de pijnstillers. Ook het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) ziet geen reden de vervuilde partijen op te sporen of om breder onderzoek te doen. De onderzochte monsters vallen volgens het CBG ruim onder de limiet die geneesmiddelenbureau EMA hanteert. PCA zou enkel ‘mogelijk kankerverwekkend’ zijn.
–
Paracetamol zal ongetwijfeld uit veel medicijnkastjes verdwijnen. Zo lang er geen duidelijkheid komt over de daadwerkelijke risico’s op kanker zullen consumenten hun heil gaan zoeken in alternatieve pijnstillers/koortsremmers. En daarbij nemen ze de risico’s en bijwerkingen van dit alternatieve geneesmiddel voor lief.
Ondertussen hebben de overheid én de apothekers in Nederland besloten om, ieder vanuit hun eigen belangen, een onderzoek in te stellen naar de daadwerkelijke risico’s op kanker door het gebruik van Paracetamol. En het spreekt voor zich dat de resultaten bepalend zullen zijn voor Paracetamol of het nog in de schappen van de drogisten, supermarkten en apotheken mag liggen. Laten we deze resultaten eerst afwachten, want Paracetamol behoort tot de relatief meest veilige en meest gebruikte geneesmiddelen die er op de markt zijn.
Al maanden heb ik een kritisch blog in concept staan over psychische (psychiatrische/psychologische) hulpverlening voor jongeren in Nederland. Hoe deze, nadat deze in 2015 is overgeheveld van de centrale overheid naar de gemeenten, in de nieuwe Jeugdwet op verschillende onderdelen van de jeugdzorg, die daarvoor onder de Zorgverzekeringswet en de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten vielen, waaronder ook de jeugdbescherming en jeugdreclassering, faalt. Hoe sindsdien met name de jeugdzorg daar ernstig onder te lijden heeft. Met de casus uit de tekst van dit blog open ik voordat ik het trieste verhaal over Jade (geschreven door Roos Schlikker) aan u voorleg.
De casus uit het blog dat in concept klaarstond:
In De Volkskrant-online trof ik op 27 februari 2020 onderstaand artikel aan. De zoveelste nagel aan de doodskist van het falende overheidsbeleid, met betrekking tot de jeugdzorg in het algemeen en jongeren met psychische problemen in het bijzonder, en de fatale gevolgen daarvan voor de betrokken jongeren en hun familie.
[BEGIN CITAAT]
Geen begeleider zag dat Kiemtie de hoop verloor. In een gesloten jeugdzorginstelling maakte de 14-jarige Kiemtie een einde aan haar leven. De inspectie oordeelde hard over de hulpverlening. In haar verhaal, dat haar moeder wil vertellen, komen veel problemen in de jeugdzorg samen.
Hallo allemaal,
Ik haat jeugdzorg en al deze kutmensen, deze overheid. Geen instelling mag meer geld aan mij verdienen. Ik hou van je mama, en van me twee lievelingsbegeleiders E. en Y.
Groet, Kiki.
Op een velletje papier krabbelde Kiemtie – zoals Kiki eigenlijk heette – deze afscheidsboodschap. Ze was 14 jaar oud toen ze op 15 januari 2019 in de gesloten jeugdzorglocatie Midgaard in Den Haag een einde maakte aan haar leven. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) publiceerde eind vorig jaar een vernietigend rapport over de hulpverlening aan Kiemtie: ‘Pijnlijk komt naar voren dat langdurige jeugdhulp voor sommige jeugdigen niet tot een positieve uitkomst leidt. Dit ondanks alle goede bedoelingen en inspanningen van professionals.’
In Kiemties leven ging bijna alles mis wat mis kon gaan. Pogingen om haar te helpen pakten averechts uit. Kiemtie wordt al op jonge leeftijd uit huis geplaatst. Ze komt onder de voogdij van de stichting Leger des Heils jeugdbescherming en reclassering. Die heeft, oordeelt de Inspectie, ‘onvoldoende gezorgd voor continuïteit in het leven van de jeugdige’. In haar korte leven woont het meisje op vijftien plekken, waarvan negen in de laatste drieënhalf jaar. Het is een komen en gaan van voogden en vervangende voogden. ‘Er is te weinig stilgestaan bij de vraag wat dit betekende voor de jongere’, schrijft de Inspectie. ‘Wie behalve haar familie kende haar? Wie had een vertrouwensband met haar?’ Bij de overdracht tussen de hulpverleners ging veel informatie verloren. Mede daardoor is Kiemtie meermalen de valse hoop gegeven dat ze weer bij haar moeder zou kunnen wonen – haar grootste wens. Bovendien is onvoldoende gekeken of er andere mogelijkheden waren dan plaatsing in de gesloten jeugdzorg.
In het verhaal van Kiemtie komen verscheidene knelpunten samen in de zorg aan kwetsbare jongeren, waarop structureel kritiek is. Zoals: een lange reeks verhuizingen, veel verschillende hulpverleners en een te repressief klimaat in de gesloten jeugdzorg. In Midgaard, waar ze sinds maart 2018 verblijft, onderzoeken de hulpverleners niet waarom ze zich opstandig gedraagt. In plaats daarvan wordt ze geregeld onder dwang in een afzonderingsruimte opgesloten. De Inspectie beklemtoont al langer dat de gesloten jeugdzorg moet stoppen met het gedwongen separeren van jongeren. ‘Overplaatsingen kunnen jongeren het gevoel geven dat niemand ze wil’, schrijft de Inspectie.
Deze casus toont volgens de Inspectie aan dat de zorg voor kwetsbare jongeren moet verbeteren. De Inspectie roept de jeugdzorg op jongeren alleen in het uiterste geval over te plaatsen. En zorg te dragen voor een blijvende vertrouwenspersoon.
(….)
[EINDE CITAAT]
–
Het artikel gaat nog veel verder. Zo vraagt de moeder van Kiemtie zich af of het rapport van de Inspectie tot de gewenste veranderingen zal leiden. Ze vraagt zich af hoeveel kinderen nog moeten sterven eer het tot de overheid doordringt dat het vijf voor twaalf is. Dat was in februari 2020. Inmiddels zijn we een half jaar verder, heeft de coronacrisis heel Nederland lamgelegd en heeft er meerdere keren een alarmbel geklonken. En nog steeds is er niets gedaan. En dus kan Roos Schlikker haar trieste verhaal optekenen over Jade.
–
“Jade wordt niet meegeteld in RIVM-cijfers. Ze werd 17”, schrijft Roos Schlikker in haar column in het Parool van zondag 5 juli jl. ze gaat verder met haar verslag en vertelt: Het leek alsof ze bevroren was. Haar vader herkende het beeld, hij had het vaak gezien. Bij Jade die goed zingen kon. Jade die van winkelen hield. Jade, het meisje met de blauwe ogen. Dit kind dat eruitzag als zoveel zingende, winkelende, mooie meisjes kon plotseling blokkeren. Geen beweging meer. Geen toenadering. Geen contact.
Dat deed ze al sinds ze klein was. Jade kon goed leren. Maar als Jade het koud had en haar ouders zeiden dat ze een trui moest pakken, raakte ze in de war. Naar boven lopen. Kastdeur open. Trui uitzoeken. Kastdeur dicht. Trui aan. Ze overzag het niet. Dus werd ze razend. En bevroor. “Jade was een heel slim meisje. Maar ze begreep niets van de wereld,” zegt haar stiefmoeder die mede voor Jade zorgde sinds ze één was.
Op haar vijftiende kreeg Jade een diagnose: autisme. En: niet gedefinieerde gedragsproblematiek. Wat dat inhield, zouden specialisten nog onderzoeken. Het is nooit gebeurd.
Jades leven werd er een van wachtlijsten. Wachten op het Ouder- en Kindteam, op systeemtherapie, op speciaal onderwijs. Thuis was de situatie onhoudbaar. “Je moet nog even je tanden poetsen.” Zo’n opmerking kon Jade in tollende paniek brengen. Waarna ze zes uur als een opgerold aapje op de badkamervloer lag. Hulpverlening bood geen ruggensteun. “Deze casus is eigenlijk te zwaar voor ons,” zei de psychiater. De instelling waar Jade ging wonen gaf aan: wij zijn niet de beste plek om haar te begeleiden. Waar Jade wel heen kon, wist niemand.
Soms schemerde een gewone enthousiaste tiener door in Jades gedrag. Ze hield nog steeds van zingen, van winkelen. En Jade was gaan schilderen. Pas later vonden ze haar tekenblok. ‘I feel so fucking unimportant,’ schreef ze bij haar schetsen.
Maar in januari dit jaar kreeg Jade medicijnen. Die sloegen aan. De droefheid verdween, de lethargie. Jade lachte. En toen kwam corona. Jade mocht niet meer wandelen met haar ouders, haar voogd mocht haar niet bezoeken. “Ik word opgesloten!” Uit woedende onmacht stopte ze met haar pillen. Niemand zag erop toe dat ze ze nam.
Op een dag belde ze: “Pap, je moet me halen, anders snijd ik mijn polsen door.” Hij racete naar de instelling. In een kamertje zaten vier hulpverleners om over Jade te praten. Niemand was bij het meisje. Tot hij zelf naar haar kamertje ging.
Het leek alsof ze bevroren was. Haar vader herkende het beeld. Pas na enkele tellen zag hij de riem om haar nek. Later verklaarden hulpverleners dat ze hadden gehoord dat er meubels werden verschoven. Ze raakten niet gealarmeerd.
Jade wordt niet meegeteld in de RIVM-cijfers. Maar ook Jade is slachtoffer van corona. Net toen ze eindelijk tot leven kwam, werd datzelfde leven bevroren.
“We zijn niet wraakzuchtig of rancuneus,” benadrukken haar ouders. “Maar we willen zo graag vertellen wat er is gebeurd. Wie Jade was. En hoe het anders had gemoeten.”
Een dag nadat haar vader haar had gevonden, overleed Jade. Zeventien jaar oud.
De inspectie die het incident onderzoekt heeft besloten de ouders niet te horen.
–
Twee tienermeisjes hebben zich dit jaar zelf van hun leven beroofd. Niet omdat ze gepest werden op school, maar omdat ze zich in de steek gelaten voelden door hen waarvan zij juist hulp verwachtten. Doordat ze zich alleen op de wereld voelden, omdat in de Jeugdzorg andere prioriteiten werden gesteld. Het kind waarmee werd gesold, dat van het ene naar het andere adres werd gezeuld zonder dat er werd stilgestaan bij wat dit voor het kind (nota bene) kón betekenen. Het andere kind, waaraan alle zorgverlening werd onttrokken, terwijl massa’s andere zorgverleners, in grote gezondheidsbedreigende omstandigheden, wel gewoon hun werk moesten blijven doen. Nee, de zorg bekommerde zich niet over de essentiële levensbedreigende leefomstandigheden van deze twee kinderen.
En valt dit Jeugdzorg te verwijten? Jeugdzorg zou hierop graag ontkennend antwoorden. Het zou de schuld graag verschuiven naar de lokale overheden en de wet- en regelgeving op dit gebied. Valt het dan deze lokale overheden te verwijten? De gemeenten zouden hierop met nadruk negatief antwoorden. Het zou de schuld maar wat graag verschuiven richting de Jeugdzorg en de centrale overheid. Valt het dan de centrale overheid te verwijten? ‘Den Haag’ zou maar wat graag de schuld verschuiven naar de slachtoffers. De kinderen en hun ouders, naasten. Waarom hebben die niet nadrukkelijker aan de bel getrokken? En daarnaast, de ministers en staatssecretarissen hebben momenteel wel wat anders én dringenders aan hun hoofden. Net als de gemeenten die zich sterk aan het maken zijn voor hun financiën, welke een deuk hebben opgelopen. Niet door de uitgaven aan jeugdzorg, maar aan eerder begrootte projecten en corona. Oftewel: Niemand voelt zich verantwoordelijk voor wat er gaande is in de Jeugdzorg. Kiemtie en Jade zijn slechts twee voorbeelden die de media hebben gehaald. Zij zijn echter meer dan slechts de exponenten van het falende beleid van de centrale overheid. Daar wordt al, sinds de invoering van de Jeugdwet in 2015, aan de bel getrokken. De ALARMBEL. Maar deze werd én wordt niet gehoord. Kiemtie en Jade zijn slechts twee casussen van kinderen die op jonge leeftijd zijn overleden aan zelfdoding. Ze vormen niets meer dan twee ‘scores’ in de data van de statistiek over zelfdoding in Nederland. En de statistiek geeft aan dat het aantal zelfdodingen onder jongeren de laatste jaren is gestegen van ‘gemiddeld’ 50 per jaar naar meer dan 80 per jaar. Een toename van ruim 60%. Tja….
En net als vóór hun overlijden: Wie bekommert zich om deze kinderen? Er is wel wat belangrijkers te doen. Voor ‘corona’ was dit de financiering van de jeugdzorg. Uit welk potje moest de zorgverlening worden betaald en hoe houden we deze zo goedkoop mogelijk. En nu, nu de gevolgen van corona op de economie centraal is komen te staan, nu is er nog steeds geen tijd om deze vergeten groep adequaat te helpen. Er zullen nog vele Kiemties en Jades volgen, aangevuld met Milans en Noahs, want er verandert niets. Ook niet bij de Nederlanders. Die maken zich zorgen om hun eigen hachie of om de standbeelden die representatief zijn voor ander leed.
“Mag jouw dochter thuiskomen met een Turk?” Met deze vraag opent Yesim Candan haar column bij RTL-nieuws (19-06-2020). Een actuele vraag in het tijdperk waarin veel aandacht uitgaat naar racisme, discriminatie en etnisch profileren. En dat komt op grote schaal voor in Nederland. Nee, wij zijn niet meer dat tolerante landje waarvoor we ooit werden geprezen. Volgende generaties veranderen de samenleving én polarisatie vanuit het politieke bestel draagt daaraan bij.
[BEGIN CITAAT]
Het gaat flink mis in de Franse stad Dijon, waar groepen Tsjetsjenen en Algerijnen elkaar nu al dagenlang bevechten op leven en dood. Zo’n straatoorlog is ook aan de gang in Nice. De directe aanleiding voor deze rellen is de mishandeling van een 16-jarige Tsjetsjeense jongen door Algerijnse drugsdealers. Maar hieraan ligt toch echt een etnisch conflict ten grondslag.
In Nederland kennen we een paar soortgelijke incidenten. Zoals de rellen tussen Marokkaanse en Molukse jongeren tijdens de jaarwisseling van 2012 in de Culemborgse wijk Terweijde. Nog altijd zijn er confrontaties tussen deze twee etnische groepen in Culemborg. Typisch haantjesgedrag, als je het mij vraagt. Bij zo’n ‘strijd der titanen’ gaat het er toch ook altijd om welk ras sterker is, dominanter.
De dood van de zwarte George Floyd door toedoen van een witte politieagent, en de daaruit voortvloeiende rellen én demonstraties wereldwijd, houdt ons nu al wekenlang bezig. Maar hoe zit het eigenlijk met racisme tussen biculturelen onderling?
Als opgroeiend kind binnen een Turkse gemeenschap hoorde ik altijd: kom maar niet met een Chinees of Marokkaan thuis. En een Hindoestaans-Surinaams meisje hoefde ook niet met een creoolse jongen thuis te komen. Laat staan dat een Turkse of Marokkaanse een relatie zou mogen krijgen met een zwarte jongen. Zo werden jaren terug een zwangere vrouw en haar vriend in de Amsterdamse Kalverstraat zo zwaar mishandeld door een groep Marokkaanse jongeren, dat de vrouw daarna een miskraam kreeg. De reden: zij was van Marokkaanse afkomst en haar vriend was zwart.
Turken doen het veel beter dan Marokkanen, Antillianen veroorzaken alleen maar overlast en criminaliteit en Somaliërs zijn geen haar beter: zomaar wat clichés. Marokkaanse Nederlanders schijnen het tegenwoordig trouwens op het gebied van scholing en werk veel beter te doen dan Turkse Nederlanders, blijkt uit een onderzoek van het Wetenschappelijk Onderzoeks- en Documentatiecentrum (WODC) in samenwerking met het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
Volgens de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb zijn Marokkanen zelfs beter geïntegreerd dan Turken. Toen Aboutaleb dit beweerde tijdens een interview met een Marokkaanse nieuwssite, voelde ik een soort competitiedrang in me opborrelen. Ik zag het al helemaal voor me: een tv-show waarin gezocht werd naar de best geïntegreerde Turk of Marokkaan.
Vroeger had je een ‘integratiekaart’, in het leven geroepen door de toenmalige minister Verdonk, om scores bij te houden van ‘immigranten’, zoals biculturelen toen nog werden genoemd. Welke ‘immigrant’ scoorde beter wat betreft scholing – dat soort zaken. Zeg maar: een vanuit de politiek in gang gezet soort Divibokaal (de prijs die de NOS tot voor kort maandelijks uitreikte aan de medewerker wiens werk blijk gaf van diversiteit).
Uiteindelijk zijn mensen gewoon allemaal kuddedieren die dolgraag hun eigen monocultuur willen beschermen. Joodse mensen trouwen over het algemeen het liefst met iemand binnen hun eigen gemeenschap, ditzelfde geldt voor Turken. Hoe fijn vinden we de inmenging van andere culturen eigenlijk? Mag jouw dochter thuiskomen met een Turk, Marokkaan of Surinamer?
Deze vraag stel ik altijd aan mensen die racisme veroordelen. Denk er eens goed over na…
[EINDE CITAAT]
Auteur: Yesim lanceerde de term ‘bicultureel’ in de Nederlandse taal als alternatief voor ‘allochtoon’ en vindt een tweede cultuur een kracht en een meerwaarde voor het bedrijfsleven.
–
Een prachtige bevestiging van mijn eerdere blogs over racisme, discriminatie en etnisch profileren. Want we kunnen dan wel kwaad, ziedend worden over het culturele verleden van Nederland. Wat doen we met het vergelijkbare culturele verleden van onze biculturelen? Brengen zij niet hun geschiedenis mee naar Nederland? Welke, naar de maatstaven van 2020, gruwelijkheden hebben hun voorouders begaan? Wat gaan zij daarmee doen voordat zij zich op de culturele en maatschappelijke geschiedenis van Nederland storten? En misschien wel de belangrijkste vraag: Wat doen alle mensen die zich nu druk maken over racisme, discriminatie en etnisch profileren aan het protectionisme van hun eigen afkomst, cultuur en het standpunt ten aanzien van het ‘zuiver’ houden van hun ‘soort‘? Met andere woorden: Veranderen kan alleen als je verandert vanuit jezelf.
Demonstranten geven een tegengeluid op het nu al maanden eenzijdige beleid van de overheid. In plaats van naar hen te luisteren, wordt het bestreden. De politie treedt hard op, ook als zich geen relschoppers hebben gemengd onder de demonstranten. Ook al is het tegengeluid ongewenst, omdat het het tot dan geventileerde geluid onderuit dreigt te halen, ernaar luisteren kan meer inzicht geven en bijdragen tot het herstel van de samenleving naar de oude en vooral ook meer gewenste situatie. Nu wordt de bevolking gevangen gehouden terwijl het geen misdrijf heeft begaan. De vrijheidsbeperkende maatregelen zijn nota bene in strijd met de grondwet en tasten de integriteit van het individuele lichaam aan.
–
#Viruswaanzin (door Maarten Keulemans) schrijft: wat klopt er van de argumenten?
-Anderhalve meter afstand houden, winkelwagentjes ontsmetten: nergens voor nodig. Actiegroep ‘Viruswaanzin’ meent zeker te weten dat we het coronavirus helemaal verkeerd aanpakken. Hebben ze een punt? Drie kernbeweringen gewogen.
–
1. Het virus is helemaal niet zo gevaarlijk
Niet dodelijker dan een gemiddelde griep’, zo kwalificeert Viruswaanzin de coronaziekte covid-19. Volgens de Centers of Disease Control, het Amerikaanse RIVM, is de sterfte eraan immers maar 0,26 procent, schrijft de groep in zijn dagvaarding van de staat. En dat is de bovengrens, zegt Viruswaanzin-oprichter Willem Engel desgevraagd: ‘Het meest recente en beste onderzoek tot nu toe, uit Japan, komt uit op tussen de 0,05 en 0,12.’ De seizoensgriep heeft een sterfte van rond de 0,1 procent. Maar bij naspeuring blijkt dat ‘recente’ onderzoek een vroege schatting van de sterfte in Wuhan in januari en februari. De 0,26 procent die de groep noemt is afkomstig uit een instructie voor epidemiologen: in werkelijkheid omkleedt de CDC het getal met nuances en is de ‘beste schatting’ van de sterfte niet 0,26 maar 0,4 procent. De onderzoeken geven intussen een steeds duidelijker beeld van het sterfterisico, zeker nu het met bloedonderzoek steeds beter lukt om in te schatten hoeveel mensen het virus hebben gehad. Die cijfers komen uit op een ziekte die vijf tot tien keer dodelijker is dan de griep: 0,5 procent overlijdt in Nederland; 0,7 procent in Frankrijk; 1 procent in Spanje en Brazilië. Ook in China pakt de sterfte hoger uit: 0,7 procent, volgens een gedetailleerde analyse in wetenschappelijk tijdschrift The Lancet – waarbij 65-plussers een veel hogere overlijdensrisico hebben, van 5,6 procent. Belangrijker dan de sterfte zijn echter andere verschillen met de seizoensgriep. De allerbelangrijkste: anders dan de seizoensgriep treft covid-19 haast iedereen, omdat haast niemand er nog weerstand tegen heeft. Op het oog kleine percentages vergroten daardoor uit tot enorme aantallen. Zo ook in Nederland. Zelfs mét alle maatregelen belandden er 12 duizend covidpatiënten in het ziekenhuis en overleden er zes- tot negenduizend. Bij de seizoensgriep van vorig jaar kwamen ‘slechts’ 2.900 mensen om.
–
2. Het virus verspreidt zich door de lucht
De voornaamste verspreidingsroute van het virus, zo stelt #Viruswaanzin, is niet zozeer via uitgehoeste of uitgenieste druppels, maar binnenshuis, via ‘aerosolen’, minuscule luchtkernen die blijven zweven. Het gevolg: houd maar op met anderhalve meter afstand houden, goed ventileren is een veel beter idee. Inderdaad zal geen wetenschapper betwisten dat het virus onder sommige omstandigheden vleugels krijgt. Bij studies in ziekenhuizen vonden wetenschappers restjes erfelijk materiaal van het virus op een ventilatierooster, op een gang en op het toilet. En bij een Amerikaans laboratoriumexperiment wisten wetenschappers het virus drie uur lang te laten zweven, opgesloten in minuscule ‘aerosolen’. Ook onomstreden – en al decennia bekend van andere luchtwegvirussen – is dat het virus geregeld toeslaat bij ‘supervrrspreidingen’ in bedompte après-skibars, restaurants of bij koren, plekken waar men de mond opent en zingt en zo het virus wellicht uit de keel lanceert. In een kerk in Frankfurt werden meer dan honderd baptisten ziek: ze hadden de handen gewassen en anderhalve meter afstand gehouden, maar wel gezongen. Een sterke aanwijzing dat zingen de afstandsregel teniet kan doen. Maar de redenering van Engel – ventileer, en je bent van alle problemen af – houdt óók weer geen steek. Erfelijk materiaal vinden is nog wat anders dan infectieus virus aantonen. En echt ‘vliegende’ virussen, zoals mazelen, zijn veel besmettelijker dan corona: hun ‘verspreidingsgetal’ R ligt tussen de 12 en 18; dat van het covidvirus op 2 tot 3. Bovendien verspreiden zwevende virussen zich anders, aldus hoogleraar virologie Louis Kroes (LUMC) onlangs in deze krant (De Volkskrant, red.). ‘Waterpokken kan zich op een ziekenhuisafdeling over vele kamers verspreiden, zelfs al houd je de deuren dicht. Het gaat onder drempels door, zeggen we dan. Dat soort bizar gedrag hebben we bij luchtwegvirussen nooit opgemerkt.’ Dat luchtverversing belangrijk is, ontkent niemand. Anderzijds vergt het weinig verbeelding dat het van dichtbij inademen van uitgehoest of -geniest keelvocht van iemand anders niet erg bevorderlijk is voor de gezondheid. Afstand houden – één, anderhalve of twee meter, de regel verschilt per land – is daarom zelfs met boerenverstand nuttig. Dat geldt zelfs áls het virus voortdurend zou wegwolken in aerosolen. In de Scientific American vergelijkt Benjamin Cowling van de Universiteit van Hongkong het met sigarettenrook. ‘Ook aerosolen verspreiden zich als een wolk rondom een persoon, met de grootste concentratie dichtbij de roker en minder als je verder weg bent.’
–
3. Handen wassen en oppervlaktes reinigen is niet nodig
Als het virus zich dan toch haast alleen maar via de lucht verspreidt bij zogenoemde ‘superverspreidingen’, kunnen we natuurlijk ook wel weer handen schudden, elkaar vasthouden en ophouden met dat manisch gepoets van pinautomaten, winkelwagentjes en deurklinken, toch? Op oppervlaktes overleeft het virus toch niet, zegt Engel. ‘Dat je besmet raakt via het winkelwagentje is echt uitgesloten.’ Dat is half waar. Inderdaad heeft het virus een gastheer nodig om te overleven; zeker in ultraviolet licht wordt het snel afgebroken. De Europese gezondheidsdienst ECDC wijst erop dat er tot dusver geen enkel gevalvan overdracht via oppervlaktes wetenschappelijk is geboekstaafd. Dat is dan ook het officiële RIVM-standpunt: ‘De kans is klein dat je ziek wordt als je bijvoorbeeld in een winkel of bij iemand op bezoek spullen of oppervlakken aanraakt of vastpakt.’ Stoppen met schoonmaken dus maar? Dat is ook weer zoiets. Op plastic en roestvrij staal is de hoeveelheid virus pas na zes uur gehalveerd, blijkt uit laboratoriumexperimenten. En er zijn gevallen waarbij verspreiding via oppervlaktes erg aannemelijk lijkt. In de Chinese stad Wenzhou besmette een kantoormedewerker die in Wuhan was geweest tientallen winkelende klanten in een supermarkt elders in het gebouw: hun enige contact was indirect, via de knopjes van de lift en gezamenlijke deurklinken. En anders ligt het voor handen – die warme, vochtige dingen waarin we soms hoesten en niezen, en waarmee we aan neus, lippen en ogen zitten. Niet verwonderlijk dat uit talloze studies blijkt dat handhygiëne de overdracht van luchtwegvirussen zoals griep en verkoudheid danig afremt.
–
Mijn kanttekeningen bij dit artikel:
• Ad-1. Het virus is helemaal niet zo gevaarlijk
Gemakshalve slaat Keulemans echter de griepcijfers van de winter van 2017-2018 over, toen er in Nederland ruim 8.000 doden vielen te betreuren door het seizoensgriepje. Kijk, terecht worden de cijfers van #Viruswaanzin in de juiste context geplaatst, het is echter even onjuist om daar dan relatief lage cijfers tegenover te zetten. Het coronavirus is een gevaarlijk en dodelijk virus. Met name voor mensen met een toch al zwakkere gezondheid en ouderen van boven de zeventig. Waarmee jongere slachtoffers niet worden uitgesloten. #Viruswaanzin mist met deze onderbouwing de plank. Echter, we moeten er ook niet meer van maken dan dat het is. Ik hoorde mensen uit Wapenveld verontwaardigd reageren op de berichtgeving in de media over het slachtveld dat covid-19 heeft aangericht in Heerde. In Heerde waren 23 doden te tellen, in Wapenveld 31, waaronder veel leden van het plaatselijk (kerk-)koor. Heerde kwam wel in het nieuws, Wapenveld niet. Het is dus maar net hoe je er tegenaan kijkt. Het percentage doden onder de plaatselijke bevolking is in deze twee plaatsen, in deze gemeente, in verhouding veel groter. Maakt dit het virus gevaarlijker? Niet als je bedenkt dat de bevolking in deze plaatsen diep-gelovig is en dat zij hun lot, met betrekking tot alles, in de handen van god leggen.
• Ad-2. Het virus verspreidt zich door de lucht
Keulemans gaat in zijn retoriek voorbij aan de berichtgeving van het Erasmus MC van enkele maanden geleden, waarin gesteld wordt dat is bewezen dat covid-19 zich ook vrij door de lucht beweegt en geen aerosolen nodig heeft om zich te verspreiden. Daarnaast besteedt Keulemans geen aandacht aan een Duits onderzoek dat heeft aangetoond dat covid-19 na 18 dagen nog steeds virulent is, en dat terwijl het aan de elementen van de buitenlucht is blootgesteld. Voor het gemak wordt er geen kritische noot geplaatst bij de schijnveiligheid in supermarkten (het reinigen van de winkelwagentjes) en winkels in het algemeen. Nee, in dit geval zit #Viruswaanzin wat dichter bij de ‘waarheid’. Covid-19 is inmiddels een vaste medebewoner in onze brede flora aan bacteriën, virussen en schimmels. Een flora die zowel goede als slechte gevolgen voor onze gezondheid kent. En alleen al daarom, naast de kans dat covid-19 ons jaarlijks -mogelijk meerdere malen- gaat ziek maken -net als het influenzavirus-, dienen we het gevaar te relativeren. Covid-19 gaat nog veel slachtoffers maken, zoals al gezegd: onder de mensen met een reeds zwakke gezondheid en ouderen. Maar dat doen wel meer virussen, bacteriën, coccen en schimmels.
• Ad-3. Handen wassen en oppervlaktes reinigen is niet nodig
Bij het tweede argument heb ik al een en ander beargumenteerd. #Viruswaanzin zet terecht vraagtekens bij het nut van de voorzorgsmaatregelen op winkelwagentjes. Maar het slaat de plank mis als het gaat om de persoonlijke hygiëne. Al sinds de pest en andere levensbedreigende ziekten in de Middeleeuwen, is bekend dat het risico op besmetting fors omlaag gaat bij (persoonlijke) hygiëne, waaronder nadrukkelijk het wassen van de handen. Echter, de ‘Dettol-cultuur’ draagt daarin niet positief bij. Daarmee kunnen oppervlakken wel worden gereinigd, maar daarmee worden ook de ‘goede micro-organismen’ weggeveegd. Of het op termijn zinvol is om met alcoholgel te blijven reinigen, durf ik niet te zeggen. Op dit moment lijkt dat nog te werken, maar of dat zo blijft? Maatschappelijk gezien is hygiëne sowieso een heikel punt. De mens heeft nu eenmaal behoefte aan persoonlijk en fysiek contact. Elkaar aanraken, elkaar kussen en omarmen, het doet niet af aan het algemene risico om elkaar te besmetten. We zitten nu eenmaal vol met micro-organismen en die delen we 24/7 met elkaar.
–
#Viruswaanzin én Maarten Keulemans zouden kunnen worden gezien als klokkenluiders, als claxonisten. Zij geven beiden een signaal af om vooral kritisch te blijven kijken naar de ontwikkelingen die het gevolg zijn van deze virusuitbraak. Ik zou mij meer bezorgd maken om andere zaken en dan met name om de coronawetgeving en de virusApp. Twee ontwikkelingen die ons aantasten in onze grondrechten en persoonlijke integriteit, en die een autocratische samenleving met zich meebrengt. In een vorig blog (https://concies.wordpress.com/2020/06/19/het-probleem-van-de-coronacrisis-zit-m-in-het-beleid/) pleitte ik al voor een mentaliteitsverandering en komt de wederkerige verantwoordelijkheid voor onze gezondheid meer aan de orde. En daarvoor pleit ik nog steeds.
Sinds medio maart is Nederland verwikkeld in een zinloze strijd tegen het SARS-virus covid19. Een virus dat zich aanvankelijk alleen in China verspreidde. De snelheid waarmee mensen werden geïnfecteerd werd ‘hoog’ genoemd. En dus ging men er meteen van uit dat ook in andere landen het virus op korte termijn zou opduiken. En zo werd de pandemie al uitgeroepen nog voordat het een pandemie was. Ondertussen is China een half jaar verder en heeft Nederland, na drie maanden, nog steeds de boel behoorlijk ‘op slot’. Maar is het gekozen beleid in Nederland wel het juiste en meest wenselijke?
–
Er wordt al gevraagd om een Parlementaire Enquête of ten minste een terdege onderzoek naar de handelswijze van het kabinet vanwege de, door het kabinet uitgeroepen, coronacrisis en alle gevolgen van dien. En het is ook zeer waarschijnlijk dat de enquête er gaat komen, want, hoe mooi het allemaal ook heeft geklonken, was het wel zo verstandig en vooral noodzakelijk dat de zogenaamde Intelligente Lockdown werd afgeroepen? Moest Nederland nu echt op deze manier op slot. En zijn de maatregelen, die nu nog steeds van kracht zijn, wel nodig? Vragen die weer andere vragen oproepen, die wéér andere vragen oproepen. Maar die maar niet beantwoord worden.
–
Hoe dan ook, ik ben van mening, en dat heb ik al vanaf het begin gezegd, dat het gekozen beleid het verkeerde beleid is. En daarvan beginnen we nu de wrange vruchten te plukken. Want het gekozen beleid is een beleid van isolatie. Niet alleen in de vorm van (zelf-)quarantaine, maar ook die van het isoleren van het virus SARS cov-2/covid19. En dat terwijl het zogenaamde coronavirus niet valt te isoleren. Dat geldt overigens voor elk micro-organisme. Micro-organismen zijn overal. Een deel is onschadelijk voor de mens, als ziekteverwekker, en een klein deel is dat wel. En daaronder bevinden zich zelfs micro-organismen die voor ons voortbestaan van levensbelang zijn, maar dodelijk voor ons kunnen zijn als ze ons ziek maken. Covid19 is een dodelijk virus voor een deel van de bevolking, let op: voor een deel! Niet voor iedereen en dat is ook wel gebleken. En voor de slachtoffers van deze eerste ziekteuitbraak is het ook niet anders geweest. Het vervelende daaraan is de manier waarop de slachtoffers zijn gestorven. Covid19 is wat dat betreft een brute moordenaar. Daar kunnen we niet omheen.
–
Als het coronabeleid niet het juiste beleid is geweest, welk beleid zou er dan beter voor in de plaats hebben moeten worden gevoerd? Een hele mond vol en daar heb ik hier ook bewust voor gekozen. Want het is een keuze voor een beleid waarvan op voorhand kan worden gezegd dat het veel ingewikkelder is en uitermate moeilijk is om voor elkaar te krijgen. Bovendien vraagt het om draconische veranderingen in de randvoorwaardelijke, sociale en maatschappelijke zin.
Welk basisbeleid had er kunnen worden gevoerd, in plaats van het gekozen beleid van dit kabinet, al meteen vanaf medio maart? De overheid had meteen moeten inzetten op een mentaliteitsverandering. Een verandering waarin mensen zich meer bewust worden van hun rol ten aanzien van de eigen gezondheid en die van hun medemens. Hierin spelen persoonlijke hygiëne en het verantwoordelijkheidsgevoel jegens anderen de belangrijkste rollen.
Persoonlijke hygiëne voor wat betreft de verzorging van de handen en het gezicht. Mensen wassen te weinig hun handen. Voor en nadat we handelingen verrichten dienen we onze handen te wassen. Die komen voortdurend met materialen in aanraking en daarop zitten altijd micro-organismen. Daarnaast vesteden we te weinig aandacht aan de effecten van het aanraken van ons gezicht (en haar, voor zover we dit hebben). Doordat we constant besmet zijn aan onze handen, brengen we de micro-organismen gemakkelijk over naar ons gezicht. Daarnaast is het haar een weelderige bron van micro-organismen en ook aan onskunnen we niet afblijven. En dan die nieuwe tendensen. Het gebruik van middeltjes als Dettol. Dit is uit den boze. Deze middelen reinigen dan wel op micro-organismen, maar verstoren ook het natuurlijke evenwicht. Hierdoor kunnen we juist eerder ziek worden. Water en zeep is voldoende, maar alleen als er een eenduidig handenwassen-protocol wordt gehanteerd. Mensen die in de gezondheidszorg werken leren dit protocol en dienen dit strikt uit te voeren om onder meer kruisbesmetting te voorkomen. Dit protocol zou gemeengoed moeten worden.
–
En dan het tweede aspect in de mentaliteitsverandering. De mentaliteit bij het ziek zijn. We moeten stoppen met het bewust besmetten van anderen als we ziek zijn of zelfs maar verschijnselen vertonen van ziekten die besmettelijk zijn.
En wat bedoel ik daarmee? Om te beginnen dienen we thuis te blijven als we ziekteverschijnselen hebben. Ook de andere huisgenoten, want die kunnen al besmet zijn en dus de ziekte overdragen aan anderen, die ondertussen nog geen verschijnselen van de ziekte hebben. Zij zitten dan vaak in de zogenaamde incubatietijd. Dat is de periode tussen besmetting en het uitbreken van de ziekte. Hiermee voorkomen we het risico van besmetting van anderen.
Maar ja, blijf maar eens thuis van je werk, school of avondje stappen met vrienden of vriendinnen. Dat vraagt om discipline en zelfopoffering en dat is iets waartoe wij mensen niet snel genegen zijn. Thuisblijven van je werk, wie neemt het dan van je over? Het percentage zorgmedewerkers dat ziek gaat werken, teveel om op te noemen. Het percentage winkelpersoneel? Het percentage docenten en studenten? Het percentage buschauffeurs, treinconducteurs, piloten en stewardessen? Het is maar een wilde greep, maar bedenk bij deze professionals eens hoe groot het aantal besmettingen wel niet kan zijn als ze na hun dienst of shift weer naar huis gaan; om zich alsnog ziek te melden omdat het echt niet meer gaat?
Thuisblijven bij ziekteverschijnselen of de mogelijke kans op besmetting binnen de eigen kring zou het nieuwe normaal moeten worden!
Maar ja, dan begint pas de ellende. Want in veel gevallen worden de eerste paar, vaak 2, dagen van het ziek-zijn niet uitbetaald of draait de werkgever voor de kosten op. Nu heb ik niet zo’n medelijden met die werkgevers, want die zijn juist gebaat bij het nieuwe normaal en dus de thuisblijvers. De werkgevers lopen immers minder risico van een verhoogde uitval van personeel als die idiote zieke werknemer gewoon thuis zou zijn gebleven. Ik zou er bijna voor gaan pleiten om de zieke thuisblijvende werknemer daarvoor te belonen (misschien is de herinvoering van de fruitmand een ludiek idee?).
Ik maak er dan wel een klein grapje over, maar in het thuisblijven bij ziekte, bevestigd door de huisarts met een artsenverklaring, zit natuurlijk wel het probleem. Want de mentaliteitsverandering zal dus ook vragen om een verandering in het sociale en economische (zorg-)systeem. In het financieringsplaatje, hoewel die valt te dichten met de baten die het thuisblijven, en dus een minder groot personeelsuitval op de werkvloer, met zich meebrengt. CAO’s zullen moeten worden aangepast, ziektekostenverzekeringen en arbeidskostenverzekeringen, de risicodragende polissen van werknemers en werkgevers, en ga zo maar door. ARBO-organisaties krijgen het weer drukker (thuisbezoek, zoals we die vroeger kenden, zitten er echt niet in hoor). Het vraagt een grote maatschappelijk aanpassing. En dan met name ten aanzien van het accepteren van dat we thuis, en dan echt IN HUIS, moeten blijven bij ziekte of een ziek iemand in huis. En u en ik kennen genoeg mensen om ons heen die schoolziek zijn, ook al zijn ze al jaren van school. Het risico van misbruik maken van dit nieuwe sociale en economische systeem verkleinen zit ‘m dan in de dan noodzakelijk geworden artsenverklaring. Beetje kinderachtig, maar dat is dan maar zo. Artsen hoeven niet te verkondigen dat ze daar geen tijd voor hebben. Stagiaires (artsen in opleiding, verpleegkundigen niveau 5, doktersassistenten, triage-medewerkers) of zelfs afgestudeerden kunnen dit werk voor hen doen, zolang ze daartoe maar BIG-geautoriseerd zijn of te zijner tijd worden; dus bevoegd en bekwaam zijn. Thuisblijven vanwege andere, niet besmettelijke ziekten of omstandigheden, vallen buiten deze voorzieningen en maatregelen. Hoe vervelend dat ook voor de zieke mag zijn.
–
Update, of eigenlijk meer een aanvulling:
Naar aanleiding van een zwaar snotterende man, wil ik toch een stukje voorzorgsmaatregelen toevoegen aan dit blog en het nieuwe normaal, omdat het iets is dat we -volgens onze huidige normen en waarden- niet worden geacht te doen. De betreffende man haalde een verfrommelde zakdoek tevoorschijn en snoot zijn neus in het vodje. Dat lijkt netjes, maar het is absoluut onverstandig. Sowieso is de neus snuiten onverstandig. Bij covid19 zou het zelfs kunnen bijdragen tot een ernstiger situatie. De neus ophalen is, ook bij een gewone verkoudheid véél beter.
Bij het snuiten van de neus blazen we het snot (wat bij verkoudheid ontstaat en ook de ziekmakende micro-organismen en ontstekingsresten bevat) uit de neus. Het wordt van boven in de neus naar buiten geblazen. En dan komt het probleem. Door de richting waarin het geblazen wordt, komt er ook snot in de bijholten van de neus terecht. Hier kan het ontstekingsmateriaal (dus ook covid19 en de resten daarvan) zich verder ontwikkelen, met alle gevolgen van dien.
Het gezondere alternatief, dat ik de ogen van ons waarden en normensysteem als niet netjes wordt gezien, is het ophalen van de neus. Naast dat de ademweg weer wat vrij wordt gemaakt, want dat willen we ook bereiken met het snuiten van de neus, zuigen we de bijholten als het ware ook leeg/schoon. We voorkomen dat de bijholten ook ontstoken raken en daarmee een broedplaats voor het virus wordt.
Het zal even wennen zijn. Onze neus ophalen in plaats van snuiten hoort dan bij het nieuwe normaal.
–
Al met al kan worden gesteld dat een mentaliteitsverandering van deze omvang een hels karwei is, sterker nog: Een operatie die met uiterste precisie dient te worden uitgevoerd. Het zal veel vragen van alle betrokkenen en dat is in dit geval van iedereen, omdat het ook daadwerkelijk om iedereen gaat. Daarnaast zal het een veranderingsproces zijn dat jaren in beslag zal gaan nemen. Bovendien valt weerstand tegen dit proces niet uit te sluiten. Zeker in de beginfase zullen economische motieven op een negatieve manier worden ingebracht. Op de langere termijn zullen deze vervagen en zullen meer mensen nodig zijn om de fluctuaties in de personele bezettingen op te vangen. Mogelijk dienen hiervoor eerst (Europese) subsidies te worden verstrekt. Het gaat immers om de bescherming van onze gezondheid in het algemeen, een ontlasting van het gezondheidszorgsysteem en het blijven functioneren van de economie.
Momenteel giert er een beeldenstorm over de wereld. Overal worden beelden van hun sokkels getrokken, vernietigd of in het water gegooid. Helden uit de geschiedenis worden beklad. Hetvrespect voor de geschiedenis, hoe naar die ook mag zijn geweest, is omgeslagen in respectloosheid. Maar is dat nu nodig? Om een antwoord te kunnen geven op deze prangende vraag trek ik graag een vergelijking met mijn werk als mediator/relatietherapeut.
–
De eerste vraag die er vervolgens bij mij opkomt is of er wel een vergelijking is te maken tussen wat er in de samenleving gebeurt en wat er in een relatie gebeurt? En het antwoord op deze vraag is een volmondig JA. Want bij problemen binnen een relatie, die leiden tot een scheidingsmediation of relatietherapie, is er ook vaak schade ten aanzien van een periode, voorafgaand aan de relatieproblemen, waarin het gedrag van de partner als normaal wordt geaccepteerd en getolereerd. Pas vanaf het moment van de kentering blijkt dan plots dat dit niet langer het geval is (het accepteren en tolereren) en krijgt het verleden een negatieve lading. Vaak zo negatief dat men deze het liefste zou wissen of vergeten, maar in de praktijk blijkt dan vaak het tegenovergestelde. Het verleden, inclusief de mooie momenten, wordt ervaren als een molensteen om de nek die relatie heet. In de gesprekken die er vervolgens plaatsvinden gaat het er dan om om de ander vooral veel te verwijten. En dat gebeurt dan vaak over en weer.
En dat kan men nu ook waarnemen. Op dit moment ie er sprake van verwijtend gedrag in de samenleving, wereldwijd. Aanvankelijk gingen de verwijten over racisme naar aanleiding van de moord op George Floyd. En geleidelijk aan werd de huidige situatie gekoppeld aan wat er in het (verre) verleden is gebeurd. De verwijten worden herleid naar de oorsprong van de problematiek. Althans, dat wil men graag aannemen/geloven. Verwijten die zijn gebaseerd op een periode waarin de samenleving nog anders in elkaar zat en het gedrag van toen nog werd geaccepteerd en vooral gewaardeerd. Sterker nog, mensen leefden er van. En in de huidige tijd kaatsen de ballen van toen terug. Overal worden beelden van hun sokkels gerukt of worden de beelden beklad. Sommigen worden respectloos door de straten gesleept of in het water gegooid. En dat allemaal omdat ze worden beschouwd als tekenen van racisme en discriminatie.
Een ware hoos trekt over de wereld als een uiting van verontwaardiging en boosheid over de dood van George Floyd en het onrecht dat niet blanke (“zwarte”) mensen wordt aangedaan. Daarbij wordt vooral gekeken naar de blanke, niet gekleurde, mensen. En of dat terecht is of niet, stel ik hier niet aan de orde, maar er kunnen wel vraagtekens bij worden gezet.
Wat ik hier wel aan de orde stel is het gedrag dat zich hieruit heeft ontwikkeld. Een ontwikkeling die in Nederland al een paar jaar speelt in de Sinterklaastijd: de Zwarte Pieten-discussie en de niet zo vreedzame acties die daarmee gepaard gaan. De discussies zijn prima, het geweld er omheen niet. En dat geldt ook voor de discussies over racisme (rassenhaat) en discriminatie. Gesprekken die in twee richtingen zouden moeten gaan. Want blanken discrimineren niet alleen, ook mensen met een andere huidskleur, een andere religie, een andere levensovertuiging of andere normen en waarden ten aanzien van bijvoorbeeld de seksualiteit van anderen, discrimineren en kunnen racistisch zijn in de tegenovergestelde richting.
Als een Afro-Amerikaanse (ik kan zo snel niet een beter passende en meer neutrale term bedenken) verliefd wordt op een anders gekleurde man, dan zijn voor haar de rapen niet gaar. Ze loopt het risico om te worden verstoten, omdat ze niet op een man uit de eigen gemeenschap verliefd is geworden. Haar verliefdheid wordt bestempeld als een verraad aan het eigen ras. Alsof dat geen racisme is? Het is maar een voorbeeld. Net als de Marokkaanse of Turkse vrouw die zich niet aan de sociologische en religieuze leefregels houdt en met, bijvoorbeeld, een Nederlandse man gaat samenwonen of trouwen en kinderen krijgt. En dat in tegenstelling tot wat Marokkaanse en Turkse mannen wel mogen doen met Nederlandse vrouwen. Puur racisme en onbetwistbare discriminatie.
–
Terug naar de beeldenstorm en het willen wissen van de geschiedenis, het verleden. Een behoefte die ik vaak tegenkom tijdens mijn werk en waarin ik min of meer sturend optreed. Ik leg dan uit dat degenen die dat doen, met hun lichaam naar het verleden zijn gekeerd en gericht zijn op alles wat er aan negativiteit uit te halen is. Hun toekomst ligt achter hun rug. Vanuit de fysiologie leg ik dan uit, het klinkt wat kinderachtig maar het werkt wel, dat wij mensen geen uilen zijn en dus onze hoofden niet 180 graden kunnen omdraaien. De toekomst, waarin de behoefte ligt van een goede relatie, als gescheiden partners of als partners die samen verder gaan, is dan moeilijk te zien. Bovendien ligt het accent waarover gepraat wordt vooral op het verleden. Niks mis mee, als het gaat om over het verleden praten. Alles mis mee, als het gaat om over de toekomst praten. Het verleden ligt volledig binnen het gezichtsveld, de toekomst slechts ten dele. Sterker nog, de toekomst kan alleen grotendeels worden gezien als men met het hoofd steeds over de linker- en de rechterschouder blijft kijken. En dat kost ook nog eens veel energie.
Ik vraag mijn cliënten daarom om hun lichamen, en dus ook hun hoofden, naar de toekomst te draaien. Samen, zodat hun neuzen dezelfde kant op staan. En dan kunnen zij samen naar hun toekomst kijken. Samen bepalen hoe deze er uit dient te zien. Daarbij kunnen zij over hun schouders naar het verleden kijken. Wat nemen we mee uit het verleden en wat willen we absoluut niet meer (uit het verleden) in onze toekomst. En daar praat men dan over met elkaar. Soms met wat nemen, soms met wat geven. Maar één ding verandert niet: het verleden. Dat is er zoals het is gelopen. De toekomst wordt echter veranderd. Veranderd in datgene wat door beide partners wordt gewenst en wat voor beide partners haalbaar en ook mogelijk is. En ik kan u garanderen: deze aanpak is niet alleen een eye-opener, het is ook de eerste stap naar verzoening, vergeving, respect, waardering, betrokkenheid, verbroedering, gelijkwaardigheid en vooral verbinding. En, zoals gezegd, het verleden blijft zoals het verleden is. De toekomst wordt datgene wat men zich (met elkaar) wenst. Zonder de pijnpunten uit het verleden.
–
Vechten voor de relatie vraagt om een overwinning, vechten voor je rechten idem dito. Maar praten over een toekomst waarin gezamenlijk wordt gekeken naar de mogelijkheden en naar wat er niet gewenst wordt uit het verleden, levert geen winnaars op maar gelijkgestemden, gelijkwaardigheid, respect en een vreedzame samenleving, waarin verbinding bestaat in plaats van bitterheid en polarisatie.
Ik nodig u graag uit om aan deze toekomst te gaan werken. Laten we niet vechten, strijden, maar samen de toekomst die inhoud geven waarin al wat leeft tot bloei kan en vooral mág komen.
Geregeld worden valse berichten verstuurd (e-mails, brieven, WhatsApps, sms) en valse telefoontjes gepleegd. Er bestaan ook valse apps. De “afzender van de laatste weken” lijkt de Belastingdienst te zijn. Veel berichtjes worden ontvangen die afkomstig zouden zijn van de Belastingdienst, maar dat zijn ze niet. Naast valse berichten van de Belastingdienst worden er veel valse (fishing) berichten verstuurd die afkomstig lijken van uw bank (ook vaak van banken waar men helemaal geen bankrekeningnummer heeft), het C.J.I.B., tot zelfs van familieleden. En op de een of andere manier trappen mensen daar nog steeds in. De belastingdienst heeft op haar website uitgebreide informatie staan over wat u dient te doen wanneer u een bericht van haar niet vertrouwt (of zou moeten vertrouwen).
–
Twijfelt u of de Belastingdienst echt de afzender is van een e-mail, post of een telefoontje? Controleer voordat u betaalt of de afzender echt de Belastingdienst is. Wij sturen nooit een bericht via WhatsApp of sms.
–
• Wat is phishing?
Als criminelen op internet ‘vissen’ naar uw persoonlijke gegevens, heet dat ‘phishing’. U krijgt bijvoorbeeld een e-mail die van de Belastingdienst lijkt te komen. In de e-mail staat een link die naar een website leidt waar u uw persoonlijke gegevens moet invullen. Valse berichten hebben vaak de volgende kenmerken:
De tekst is in slecht Nederlands. Maar zowel vertalingen als logo’s en opmaak van teksten worden steeds beter.
De boodschap is vaak dat u een belastingteruggaaf krijgt of juist dat u een bedrag moet betalen.
Bij e-mail: u wordt gevraagd om op een link te klikken of een bijlage te openen. Of de afzender eindigt niet op @belastingdienst.nl.
–
• Bankrekeningnummers van de Belastingdienst
Als u de Belastingdienst moet betalen, is dat altijd op een bankrekeningnummer. Dat nummer staat in de berichten die u van ons krijgt. Controleer voordat u geld overmaakt of het bankrekeningnummer een bankrekeningnummer is van de Belastingdienst. Wij gebruiken de volgende bankrekeningnummers:
• Hebt u geld overgemaakt op een nummer dat niet van de Belastingdienst is?
Neem meteen contact op met uw bank. Misschien kan de bank de betaling nog tegenhouden.
–
• Wat komt écht van de Belastingdienst? Log in en controleer!
Controleren of een bericht van de Belastingdienst komt? Log in op onze portalen, zoals Mijn Belastingdienst en Mijn toeslagen. Dan weet u zeker dat u berichten leest die wij hebben verstuurd.
–
• Bent u ingegaan op een vals bericht? Of hebt u een valse app gebruikt?
Klik nooit op een link in een vermoedelijk valse e-mail.
Stuur ons via valse-email@belastingdienst.nl de vermoedelijk valse e-mail door (dit mailadres alleen gebruiken voor dit soort meldingen).
Verwijder de valse e-mail uit uw computer.
Krijgt u uw e-mail aan valse-email@belastingdienst.nl onbestelbaar terug? Dan komt dat waarschijnlijk door de beveiligingsinstellingen bij uw internetprovider (spamfilter). U hoeft dan niet verder te proberen het bericht aan ons door te sturen.
Kunt u het valse e-mailbericht niet naar ons mailen? Dan kunt u misschien wel de eigenschappen van de e-mail (de zogenoemde mailheader) naar ons e-mailen. In deze mailheader staan onder meer de afzender, titel van de mail en de tekst. Wij onderzoeken de e-mail en nemen zo nodig maatregelen.
Zo nu en dan worden brieven verspreid waarin de naam van de Belastingdienst wordt misbruikt. Die brieven komen niet van de Belastingdienst. We noemen dat valse brieven of nep-brieven.
Een brief ontvangen waarvan u vermoedt dat die niet van de Belastingdienst komt, terwijl dat wel zo lijkt? Scan de brief en stuur de brief door naar het mailadres: valse-email@belastindienst.nl (alleen gebruiken voor dit soort meldingen).
Hoe sneller u meldt, hoe sneller wij uw signaal kunnen oppakken en als dat kan, maatregelen kunnen treffen.
Hebt u geen scanner? En kan niemand u daarmee helpen? Stuur de originele valse brief naar: Belastingdienst/Security Operations Center Postbus 9050 7300 GM Apeldoorn
Zo nu en dan lijken mensen gebeld te worden door de Belastingdienst, terwijl de beller niet van de Belastingdienst is. Dat noemen we valse telefoontjes of verdachte telefoontjes.
Verzamel zoveel mogelijk gegevens over het telefoongesprek. Denk aan:
telefoon nummer van de beller
bankrekeningnummer waarop u moet betalen
een website die de beller noemt
intentie van telefoongesprek, dreigtelefoon
Meld de door u verzamelde gegevens zo snel mogelijk aan e-mailadres: valse-email@belastingdienst.nl (alleen gebruiken voor dit soort meldingen).
Hoe sneller u meldt, hoe sneller wij signalen kunnen oppakken en als dat kan, maatregelen kunnen treffen.
De Belastingdienst stuurt nooit berichten via sms met een betaalverzoek. Hebt u een valse sms gekregen uit naam van de Belastingdienst? Reageer daar niet op en verwijder het bericht.
U kunt ons helpen door valse sms-berichten aan ons door te geven via valse-email@belastingdienst.nl (gebruik dit e-mailadres alleen voor dit soort meldingen). Vermeld zo veel mogelijk gegevens over het bericht, zoals:
het telefoonnummer van de afzender
het bankrekeningnummer waarop u moet betalen
een website of URL die de afzender noemt
een screen shot van het bericht
• Wat kunt u doen tegen valse e-mails?
Controleer goed wie de afzender van de e-mail is. Klik nooit op een link in een e-mail die u niet vertrouwt en open geen bijlage in zo’n mail. Zorg dat het antivirusprogramma en de firewall van uw computer actueel zijn.
–
De informatie welke door de Belastingdienst wordt verstrekt, kunt u 1-op-1 toepassen op elke situatie waarbij u twijfelt of het daarin niet om een fishing-actie gaat. Betaal NOOIT en controleer ALTIJD of degene die u zegt te benaderen daadwerkelijk degene is wie hij of zij beweert te zijn. Meld uw verdenking van fishing altijd. Het staat stommer wanneer u er in trapt, dan dat u uw voorzorgsmaatregelen neemt. En het scheelt u een hoop in uw portemonnee.
Bovendien, instellingen als de Belastingdienst, het C.J.I.B. en uw bank sturen u geen Appjes of emails, maar brieven. Daarnaast kunt u fishing ook herkennen doordat er vaak taalvouten (😂) en stijlfouten in de tekst staan.
Bedrijven en banken zouden een speciaal meldpunt moeten oprichten. Zo kon ik de afgelopen weken mijn melding over fishing niet kwijt bij mijn eigen bank.
….en daarmee staat meteen vast dat het dezelfde eigenschappen heeft als bijvoorbeeld het influenzavirus en HIV. En u en ik weten dat het influenzavirus verantwoordelijk is voor de griep en HIV voor AIDS. De griep die elke winter en zomer huishoudt en jaarlijks tussen de 200.000 en 500.000 slachtoffers eist. HIV daarentegen kan niet worden aangepakt met een vaccin, maar de gevolgen (AIDS) kunnen wel worden onderdrukt.
–
En dit is iets waarvoor ik vanaf dag één van deze coronacrisis al heb gewaarschuwd. Voor mij is het ook meteen duidelijk geweest dat het overspringen van het virus van een dier op de mens niets anders kan zijn geweest dan dat het virus zich daarnaartoe heeft gemuteerd. Want een retrovirus kenmerkt zich doordat het steeds een beetje verandert (in RNA opslaat) en daarna naar de DNA-gegevens van de gastheer kopieert.
Dit kenmerk, retrovirus, heeft een belangrijk nadeel. Naast dat het zeer moeilijk is om überhaupt een vaccin tegen een retrovirus is te ontwikkelen, dient dit vaccin jaarlijks ook nog eens te worden ge-upgrade. Want elk jaar is het virus weer zoveel anders geworden dan dat het het jaar daarvoor is geweest, dat het mensen weer massaal ziek kan maken. En bij corona weten we inmiddels waartoe dit kan leiden.
–
• Wat nu toe doen, naar mijn idee?
Om te beginnen kunnen we stoppen met alle coronamaatregelen. Hoezeer we ook ons best doen om een grotere uitbraak te voorkomen, we zullen met lede ogen moeten gaan toezien dat we machteloos staan tegenover dit zich steeds weer muterende virus. We zullen het virus niet tegen kunnen houden, want het zal zich waarschijnlijk ook aanpassen aan de omstandigheden die wij opwerpen om hem uit te roeien.
Daarnaast zullen we volop moeten gaan inzetten op een ander nieuw normaal, namelijk een andere mentaliteit ten opzichte van ziek-zijn. Daar waar we het de gewoonste zaak vinden om met een verkoudheid en wat verhoging (juist ook in de gezondheidszorg en de retail) te gaan werken, dienen we voortaan thuis te blijven en ons ziek te melden. Om dit mogelijk te maken, dient er een andere compensatie-structuur te worden opgenomen in iedere CAO of in iedere arbeidsovereenkomst (ongeacht of deze van bepaalde of onbepaalde duur is). Omdat ziek-zijn in het algemeen belang is van de samenleving en daarnaast het voortbestaan van een onderneming (in de breedste betekenis van het woord) niet in gevaar mag brengen, is een sociaal vangnet, waarin het inkomen van de zieke altijd tot de volle 100% is gegarandeerd noodzakelijk. Want thuis moeten blijven ten koste van het eigen inkomen, en dus de levensstandaard, zal niet zo snel gebeuren.
Uiteraard zal er wel een controlesysteem moeten worden ontwikkeld om te voorkomen dat onwelwillenden misbruik gaan maken van deze regeling. Alleen als aangetoond wordt dat het ziek thuisblijven een gevolg is van een coronabesmetting komt men in aanmerking voor een aanvulling op het salaris tot 100%. In alle andere gevallen wordt de huidige regeling toegepast.
–
• Aanvullend (update 10-06-2020):
Na publicatie van dit blog werden de economische gevolgen van de Intelligente Lockdown bekend. Wat mij daarbij verbaasde was dat men hierover ‘verbaasd’ was. Hoe ‘intelligent’ dient men te zijn om te bedenken dat het stilleggen van de economie en de samenleving ernstige gevolgen zullen hebben. Bedrijven die omvallen of failliet gaan. Werknemers die worden ontslagen. Er worden honderden faillisementen en ten minste 400.000 nieuwe werklozen verwacht. Stel dat die werklozen per maand gemiddeld €2.500,- gaan ontvangen aan werkloosheidsuitkering. Dat is €1.000.000.000 per maand. En dan is de berekening nog aan de zuinige kant. Met een economische krimp van 4-12% (de economen hebben rekenmodellen gebruikt waarin ze die varianten hebben gebruikt) is het een somber vooruitzicht voor iedereen. Werkend Nederland moet straks opdraaien voor de huidige kosten van het coronabeleid en ook nog eens voor de kosten van de gevolgen daarvan.
En dan te bedenken dat het niet kan worden uitgesloten dat een vergelijkbare situatie als de huidige coronacrisis zich jaarlijks zal gaan voordoen. En wat dan?
–
Ik denk dat de overheid, hoe spijtig het ook zal zijn voor hen die corona oplopen en eraan komen te overlijden (dat kan ik ook zijn), kan niets anders doen dan alle maatregelen per direct stopzetten en de samenleving en economie weer in zijn oude vorm laten opstarten/hervatten. Want ieder jaar 1 of 2 keer de boel platgooien is niet haalbaar en zeker niet goed voor wie of wat dan ook. De huidige coronamaatregelen heeft al heel wat ‘levens’ (in letterlijke én vooral overdrachtelijke zin) verwoest. Zoiets mag zich niet nog eens voordoen.
Nu.nl kwam enige tijd geleden met een artikel over narcisme, waarin het vijf voordelen beschreef van het narcist zijn. En die vijf voordelen kloppen als een bus voor de narcist of ten minste voor iemand met narcistische karaktertrekjes, maar dan is er wel een voorwaarde aan verbonden: de narcist dient een enkelvoudig huishouden te voeren en geen relaties te onderhouden, want voor partners is het leven met een narcist vaak meer dan een hele opgave. Desondanks wil ik u het artikel niet onthouden.
–
[BEGIN CITAAT]
Als mensen het hebben over ‘die narcist’, dan bedoelen ze dat altijd negatief. Narcisten zijn vaak manipulatief en arrogant, kunnen zich moeilijk in anderen inleven en hebben moeite met lange relaties. Toch hoeft narcisme niet alleen nadelig te zijn. Sterker nog: het is best handig als je jezelf geweldig vindt. Tijd om de voordelen op een rij te zetten. Als je praat, hangt iedereen aan jouw lippen. Je bulkt van het zelfvertrouwen en staat graag in het middelpunt van de aandacht. Herkenbaar? Dan heb je wellicht een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Tijd om de voordelen van narcisme op een rij te zetten.
–
1. Je bent een geboren leider
“Hoe hoger mensen scoren op narcisme, hoe groter de kans dat ze tot leider verkozen worden”, vertelt Barbara Nevicka, arbeids- en organisatiepsycholoog aan de Universiteit van Amsterdam. “Narcisten zijn charmant, dominant, sociaal en stralen zelfvertrouwen uit. Het is fijn om een baas te hebben die sterk en dominant overkomt, vooral in onzekere tijden.”
Een gezonde dosis narcisme maakt je zelfs een betere CEO, zegt narcismeonderzoeker en psycholoog Antoinette Rijsenbilt van de Erasmus Universiteit. Ze vergeleek de narcistische trekjes van 953 CEO’s door onder meer hun salaris af te zetten tegen de op-een-na-bestbetaalde persoon en het formaat van hun foto’s in het jaarverslag te meten. Dat vergeleek ze met hoe goed het bedrijf het financieel deed.
Wie hoger of lager scoorde op narcisme dan de gemiddelde CEO, behaalde slechtere financiële prestaties. Logisch, vindt Rijsenbilt: “We luisteren niet graag naar een sulletje.” Maar een té narcistische leider is ook niet handig. “Een zelfingenomen leider wil steeds minder tegenmacht. Dan kan iemand precies doen wat hij wil.” En hoe narcistischer de baas, hoe vaker hij of zij fraude blijkt te plegen.
2. Je maakt een perfecte eerste indruk
Als mensen je beter leren kennen, zullen ze waarschijnlijk afknappen op jouw narcistische trekjes. Geen nood, je slaat gemakkelijk weer nieuwe vrienden aan de haak. Want niemand maakt zo’n verpletterende eerste indruk als jij. Dat blijkt uit onderzoek van de Universität Mainz (Duitsland, 2010).
Eerstejaars psychologiestudenten moesten zich aan een groep voorstellen, die hen beoordeelde in een evaluatieformulier. Na het voorstelrondje vulde iedereen een narcismetest in. Hoe narcistischer de student, hoe positiever het oordeel van de klasgenoten. De beoordelaars vonden hen zelfverzekerder, grappiger, vriendelijker en beter gekleed. “Narcisten zijn heel goed in het maken van een goede eerste indruk, omdat ze worden gezien als vrijpostig en aantrekkelijk”, zegt Nevicka.
3. Je bent de knapste
Niet alleen je presentaties zijn knap, jijzelf ook. Uit een overzichtsstudie van twee psychologen van de Washington University (VS, 2010) blijkt dat narcisten gemiddeld net iets aantrekkelijker zijn dan niet-narcistische mensen.
Daar zijn best wat verklaringen voor te bedenken. Zo zijn schoonheid en narcisme wellicht eigenschappen die om evolutionaire redenen vaak samen voorkomen. Of worden mooie mensen eerder narcistisch omdat ze door hun schoonheid een streepje voor hebben? Als je door een mooi uiterlijk meer voor elkaar krijgt, zou je kunnen gaan denken dat je al die aandacht ook echt verdient. Hoppa, weer wat punten erbij op de narcismeschaal. Het is alleen lastig te bewijzen of het echt zo werkt.
4. Je kleedt je uitmuntend
“Narcistische mensen besteden meer aandacht aan hun uiterlijk. Ze trekken meer tijd uit voor verzorging en dragen modieuzere kleren”, vertelt Nevicka. “Het maakt ze aantrekkelijker.”
Dat meldde ook Washington University in 2013. Onderzoekers fotografeerden 111 studenten tweemaal: één keer zoals ze het lab binnenliepen, en één keer van alle sier ontdaan. De studenten moesten hun sieraden afdoen en saaie, grijze kleding aantrekken. Mannen moesten hun baard afscheren, vrouwen hun make-up verwijderen. Wie lang haar had, moest een paardenstaart in. Het verschil tussen de beide foto’s was een maat voor hoe goed studenten zichzelf wisten te kleden en te kappen. Wie hoog scoorde in narcismetesten, bleek het vooral op de eerste foto goed te doen. Conclusie: narcisten worden daadwerkelijk knapper van hun verzorgingsinspanningen.
5. Jij hoeft niet naar de therapeut
Waar de meeste mensen met een stoornis er vooral zelf veel last van hebben, is dat bij narcisten anders. “Psychologisch zijn ze vrij gezond”, zegt Nevicka.
Wie denkt dat-ie fantastisch is, zal minder snel last hebben van nare kwalen, zoals een depressie. “Narcisten gaan op een andere manier om met kritiek. Ze worden boos op de boodschapper of passen de herinnering aan”, zegt Nevicka. Wie zich niet kan herinneren dat iemand terechte kritiek had, hoeft er ook niet van wakker te liggen. Daar hebben narcisten dus niet zo’n last van.
[EINDE CITAAT]
–
En dan lees ik het artikel en stel vast dat het is gebaseerd op narcistische trekjes en niet op mensen die de persoonlijkheidsstoornis in zijn volle omvang hebben. In eerdere, en heel veel gelezen blogs (https://concies.wordpress.com/2018/02/08/autisme-en-narcisme/), heb ik al eens geschreven over de persoonlijkheidsstoornisnarcisme en wat dit betekent voor een relatie/huwelijk (https://concies.wordpress.com/2016/03/21/4888/). En dat is toch wel heel andere koek dan wat hier wordt beschreven. En die kanttekening maken de onderzoekers en deskundigen ook.
Een grappige passage in het artikel is de veronderstelling dat narcisme in relatie zou staan met schoonheid. En dan begin ik te twijfelen aan de auteur of de deskundigen die verantwoordelijk zijn voor de context van dit artikel. Narcisme is namelijk afgeleid van Narkissos (Oudgrieks Νάρκισσος) of Narcissus (Latijns). Narkissos is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij was een zoon van de riviergod Kephissos en de nimf Liriope (volgens Ovidius). Het verhaal over Narcissus speelt zich af met de nimf Echo. Narcissus die urenlang naar zijn eigen spiegelbeeld kon kijken om zijn eigen schoonheid en suprematie te kunnen bewonderen.
In dit blog het verhaal volgens Ovidius.
–
• Versie van Ovidius
Narcissus was een knappe jongeman die leefde voor de jacht. Velen werden verliefd op hem. Zijn moeder had van de ziener Tiresias de voorspelling gekregen dat hij zou blijven leven als hij zichzelf maar niet kende. Narcissus wilde echter niets van liefde weten en wees iedereen af. Enkel de jacht interesseerde hem.
Op een dag zag de mooie nimf Echo Narcissus tijdens een jacht in de bergen. Ze werd meteen verliefd en volgde hem waar hij ook ging. Echo kon echter vanwege een eerdere straf niet meer zelf het woord nemen, maar alleen anderen napraten. Daarom wachtte ze tot Narcissus eerst zou spreken. Op een dag werd Narcissus gescheiden van zijn gezellen en hij hoorde iets in zijn buurt. Hij vroeg “Is daar iemand aanwezig?” en Echo antwoordde met “Aanwezig”. Narcissus keek in het rond maar zag niemand, waarop hij de stem vroeg om zich te vertonen. Echo antwoordde met dezelfde woorden, waarop hij vroeg waarom de stem hem negeerde. De nimf herhaalde zijn vraag, waarop de jongeman voorstelde: “Laten we samenkomen!”. Wederom herhaalde de nimf met heel haar hart hetzelfde, naar hem toe rennend. Op dat moment trok Narcissus zich echter terug, roepend dat ze van hem weg moest blijven.
Echo werd helemaal verscheurd door deze belediging. Narcissus verliet haar en de nimf trok zich in schaamte terug in de bossen. Vanaf die dag leefde ze in grotten. Geleidelijk aan vervaagde ze van verdriet tot haar fysieke vorm verdwenen was en enkel haar stem nog overbleef. Met haar stem is ze nog steeds klaar om op elk moment te antwoorden. Tijdens een wandeling in de bergen is Echo nooit veraf, altijd klaar om het laatste woord te hebben.
Met Narcissus ging het niet veel beter. Dit was niet de eerste keer dat hij zo wreed een aanbidder wegjoeg. Zo was er op een dag een maagd die hem tevergeefs probeerde te verleiden. In een gebed aan de goden vroeg ze om Narcissus ook eens te laten voelen hoe het was om iemand lief te hebben die je liefde niet beantwoordt. Volgens sommige bronnen was het een wraakgodin, volgens anderen was het Aphrodite zelf die haar gebed beantwoordde en haar wens in vervulling deed gaan.
Zo kwam Narcissus op een dag aan bij een heilige vijver, waarvan het water kristalhelder was, waar de herders nooit langskwamen met hun kuddes, waar geen berggeit of ander dier zich vertoonde. Zelfs bladeren en takken van de bomen durfden er niet in te vallen. Overal rondom groeide het gras mooier dan elders en de rotsen beschutten het tegen de zonnestralen. Moe van het jagen besloot Narcissus om daar even tot rust te komen en zijn dorst te lessen met het water. Toen hij zich voorover boog zag hij zijn weerspiegeling in het wateroppervlak, maar hij dacht dat het een mooie geest was die in de vijver leefde.
Zo bleef hij daar zitten, in bewondering starend naar deze verschijning. Hij werd verliefd op zichzelf.
Hij bracht zijn lippen naar het water in een poging om de verschijning te kussen, hij stak zijn armen uit om het beeld te omhelzen. Het beeld vluchtte weg maar kwam terug toen het water weer kalm was en trok opnieuw zijn aandacht. Hij kon zichzelf er niet meer toe brengen om van het water weg te kijken, hij dacht niet meer aan eten en drinken, of aan rust. Hij probeerde ermee te spreken, maar kreeg geen antwoord. Hij begon te huilen maar zijn tranen verstoorden het beeld, waarop hij begon te schreeuwen en vroeg of de verschijning wilde stoppen met hem steeds te verlaten. Zo ging het een hele tijd verder, en Narcissus takelde af. Hij verloor zijn kleur, zijn levenskracht en zijn schoonheid. Echo bleef echter dicht bij hem en bleef zijn verdrietige kreten herhalen. Uiteindelijk kwijnde Narcissus helemaal weg en stierf. De nimfen rouwden om hem, vooral de waternimfen, en bereidden zijn lijkverbranding voor, maar het lichaam was nergens te vinden. Het enige wat van hem overbleef was een bloem (volgens sommigen was dit door toedoen van Aphrodite, die hem uit medelijden toch nog liet voortleven, zij het als bloem), geel van binnen, en omringd met witte blaadjes, die nu nog steeds herinnert aan Narcissus. Narcissus zou zelfs, eenmaal aangekomen in de Onderwereld, in de rivier de Styx nog naar zijn spiegelbeeld hebben gekeken.
–
Alleen het vijfde voordeel raakt iets van de ziekelijke aspecten van deze persoonlijkheidsstoornis. En dat is wat ik meestal tegen kom in mediations en relatietherapieën. Niet de narcistische trekjes, die hebben we allemaal in meerdere of mindere mate (net als autistische trekjes), maar de vorm waarin we ons binnen de psychiatrie bezig houden met de persoonlijkheidsstructuur van narcisme. En dan komt de achtergrond van dit artikel weer tot zijn recht. De deskundigen en onderzoekers zijn psychologen en een psycholoog richt zich op het menselijk gedrag en het verklaren daarvan. In dit geval op het gedrag van iemand met narcistische trekjes oftewel van iemand die doet denken aan Narcissus. En dan klopt het plaatje natuurlijk. Het beschreven gedrag heeft inderdaad kenmerken van narcisme, maar komt bij lange na niet in de buurt van de persoonlijkheidsstoornis zoals deze zich voordoet in het psychiatrisch spectrum. En dat is vaak het gedrag wat ik tijdens mijn werk waarneem, de diagnose stellen laat ik over aan de psychiater. En u raadt het al: De ware narcist staat niet open voor een persoonlijkheidsonderzoek door een psychiater. De ware narcist kent zichzelf veel beter dan wie dan ook en weet zelf als beste dat hij geen echte narcist is.
Het zijn moeilijke tijden voor ZZP’ers. Door de coronamaatregelen van de overheid zitten ze verplicht thuis of kunnen zij hun praktijk slechts beperk voeren. Juist in het werk van de ZZP’er zijn ‘het altijd onderweg zijn’ en ‘bij cliënten over de vloer komen’ essentiële aspecten in hun bedrijfsvoering. Ze vormen eigenlijk het bestaansrecht van hun onderneming. Ik heb bijvoorbeeld altijd rechtstreeks contact met mijn cliënten, ga zelfs naar hun huis. Maar ja, als je de deur niet uit mag en niet fysiek bij anderen over de vloer mag komen, omdat dit gewoonweg verboden wordt door de overheid op straffe van een fikse boete, dan heb ík geen omzet. Slechts een enkele cliënt liet mij komen. Niet dat dit omzet opleverde, want mijn cliënten betalen een aantal gesprekken via een voorschotsfactuur vooruit. Sinds 12 maart heb ik slechts één nieuwe cliënt.
En dan word je als ZZP’er door de overheid alleen nog maar verder geknepen, Want, in tegenstelling tot werknemers met een vast inkomen, ik kom niet meer in aanmerking voor een fatsoenlijk inkomen. En dat terwijl deze werknemers tot wel bijna €10.000 per maand worden gecompenseerd in hun reguliere salaris. ZZP’ers moesten het met een uitkering op bijstandsniveau (€1503,31) doen. En ik kan u zeggen: mijn bedrijfskosten zijn soms hoger. Dus hou ik niets over om van te leven.
Nu is mijn vrouw pianolerares en heeft een bescheiden inkomen van een kleine €900 (bruto) per maand. Maar ook zij kon de afgelopen maanden geen les geven. Intussen beginnen er weer wat leerlingen te komen, maar een aantal durft nog niet, omdat diezelfde overheid hun adviseert om thuis te blijven en (onnodig) bang maakt voor het coronavirus -SARS cov-2 (zie eerdere blogs over de intelligente lockdown en de anderhalvemetermaatschappij).
Wij -mijn vrouw en ik- hebben dus vooral moeten interen op ons spaargeld, het voor ons pensioen gespaarde geld.
En dan lees ik dit bericht op NOS.nl
–
[BEGIN CITAAT]
Er is onbegrip en frustratie onder zelfstandig ondernemers over de partnertoets bij de tweede ronde steunmaatregelen. Zelfstandigen met een partner die meer verdient dan 1500 euro per maand, krijgen vanaf 1 juni geen Tozo-uitkering meer. Tozo is de regeling waarmee het kabinet het inkomen van zelfstandigen die door de coronacrisis geen werk meer hebben, aanvult tot het sociaal minimum.
“Wij krijgen veel telefoontjes van zelfstandigen bij wie nu begint door te dringen dat het inkomen van de partner meetelt”, zegt Roos Wouters van belangenorganisatie de Werkvereniging. “Dit raakt niet alleen zelfstandigen. Hele gezinnen worden geraakt. Die moeten het met de vaste lasten voor twee inkomens, ineens doen met één inkomen.”
Yuri Landman, docent muziekinstrumentenbouw, had in de eerste ronde van het steunpakket nog wel recht op de Tozo. Hij verdient zijn geld op drie manieren: “Ik treed op, ik geef les en ik bouw instrumenten die ik verkoop.” Eind maart zag hij al die pijlers instorten. “Eerst de optredens, toen sloten de scholen en toen viel het inkomen van de muzikanten weg waardoor ik ook geen instrumenten meer verkocht.”
Vanaf juni krijgt hij geen uitkering meer. Het inkomen van zijn vriendin is hoger dan het sociaal minimum. “Wij hebben alle vaste lasten bij elkaar opgeteld. We houden 200 euro per maand over voor boodschappen en onvoorziene kosten”, zegt Landman. Ze hebben twee kinderen.
Een financiële buffer heeft hij niet. “Mijn inkomen is jarenlang zo laag geweest dat ik niet heb kunnen sparen. Het ging eigenlijk net goed, en toen kwam corona.”
Over de maanden maart, april en mei gelden de regels voor de eerste ronde steun. Toen werd bij de Tozo-regeling alleen gekeken naar het inkomen van de zelfstandige. Kwam dat onder het sociaal minimum te liggen, dan kon dat worden aangevuld.
De volgende ronde steun, Tozo 2, gaat over de maanden juni, juli, augustus en september. Daar kijkt de gemeente naar het inkomen van het hele huishouden. Alleen als het gezamenlijk netto inkomen van een meerpersoonshuishouden onder de 1500 euro valt, krijg je nog een uitkering.
De schoen wringt volgens Wouters van de Werkvereniging vooral als je de steun voor zzp’ers vergelijkt met de steun voor mensen in loondienst. “Die krijgen hun salaris tot drie keer modaal uitgekeerd, ook als ze thuis zitten. Dat gebeurt ook van publieke gelden. Waarom helpen we gezinnen met zelfstandigen dan alleen tot het sociaal minimum?”
Wouters doelt daarmee op de NOW-regeling. Daarmee wordt maximaal 90 procent van de loonkosten van een bedrijf vergoed. Mensen in loondienst bij dat bedrijf kunnen dan tot maximaal 9538 euro per maand worden uitbetaald. Het doel van die regeling is het behouden van banen, en dat is volgens het ministerie van Sociale Zaken de reden dat er tot ruim 9000 euro per werknemer wordt vergoed. “Anders zou de subsidie lager zijn, waardoor het de vraag is of het bedrijf alle banen kan behouden.”
Je kunt de steun voor zelfstandigen ook vergelijken met de reguliere bijstand. In normale omstandigheden is dat het vangnet voor zelfstandigen. Er bestaan allerlei toetsen die bepalen of je er recht op hebt. Niet alleen het inkomen van je partner telt mee, maar ook je vermogen en de vraag of je bedrijf levensvatbaar is. Voor de tweede ronde Tozo zijn al die toetsen afgeschaft, behalve dus de partnertoets.
“In die zin is de Tozo al vrij coulant”, zegt Marjan van Noort van FNV Zelfstandigen. Zij benadrukt dat het grote verschil met werknemers is dat zelfstandigen ondernemen, en dat je daarmee een risico accepteert. “Wij hebben vanaf het begin gezegd, als je partner genoeg verdient, 2000 of 3000 euro per maand, dan moet je de Tozo niet aanvragen.”
Maarten Post van ZZP NL heeft die oproep ook gedaan. “Ik denk wel dat daar gehoor aan is gegeven, zelfstandig ondernemers willen het liefst zo lang mogelijk hun eigen broek ophouden.”
Post en Van Noort zeggen daarom ook niet veel ongeruste telefoontjes van zelfstandigen ontvangen te hebben. “De mensen die denken; ik wil mijn volledige oude inkomen gecompenseerd hebben, die zullen er moeite mee hebben”, zegt Post. “Maar dat is onterecht. Want als je ondernemer bent, moet je niet verwachten dat de overheid als het tegenzit jouw volledige inkomen kan compenseren. Het is een noodmaatregel.”
Een zorg die wel leeft bij ZZP NL en FNV Zelfstandigen is of het proces niet stroperig wordt door zo’n partnertoets, en het niet langer duurt voordat zelfstandigen het geld ontvangen. Bij de eerste ronde Tozo moesten sommige ondernemers langer dan vier weken wachten op geld.
Het ministerie laat weten dat ze verwachten dat dat geen problemen oplevert omdat er door de partnertoets veel minder aanvragen binnen zullen komen, en omdat de partnertoets niet van tevoren gecontroleerd hoeft te worden door gemeenten. Die kunnen uitgaan van een verklaring van de partner over zijn of haar inkomen. Dat leidt volgens het ministerie tot minder werk voor gemeenten.
Yuri Landman heeft de afgelopen maanden gebruikt om een stripboek te tekenen. “Ik heb deze week gehoord dat de uitgever het stripboek heeft geaccepteerd.” Over vijf maanden komt dat uit. “Dat is ook financieel gezien een stip op de horizon. Maar van mij mag het nu wel 2021 worden.”
[EINDE CITAAT]
–
De schoen wringt wel degelijk. ZZP’ers zijn net zo goed ondernemers als ZMP’ers, zelfstandigers MET personeel. En dan heb ik het over een zelfstandige die slechts één of enkele personeelsleden. Deze ondernemers worden veel meer financieel ondersteund, maar zijn dezelfde risiconemers. Er worden honderden miljoenen tot miljarden vrijgemaakt voor ZZP’ers/’ondernemers’ in de culturele sector, de horeca-sector en andere sectoren. Om nog maar te zwijgen over de megaondernemingen, die miljarden aan steun krijgen en ondertussen dikke vette bonussen uitkeren en werknemers korten op hun salarissen en massaal op straat zetten.
Tja, de ZZP’ers zullen massaal failliet gaan.
O ja, ik ben niet zielig. Ik erken mijn ondernemersrisico. Ik heb alleen moeite met de ongelijke behandeling door de overheid. KLM draait ook nog steeds omzet, maar er gaat nog geen eurocent af van het miljarden kostende steunpakket.
–
• UPDATE 3 juni 2020.
BNR-Nieuwsradio bericht:
De afgelopen twee weken is het aantal faillissementen met bijna 50 procent gestegen ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar, meldt BNR. Het gaat vooral om bedrijven die actief zijn in de retail en horeca. Volgens Gerrit Post van databedrijf Company.info is het opvallend dat ook in de bouwbedrijven omvallen. Vooral bedrijven met een tien tot vijftig medewerkers bleken de afgelopen periode kwetsbaar te zijn. De komende weken en maanden zal blijken wat de effecten van het tweede pakket aan steunmaatregelen – dat deze week is ingegaan – zullen zijn.
“Het zijn barre tijden. Het zijn bizarre tijden. Het zijn….” Ik haal de quotes maar even aan welke ik te pas en te onpas voorbij hoor komen. En in zekere zin schuilt daar nog een tweede waarheid achter. Het bijzondere aan deze uitspraken is, is dat ze betrekking hebben op wat ons allen overkomt. Althans, naar mijn mening, lijkt te overkomen. “De wereld staat op zijn kop. De wereld staat in vuur en vlam”, zijn nog een paar van dat soort uitspraken. Ze leiden tot idiote -zogenaamde- coronamaatregelen, die in de eerste plaats het chronische tekort aan IC-bedden moet verhullen, want daarvan zijn er al jaren veel te weinig. Maar daarna komt de tweede plaats en dan heeft men het over de economische gevolgen. Dan gaat het over het redden van vooral die ondernemingen die aangeduid worden als vitaal. Ondernemingen die, wanneer zij hun dagelijkse routine kunnen draaien, met miljarden aan winsten hun werknemers en cliënten uitbuiten. En juist die ondernemingen staan vooraan in de rij om hun zakken verder te vullen met staatssteun.
–
En dan kom ik op maandag 4 mei jl. op De Volkskrant.nl dit artikel van Thomas van der Dunk tegen en denk: Ja, dit moet ik verwerken in een van mijn volgende blogs. en dus heb ik het integraal in dit blog opgenomen.
Niet-vitale beroepen: Hedgefund-managers. Beurshandelaren. Financieel consultants. Zuidas-advocaten. de CEO van KLM of Booking.com, Topvoetballers. Formule 1-coureurs. Talkshow-BN-ers, Influencers. Een Kardashian zijn.
Valt u iets op? Ik geef u een hint. Het heeft iets met inkomensverschillen te maken. En bij velen ook met gedrag. Zo sprak platenbaas David Geffen vanaf zijn immense jacht de hoop uit dat iedereen veilig blijft. Een Kardashian-telg klaagde aan de rand van haar paleiszwembad over verveling. Russische miljardairs kopen voor zichzelf beademingsapparaten op.
–
Proletendom
Noblesse oblige, zo heette het ooit. Daar merken wij bij sommigen weinig van, de laatste tijd. Meer ongegeneerd proletendom. De coronacrisis haalt heel veel goeds in de mens naar boven, heet het. Dat klopt. Maar bij anderen heel veel slechts: bij een deel van onze bonanerende bovenlaag. Types met een grote mond en een dito (p)ik. Privatisering van de winsten, socialisering van de verliezen, zoals de oude Marx de nu door sommigen geëtaleerde schaamteloze inhaligheid al karakteriseerde.
Een KLM-directie die meende gewoon opnieuw de bonus van de baas te moeten verhogen, ditmaal omdat hij zo goed blijkt in het binnenslepen van staatssteun – hoe pervers wil je het hebben? Maar de bonus komt altijd, ook al komt de helft van de werknemers op straat en gaat het bedrijf failliet. Een Booking.com dat dankzij belastingontduiking miljarden heeft verdiend, maar geen enkele buffer heeft opgebouwd omdat alle aandeelhouders miljoenen aan dividend toegestopt kregen, waarbij chef Glenn Fogel zichzelf ook niet vergeten is. En nu natuurlijk wel in Den Haag de hand ophouden.
Het voorstel van KLM was niet verstandig, aldus het slappe commentaar van Wopke Hoekstra. Niet verstandig? Het juiste woord is: verwerpelijk. Maar met morele oordelen komt de Nederlandse regering slechts als het om financieel broddelende Zuid-Europeanen gaat, niet bij graaiend gespuis van eigen bodem. Dat komt men namelijk straks weer tegen op de Bilderberg.
Het doet terugverlangen naar iemand als de Labour-politicus Anthony Bevin, minister van Arbeid in het Britse oorlogskabinet. Als jonge vakbondsman kwam hij eens als stakingsleider tegenover de directeur van een grote onderneming te staan. In diens directiekamer liepen de gemoederen hoog op, de directeur werd bozer en bozer, en riep ten slotte dat het vertrek te klein was voor hen beiden. Bevin daarop: ‘Inderdaad, U kunt gaan.’
–
Vlerk
Wordt het niet tijd om dit ook tegen zo’n vlerk als Glenn Fogel eens te zeggen: U kunt gaan? Haalt u eerst maar eens een paar miljard bij uw aandeelhouders op, en stort zelf ook tientallen miljoenen terug in de kas? Wat is voor u belangrijker: uw bedrijf of uw eigen excessieve rijkdom?
Dat geldt eveneens voor een sector als het beroepsvoetbal, dat nu steunt en kreunt dat het er zonder overheidshulp onderdoor zal gaan. Maak daar eerst een einde aan de belachelijke salarissen en transferbedragen van een handvol over het paard getilde voetbalidolen voor u langskomt bij Financiën!
Ronaldo en Messi bezitten ongeveer een half miljard. Als zij werkelijk een hart voor de sport bezitten waaraan zij hun weelde danken, dan staan zij nu, om deze te redden, 99 procent van dat bedrag aan de voetbalwereld af. Dan houden ze nog altijd vijf miljoen over. Dat is een veelvoud van wat de gemiddelde profvoetballer, waarvan zij er vele elftallen vol aan tegenspelers nodig hadden om hun topvermogen te kunnen binnenhalen, in een heel leven verdient.
_
Misstanden
Er schijnt in deze coronacrisistijd een taboe op de constatering te rusten, maar we kunnen er niet omheen dat een aantal misstanden die nu aan het licht treden niet los te zien zijn van politieke beslissingen uit het verleden, waarbij in Den Haag de ideologische hoofdverantwoordelijkheid ligt bij de VVD.
Het wereldwijde karakter van de coronacrisis zelf kent geen schuldigen, maar twee sterk Nederlandse manco’s kennen dat wel: het tekort aan ic-bedden, mondkapjes en verplegers als gevolg van de vermarkting van de zorg, en het hondsbrutale Booking.com dat nu een bedelend beroep op Koolmees doet. Dat is de prijs van Nederland Belastingparadijs.
Beide valt zo niet los te zien van de jarenlange prioriteiten van onze premier, die wel tot voor kort tot in het diepst van zijn vezels voelde dat de dividendbelasting voor parasitaire multinationals als Booking.com afgeschaft moest worden, maar niet dat de werknemers in de nu plots door hem als echt-vitaal ontdekte beroepen een fatsoenlijke bezoldiging verdienen.
–
Stembus
Hoe behoorlijk hij het ook als crisismanager mag doen, dat maakt tien jaar van verkeerde keuzes niet goed. En het valt te hopen dat ook dat deel van het electoraat dat nu zo begaan is met de verplegers, maar indertijd meer met de eigen belastingvoordeeltjes bezig was, daar straks bij de stembus aan denkt.
En misschien dat wij dan ook eens de vitale beroepen in het land wat beter gaan behandelen dan de minder vitale op de Zuidas, door een einde te maken aan al die feodale flexcontracten. Te financieren uit een forse verhoging van de dividendbelasting. Daar kan sowieso geen zinnig mens op tegen zijn.
[EINDE CITAAT]
–
Een kritische kanttekening bij wat zich de afgelopen weken, maanden, heeft afgespeeld en voor een deel nog voortduurt. Profvoetballers hebben een deel van hun inkomens ingeleverd, een percentage. Een druppel op een gloeiende plaat.
Wopke Hoekstra (minister van Financiën) is nog steeds in onderhandeling met Air France – KLM over de voorwaarden waaronder het tot 4 miljard euro aan staatssteun kan ontvangen. Managers bij KLM hebben hun bonus voor de afgelopen periode ‘vrijwillig’ afgestaan en niets ingeleverd op hun exorbitante salarissen. Veel personeel is inmiddels op straat gezet, waarbij voor een groot deel de enige inkomstenbron voor hun gezinnen is komen te vervallen. En de bazen graaien door.
IC-verpleegkundigen hebben zich ondertussen tegen een uitbreiding van het aantal permanente IC-bedden uitgesproken. Niet omdat zij de noodzaak ertoe niet inzien, maar vanwege het chronische tekort aan bevoegd en bekwaam personeel. Alleen echte helden zijn bereid op een Intensive Care te werken. Wat wil je? De salariëring is in veel klinieken hetzelfde als dat van verpleegkundigen op afdelingen waar de zorg veel minder intensief is. Het systeem van de FWG heeft ziekenhuisdirecties inventief gemaakt in het korten op de FunctieWaarderingsschalen voor deze specialisten. En dan de bezoldiging voor overwerken. Op de meeste IC’s is het gebruikelijk dat de verpleegkundige het hele proces rondom een opname afmaakt, ook al vindt deze opname kort voor het beëindigen van de diensttijd plaats. Uitbetaling van al die uren is fiscaal zeer onaantrekkelijk en de gemaakte uren opnemen in vrije tijd….ziet u het al voor zich….een coronapatiënt ligt naar lucht te happen en de IC-verpleegkundige zegt: “Sorry, mijn werktijd zit er op. Mijn collega komt zo bij u.” Geen wonder dat er heel veel, tot IC-verpleegkundige opgeleide zorgverleners er niet voor zijn te porren om weer aan de slag te gaan op een IC. Dat is voorbehouden aan de echte vakidioten en de enkele idealist.
En dan maakt de premier bekend dat de ontslagboete komt te vervallen, ook bij ondernemingen die kunnen voortbestaan op staatssteun. Op het klootjesvolk mag nu worden bezuinigd. Ze worden letterlijk wegbezuinigd. Maar op de hoogte van de salarissen van de bobo’s wordt geen cent gekort. Daar worden de overbodige managers in functie gehouden, inclusief hun overbodige toelagen. Goed, het is belangrijk dat er geld beschikbaar blijven om het bedrijf staande te houden, maar het verdelen van de pijn mag ook best rusten op de schouders van de elite bij de onderneming. Natuurlijk maken de vakbonden zich boos over deze nieuwe tegenslag voor Jan de Arbeider en horen we niets van de vakbonden voor het midden en hoger personeel. De arrogante managers houden zich stil. Zij spannen zich in om hun zakken verder te vullen.
–
Alle financiële maatregelen in het kader van de coronacrisis moet straks worden terugbetaald. En dat wordt weer opgehaald bij de grootste groep belastingbetalers. En dat is Jan Modaal. De fabrieksarbeider, de stratenveger, de winkelbediende, de ZZP’er en al die andere kleinverdieners. Dat was vóór corona al het geval en dat zal ná corona niet anders zijn.
Twentse artsen: ‘1,5 metersamenleving tast onze weerstand juist aan’, kopte het AD-online op zaterdag 16 mei jl. Eindelijk hoor ik het geluid dat ik al vanaf de eerste dag van de intelligente lockdown verkondig, naast mijn mening dat de huidige maatregelen volkomen nutteloos zijn en alleen bedoeld zijn om mensen bang te maken. Het spreekt dan ook voor zich dat ik dit artikel integraal citeer en zo nodig aanvul met mijn expertise.
–
AD-journalisten Frank Tmmers en Lucien Baard tekenden voor dit AD-artikel.
[BEGIN CITAAT]
De 1,5 metersamenleving heeft voor twee medisch specialisten uit Twente lang genoeg geduurd. Overheid en media maken mensen onnodig bang. Volgens hoogleraar en hartchirurg Jan Grandjean en anesthesioloog Alaattin Ozdemir is het hoog tijd de angst die in de samenleving is geslopen, weg te nemen. Angst is niet nodig en langdurige stress verzwakt de weerstand.
De regering zou juist de nadruk op dat laatste moeten leggen. De eigen weerstand op peil brengen, is volgens hen een simpele, maar uiterst effectieve maatregel. Erop uitgaan, bewegen en gezond eten zijn volgens hen een goed medicijn, ook in de strijd tegen corona.
Wat Grandejean en Ozdemir betreft moeten daarom de sportscholen meteen weer open. Ook kan het slot van de deuren van de verpleeghuizen, maar om een andere reden: mensen binnen opsluiten maakt hen kwetsbaarder, en haalt bovendien de kwaliteit van leven van de laatste dagen weg.
•Overwicht
Corona leidt volgens de medici helemaal niet tot buitensporig veel slachtoffers. Het zijn bovendien hoofdzakelijk ouderen, mensen met veel overgewicht en patiënten die meer onder de leden hebben, en de dood hoort nu eenmaal bij het leven. „Van de besmette mensen overlijdt slechts een heel klein percentage”, stellen ze.
De medici hebben goed nagedacht over het naar buiten treden met deze boodschap. „Nu de corona-epidemie in Nederland beteugeld lijkt te zijn, is het moment rijp voor reflectie”, zeggen ze. Daarbij speelt een rol dat volgens hen de maatregelen hebben geleid tot meer ziekte en sterfte onder hartpatiënten.
• Heilloze weg
De blik moet worden verbreed, zodat niet langer enkel de virologen en de epidemiologen het voor het zeggen hebben. De beperkende maatregelen zo lang mogelijk volhouden in de hoop op een vaccin, is volgens hen een heilloze weg, ook omdat de kans bestaat dat het niet wordt gevonden. „We moeten ook andere behandelmogelijkheden verkennen.”
Het coronabeleid is volgens Grandjean en Ozdemir te veel op aannames en onzekerheden gebaseerd en is voorbijgegaan aan allerlei sociaal-maatschappelijke en economische gevolgen. De maatregelen mogen niet zonder brede discussie geruisloos overgaan in het nieuwe normaal.
[EINDE CITAAT]
–
Grandjean en Ozdemir zullen ongetwijfeld nog op de nodige weerstand stuiten. Die heb ik zelf ook ondervonden. Ik zal u niet vermoeien met de onaangename reacties die ik heb mogen ontvangen, maar u juist verder informeren.
–
Mijn standpunten over de 1,5-meter afstand en de achterlijke gedachten met betrekking tot de anderhalvemeter-samenleving/-maatschappij heb ik al uitgebreid beschreven in eerdere blogs. Ook met de zogenaamde hygiënische maatregelen in supermarkten e.d. heb ik de vloer al aangeveegd. Verhalen en maatregelen die vooral zijn getroffen om mensen -naar mijn idee- bang te maken (https://concies.wordpress.com/2020/04/18/waarom-15-meter-een-farce-is/). En dat blijkt ook wel in de praktijk. Mensen die panisch tot agressief reageren wanneer anderen, naar hun mening, te dichtbij komen. Zelfs als zij zelf daaraan schuld hebben. Winkels die nog maar een paar klanten tegelijk naar binnen kunnen laten komen en waar de wachtrijen voor de deur oplopen tot tijden die we voorheen alleen maar kenden van de pretparken, de kermisattractie en de ingang bij een populair concert. Restaurants, café’s en terrassen die hun gasten op grote afstand van elkaar moeten zetten. Theaters die zelfs hun artiesten niet kunnen laten optreden, omdat de cast uit meer dan het totale aantal toegestane aanwezigen bestaat (een inmiddels achterhaalde maatregel nu de zaalbezetting, exclusief cast en personeel, als uitgangspunt geldt. Maar nog steeds bizar, omdat in de ene zaal zo’n 1500 toeschouwers passen en in een andere niet meer dan een stuk of vijftig.
Ik deel zeker de mening van deze twee artsen als het gaat om het negatieve effect op de gezondheid van mensen in het algemeen: juist hierdoor zijn er nu al meer dodelijke slachtoffers door corona. Uiteindelijk zijn deze overledenen te danken aan de maatregelen die van toepassing zijn op de coronacrisis. Ik deel, misschien nog wel veel nadrukkelijker, hun uitleg over leven en dood. Mensen gaan nu eenmaal dood. De oorzaken variëren zeer en één daarvan is het coronavirus. Daarnaast beslissen artsen dagelijks over de vraag of het zinvol is om nog te gaan behandelen of niet. Dit is niet van nu, dit is van zolang er behandelaars zijn die dienen te beoordelen of verder leven nog kwaliteit van leven in zich heeft. En zelfs u en ik buigen ons over dit vraagstuk wanneer we nadenken over de mogelijkheid om op enig moment over te kunnen gaan op euthanasie.
De opvatting dat tegen SARS cov-2 (covid-19) snel een vaccin zal worden gevonden is geheel uit de lucht gegrepen, want het is nog maar afwachten of er überhaupt een vaccin tegen kan worden ontwikkeld. Tegen AIDS en SARS is dat nog steeds niet gelukt, om maar twee voorbeelden te geven (covid-19 is een variant op het SARS-virus, bijvoorbeeld). En toch houdt de overheid hieraan vast. Het beleid is gericht op het vinden van een vaccin en massavaccinatie. Een vaccinatie die wettelijk verplicht zal moeten worden gesteld, want er zijn heel veel mensen principieel tegen vaccinatie. Het wetsvoorstel zal niet zonder slag of stoot worden aangenomen, want een wettelijk verplichte vaccinatie is ook meteen een inbreuk op de persoonlijke integriteit van een mens: het recht tot zelfbescherming van het lichaam. En daarmee is het huidige beleid aantoonbaar onhaalbaar en economisch ook nog eens een catastrofe.
–
En om nu bij iedere uitbraak van een virus, als SARS cov-2, meteen de wereld plat te gooien, mensen bang te maken of ervoor te zorgen dat men er eigenlijk alleen maar minder weerbaar en dus zieker van wordt….dat lijkt mij geen optie. Het beste alternatief is dan ook het virus (desnoods gecontroleerd) z’n gang te laten gaan. Veel mensen zullen besmet worden en het grootste deel zal een natuurlijk reactie hebben op het virus en immuniteit opbouwen. Maar ja, ook dat is niet echt zeker. Zolang er geen adequaat vaccin is ontwikkeld, zullen ‘we’ er aan moeten wennen dat SARS cov-2 een dodelijk virus is voor de zwakkeren in onze samenleving. Mijn vrouw en kinderen, ook de bonuskinderen, zijn er niet blij mee als ik het zeg, maar als SARS cov-2 mij zodanig treft dat ik op de Intensive Care moet worden opgenomen, dan sta ik die plaats graag af. Ga ik dood, dan is dat maar zo.
–
Zoals al eerder gezegd: Het kabinet Rutte, in samenwerking met het RIVM en het OMT, houdt het vooral op bangmakerij. Angst voor het virus, angst voor de ziekte, angst om uiteindelijk te sterven. Maar het virus heeft zich tot nu toe netjes gedragen. Het huidige beleid faalt echter wel en die conclusie zal zeker ook getrokken worden als dit beleid ooit geëvalueerd wordt.
….het inkomen van een kamerlid liegt er niet om. Het is dan ook geen wonder dat kamerleden zo gehecht zijn aan het pluche van de Eerste en Tweede Kamer. Uit een fractie stappen, geroyeerd worden en dan een eigen partij of politieke beweging beginnen is financieel zelfs zeer lucratief, kijk masr naar Geert Wilders en recent Henk Krol. In dit blog kunt u de volledige financiële regeling voor leden van de Tweede Kamer lezen. En daarna mag u van mij reageren, met name over het feit dat er heel veel kamerleden zijn die nauwelijks iets doen en zeer zelden acte de presence geven, oftewel überhaupt aanwezig zijn in de Tweede Kamer om u of mij te representeren/vertegenwoordigen. Want kamerleden zijn volksvertegenwoordigers en worden geacht dit dagelijks voor u en mij te doen. Zeker in deze dagen, waarin het coronabeleid door onze volksvertegenwoordigers wordt bepaald en de bevolking gebonden is aan een soort ophokplicht.
• Inkomen Tweede Kamerlid
(bron Parlement.com)
Een ‘gewoon’ lid van de Tweede Kamer ontvangt per 10 april 2019 een schadeloosstelling van ruim 120 duizend euro op jaarbasis, inclusief vakantiegeld en een eindejaarsuitkering. De voorzitter, ondervoorzitters en fractievoorzitters ontvangen daar bovenop, afhankelijk van hun functie of de grootte van hun fractie, een toelage. Tweede Kamerleden ontvangen verder allerlei onkostenvergoedingen.
>>Maandelijkse vergoeding<<
1. ‘Gewone’ Tweede Kamerleden
De basisvergoeding voor Tweede Kamerleden wordt ‘schadeloosstelling’ genoemd. De schadeloosstelling van ‘gewone’ Tweede Kamerleden bedraagt sinds 10 april 2019 €8047,53 bruto per maand. Daarnaast krijgen Tweede Kamerleden 8% vakantiegeld en een eindejaarsuitkering van 8,3% conform de regeling voor rijksambtenaren. In totaal komt dat neer op ruim €120.000,- per jaar.
2. Voorzitter Tweede Kamer
De voorzitter van de Tweede Kamer krijgt een hogere vergoeding dan gewone Tweede Kamerleden. De voorzitter krijgt namelijk een toelage gelijk aan 34% van de schadeloosstelling op jaarbasis, bovenop de normale vergoeding. Inclusief vakantiegeld en een eindejaarsuitkering ontvangt de voorzitter per 10 april 2019 het bedrag van ruim €161.000,- per jaar.
3. Ondervoorzitters
Ook de ondervoorzitters van de Tweede Kamer ontvangen een toelage op hun schadeloosstelling.
In het geval dat de eerste ondervoorzitter voor meer dan 30 dagen onafgebroken de functie van voorzitter zou waarnemen, zou die voor de duur van die tijd een toelage ten bedrage van de helft van de voorzitterstoelage ontvangen (de helft van 34%, dus 17%, in plaats van de reguliere toelage van 3,5%), wat neerkomt op zo’n €135.486,- per jaar.
4. Fractievoorzitters
Ook de fractievoorzitters ontvangen (voor de duur van hun voorzitterschap) een toelage op hun schadeloosstelling. Deze toelage bedraagt 1% van de schadeloosstelling plus 0,3% voor elk lid dat de fractie buiten de voorzitter telt. De toelage mag in totaal niet meer dan 11,5% van de schadeloosstelling op jaarbasis bedragen.
>> Neveninkomsten<<
Tweede Kamerleden mogen bijverdienen naast hun Kamerlidmaatschap. Zodra de neveninkomsten meer dan 14% van de schadeloosstelling bedragen, wordt de helft van het meerdere gekort op de schadeloosstelling. De korting op de schadeloosstelling mag echter niet meer dan 35% van de schadeloosstelling bedragen.
1. Reiskostenvergoedingen
Tweede Kamerleden kunnen voor hun reiskostenvergoeding voor woon-werkverkeer kiezen tussen:
– een OV-jaarkaart voor eerste-klasreizen;
– compensatie van de reiskosten voor woon-werkverkeer, van maximaal €0,16 per kilometer.
2. Verblijfkostenvergoeding
Tweede Kamerleden ontvangen ook een vergoeding voor reiskosten buiten het woon-werkverkeer. Deze vergoeding bedraagt €4.900,- per jaar.
Tweede Kamerleden ontvangen een verblijfkostenvergoeding die afhangt van de afstand tussen hun woonplaats en de Tweede Kamer.
3. Vergoeding voor aan ambtsuitoefening verbonden kosten
Tweede Kamerleden ontvangen een beroepskostenvergoeding van bruto €2.762,40 per jaar (per 1 januari 2019). De hoogte van deze vergoeding van de beroepskosten wordt jaarlijks door de minister van Binnenlandse Zaken aan de hand van de index materiële overheidsconsumptie van het Centraal Planbureau vastgesteld.
4. Wachtgeld
Per 1 september 2012 is de maximumduur voor de wachtgeldregeling voor politici gelijk aan de maximumduur van een ‘gewone’ werkloosheidsuitkering: drie jaar en twee maanden. De wachtgelduitkering bedraagt 80% van de schadeloosstelling in het eerste jaar. Vanaf het tweede jaar is het 70%.
Er zijn twee uitzonderingen:
Tweede Kamerleden die minder dan drie maanden Kamerlid zijn geweest, hebben recht op wachtgeld voor de duur van zes maanden.
Als een Kamerlid bij zijn vertrek 5 jaar of minder verwijderd is van de pensioengerechtigde leeftijd en in de 12 jaar daarvoor minstens 10 jaar Kamerlid is geweest, dan loopt de wachtgelduitkering door tot de pensioengerechtigde leeftijd.
De uitkering komt te vervallen zodra het ex-Kamerlid in een andere functie voldoende verdient. Inkomsten worden in mindering gebracht op de wachtgelduitkering. Oud-Kamerleden kunnen aanspraak maken op een procedure die Kamerleden helpt om een nieuwe baan te vinden. Voor de wachtgelduitkering maakt het niet uit wat de reden van het aftreden was.
5. Pensioen
Tweede Kamerleden bouwen jaarlijks een percentage van de pensioengrondslag op als pensioen, ook in de eerste vier jaar na aftreden, tenzij ze inkomen hebben naast de wachtgelduitkering (in dat geval is het percentage lager). Na 3 jaar en 2 maanden daalt het opbouwpercentage naar de helft van dit percentage.
Het nabestaandenpensioen is 5/7e deel van het ouderdomspensioen.
6. Overlijden
Bij overlijden van een Tweede Kamerlid krijgt de overlevende levenspartner (of bij afwezigheid daarvan de meerderjarige kinderen of pleegkinderen) een bedrag van drie maal de maandelijkse schadeloosstelling uitgekeerd.
>>Secundaire voorzieningen<<
Tweede Kamerleden ontvangen jaarlijks een vergoeding voor zgn. ‘secundaire voorzieningen’. Hiermee kunnen ze voorzieningen treffen voor arbeidsongeschiktheid, ouderdom en overlijden. In 2019 bedraagt de vergoeding hiervoor € 590,00 per maand.
>>Historische ontwikkeling<<
In de negentiende eeuw werd het Tweede Kamerlidmaatschap als een nevenfunctie beschouwd. Een formeel salaris werd onnodig en onwenselijk gevonden. Nagenoeg alle Kamerleden behoorden tot de gegoede burgerij of adel en waren financieel onafhankelijk. Bovendien werd de toekenning van loon als belemmering voor de onafhankelijkheid van Kamerleden gezien. De Grondwet van 1815 bepaalde dat Kamerleden alleen een verblijfs- en reiskostenvergoeding kregen, oftewel een ‘schadeloosstelling’, van respectievelijk fl.2.500,- per jaar en fl1,50 per gereisd uur.
Gedurende de negentiende eeuw werd het aandeel burgers onder de Kamerleden steeds groter. Wat hen betreft diende de Tweede Kamer een voorbeeld van soberheid te zijn. Met de herziening van de Grondwet in 1848 werden de onkostenvergoedingen dan ook verlaagd tot een verblijfsvergoeding van fl.2.000,- en een reiskosten vergoeding van fl.0,75 per gereisd uur.
1. Slechts een onkostenvergoeding
Naarmate het Kamerlidmaatschap meer een hoofdfunctie werd, ontstond er discussie over de vraag of ook de vergoeding verhoogd zou moeten worden. De financiële vergoeding voor Kamerleden was een controversieel onderwerp en leidde regelmatig tot verhitte discussies. Veelgehoord was de stelling dat Kamerleden door instelling van een hogere vergoeding zouden verworden tot beroepspolitici, die niets anders zouden doen dan politiek bedrijven om de politiek in plaats van het behartigen van algemene belangen.
2. Verhoging en uitbreiding van de schadeloosstelling
De eerste verhoging van de financiële vergoeding voor Kamerleden vond plaats in 1917. Bij de Grondwetsherziening van dat jaar werd de schadeloosstelling verhoogd naar fl.5.000,- per jaar. Daarnaast kwam er een ruimere reiskostenvergoeding en een pensioenvoorziening. Een voorstel om een presentiegeld van fl.5,00 per bijgewoonde vergadering in te voeren werd verworpen. Het principe van in de Grondwet vastgelegde vergoedingen werd gehandhaafd. Nadien werden de bedragen incidenteel verhoogd, sinds 1938 kon dat bij gewone wet.
Na de Grondwetsherziening van 1956 werden bedragen niet meer expliciet genoemd. In plaats daarvan werd er over ‘geldelijke vergoedingen’ gesproken. De aard en hoogte van deze vergoedingen zou niet langer in de Grondwet maar per bij door de leden van de Staten-Generaal zelf vastgestelde wet bepaald worden. Daarmee werd het mogelijk om ruimere vergoedingen (ter hoogte van een volwaardig salaris) toe te kennen aan Kamerleden. Dit werd gerechtvaardigd door erop te wijzen dat het Kamerlidmaatschap ondertussen een fulltime functie geworden was.
De wet schadeloosstelling leden Tweede Kamer van 1968 zorgde voor een sterke verhoging. Die wet stelde de schadeloosstelling vast op fl.40.000,- per jaar. In 1990 werd de schadeloosstelling voor Tweede Kamerleden gekoppeld aan een ambtelijke salarisschaal zoals vastgesteld in de wet bezoldiging rijksambtenaren van 1984. De huidige vergoeding voor Tweede Kamerleden geschied op basis van de wet schadeloosstelling leden Tweede Kamer uit 1990. De wachtgeld- en pensioenregeling kwam tot stand in de Algemene pensioenwet politieke ambtsdragers uit 1969. Het inkomen van een Kamerlid wordt nog steeds een ‘schadeloosstelling’ genoemd.
–
Een heel relaas, dat wel. Maar het laat ook zien dat er wettelijke maatregelen dienen te komen voor fractieleden die uit een fractie stappen, maar niet hun zetel opgeven. Daarnaast dienen er wettelijke maatregelen te worden getroffen voor het recht op wachtgeld (bijv. geen wachtgeld meer wanneer iemand zelf én vrijwillig een fractie of de Tweede Kamer verlaat). Het pluche van de Tweede Kamer -en eigenlijk ook dat van de Eerste Kamer- dient te worden teruggegeven aan de Volksvertegenwoordigers pur sang. Nu worden die nog -te vaak- toegekend aan -politieke- vriendjes en vriendinnetjes.
Graag hoor ik uw mening over de huidige toekenning en instandhouding van de schadeloossteling van Tweede Kamerleden.
Vorige week besteedde ik aandacht aan het bijzondere gedrag van jongeren. Hoe zij, onder invloed van hun zich ontwikkelende brein, soms raar, bijna onverantwoord, gedrag kunnen vertonen. Die jongeren kunnen daar eigenlijk niets aan doen. In het volgende krantenverslag komt gedrag aan de orde dat van alle leeftijden is. Gedrag door jongeren vertoont, maar waaraan ook volwassenen zich schuldig maken.
–
[HET KRANTENVERSLAG]
Een verschrikkelijk ongeluk. Een fietser kwam op een spoorwegovergang in botsing met een trein, waarna de fietser overleed. Officier van dienst Jeroen van ProRail was snel ter plaatse om te helpen, maar schrok van het gedrag van de treinreizigers. Ze filmden en fotografeerden het ongeluk.
“Ik twijfelde of ik dit moest delen”, schrijft Jeroen na het ongeluk op Twitter. “Maar mogelijk helpt een beetje aandacht.” Jeroen hoopt dat zijn bericht de fotograferende en filmende treinreizigers bereikt. “Wij zouden het respecteren als de telefoons in de tas blijven!”
Woordvoerster van ProRail, Mercedes, is het met hem eens. “Het was een afschuwelijk ongeluk”, vertelt ze. Net als Jeroen was Mercedes ook bij het incident aanwezig. “Eerst komt de politie, dan de mensen van incidentenbestrijding. Zij zorgen ervoor dat het treinverkeer weer wordt opgestart.”
Maar dat gebeurde dit keer onder het toeziend oog van veel filmende reizigers. “Jeroen zag dat terwijl hij aan het werk was. Dat is gewoon niet respectvol.” Had Jeroen er zelf iets van moeten zeggen? Het is een vraag die nu veel gesteld wordt op Twitter. Jeroen: “Helaas hebben we in dit soort gevallen iets beters te doen…”
Jeroen roept iedereen dan ook op om de telefoon in de zak te laten bij dit soort ongelukken. Mercedes: “Natuurlijk staat het iedereen vrij om je mobiel te pakken, we kunnen het nou eenmaal niet verbieden. Maar het filmen door reizigers getuigt van geen respect voor het slachtoffer en de nabestaanden.”
[EINDE KRANTENVERSLAG]
—
Het is geen nieuws wanneer ik zeg dat dit gedrag gemeengoed is geworden. De politie filmt tegenwoordig ook bij verkeersongelukken. Niet de plaats van het ongeval. Nee, de politie filmt de omstanders, de voorbijrijdende automobilisten. De omstanders worden ter plaatse beboet voor hun gedrag, de automobilisten ontvangen een ticket via het C.J.I.B. En die bonnen liegen er niet meer om tegenwoordig.
–
De eerste boete, die voor de filmende en fotograferende omstanders, kan worden gekoppeld aan de AVG (de privacywet, Algemene Verordening Gegevensbescherming) en het portretrecht. De AVG beschermt de burger tegen het ongewenst verzamelen van privé-/persoonlijke gegevens. Het portretrecht beschermt mensen (en in sommige gevallen ook dieren) tegen het ongewenst fotograferen en filmen, en het daarna ongewenst publiceren daarvan.
Nu zal de politie omstanders niet snel op de bon slingeren. Ze heeft wel iets anders te doen op dat moment. De politie zal in eerste instantie verzoeken niet te fotograferen of te filmen. Luistert de fotograaf/filmer niet, dan kan er worden overgegaan tot het in beslag nemen van de camera, meestal de mobiele telefoon, en het uitdelen van boetes. De hoogte van de boete is wisselend, maar zelden lager dan €90,00.
–
Bij fotograferende en filmende automobilisten is het een zekerheidje. Automobilisten zijn echt het haasje en kunnen het aanvechten van de boete op hun buik schrijven, want die is bij wet geregeld en bepaald. De hoogte van de boete bedraagt maar liefst €230,00 en is gebaseerd op het feit dat de bestuurder van de auto zijn of haar mobiele telefoon in de hand heeft tijdens het autorijden. Blijkt echter dat niet de bestuurder, maar een van de passagiers de fotograferende en filmende partij is, dan nog ontvangt de bestuurder de boete. Dan is dezelfde regeling van toepassing als bij het niet dragen van de veiligheidsgordel tijdens het rijden. De bestuurder wordt verantwoordelijk geacht voor het veiligheidsgedrag, het dragen van de gordel, van zijn of haar passagiers.
–
En toch is het eigenlijk te triest voor woorden. Het is zo gewoon geworden dat mensen zonder toestemming en ongewenst worden gefotografeerd en gefilmd. En dat gebeurt niet alleen bij ongevallen. Dat gebeurt overal. Mensen zijn niet meer vrij om te doen en te laten van wat voor de introductie van de camera op de mobiele telefoon nog wel kon. Topless zonnen op het strand, naar een naaktstrand gaan is er niet meer bij. Natuurlijk waren er voorheen ook gasten die daar stiekem foto’s van namen. Maar die vielen op. Ze hadden fototoestellen nodig om hun praktijken te kunnen uitvoeren. En daar slaagden ze bij lange na niet altijd in, omdat ze werden aangesproken op hun gedrag en dan vaak ook afdropen.
De sociale context was ook anders. Tegenwoordig komen omstanders op voor de fotograaf/filmer. Ongetwijfeld medeveroorzaakt doordat degenen die hun steun aan de fotograaf/filmer betuigen zelf vergelijkbaar gedrag vertonen. En met name in deze verandering ligt de verandering in het waarden en normensysteem binnen de huidige samenleving ten grondslag. Een verandering waarover ik mij tegelijkertijd ook verbaas. Want, hoe kan het dat slachtoffers van ongevraagd en ongewenst gefotografeerd en gefilmd worden, de daders verdedigen en hun gedrag goedpraten? Wat bezielt mensen om verwerpelijk gedrag te tolereren en te accepteren, terwijl zij zich ongelooflijk kut voelen als zij zelf het slachtoffer zijn? Het lijkt er op dat de samenleving een (sociologisch) gedoogbeleid nastreeft op gedrag dat zij zelf verwerpelijk vindt. Zou het zo kunnen zijn dat deze veranderingen het resultaat zijn van de generaties die deze huidige zijn voorgegaan. Het gedogen van seksuele vrijheid? Het gedogen van drugsgebruik? Het gedogen van lichte criminaliteit, zelfs vormen van ernstige criminaliteit?
–
Hoezo gedogen? Dienen (of moeten) ‘we’ deze herziene waarden en normen accepteren? Is het echt zo gewoon geworden dat anderen ‘onze’ persoonlijke integriteit schenden, dat ‘we’ er ook niets meer over mogen of kunnen zeggen? Of wordt het tijd dat ‘wij’ -als samenleving- het morele beroep doen op al die fotograferende en filmende a-sociale medemensen? Of is het daarvoor te laat?
