Soms loop ik tegen een bizar levensverhaal op. Zoals dit verhaal. Een verhaal van een vrouw, op middelbare leeftijd, die vertelt over de vriend van haar oom. Een man die haar, op zeer jonge leeftijd, jarenlang seksueel misbruikte. Maar zij heeft dit nooit als zodanig ervaren. Sterker nog, ze vond het prettig en verdedigt de man tot op de dag van vandaag. Dat het haar psycho-sociale en psychologische ontwikkeling fors heeft beïnvloed, neemt zij op de koop toe.
*
Ik neem u graag mee terug naar 2016. Ze zit tegenover mij aan een picknicktafel aan de rand van de camping en vertelt:
Amper acht jaar zou ze zijn geweest. Ze bracht een bezoekje aan haar oom, de broer van haar vader. Op zijn zolder had hij een biljarttafel staan, waarop hij samen met een vriend een potje speelde. Deze vriend was ook bevriend met haar ouders en van hen diende zij hem dan ook oom te noemen.
Hoe haar echte oom kon biljarten was haar niet duidelijk geweest, want haar oom zou slechtziende zijn. Hij zou daardoor niets hebben meegekregen van wat zijn vriend met zijn nichtje deed.
En daarover zou niemand zich ooit om hebben bekommerd. Ook niet toen zij op latere leeftijd het gebeurde aan haar moeder vertelde. Deze geloofde haar niet en nam het zelfs voor de twee mannen op. De moeder was (en is) van mening dat haar dochter alles uit haar duim heeft gezogen. Ze was zelfs zeer boos en agressief naar haar dochter geworden, tot op de dag van vandaag, wanneer het onderwerp weer eens ter tafel wordt gebracht.
*
Het begon allemaal vrij onschuldig. Hij had haar bij zich op schoot genomen en haar uitgelegd hoe het spelletje heette dat hij en haar oom aan het doen waren. Argeloos had zij op zijn schoot plaatsgenomen en geen betekenis toegekend aan hetgeen zij onder haar kinderbilletjes had gevoeld. Hij had haar in zijn armen genomen en dicht tegen zijn onderlichaam aangedrukt toen hij haar de uitleg gaf. Onschuldig en onwetend als zij toen was, had zij het als aangenaam en lief ervaren. Thuis, bij haar moeder (haar vader was eigenlijk nooit thuis), zus en twee broertjes, ontbrak elke vorm van intimiteit, tederheid, betrokkenheid en liefde. Daar heersten tucht en orde: een uitermate streng en onrechtvaardig regime. Elke vorm van affectie ontbrak in het gezin. Deze oom, zoals zij hem dus van haar moeder moest noemen, besteedde aandacht aan haar en dat voelde zeer aangenaam.
Ze had het daarom ook niet onaangenaam gevonden toen hij de keer daarna haar steeds weer bij zich op zijn schoot had genomen. Een paar keer in de week rende zij vanuit school naar de zolderkamer van haar oom, waar steevast ook haar andere oom was te vinden. Ze klom dan meteen bij hem op schoot en genoot van zijn armen om haar heen. Ze had niet eens in de gaten gehad dat die armen steeds vaker werden gebruikt om haar overal te betasten en te strelen. Ze genoot van zijn aandacht en merkte ook niet dat zijn handen haar kuisheid betastten. Het enige wat zij voelde was de aangename sensatie van het strelen en zijn warme adem in haar nek.
De doordeweekse dagen werden veelvuldiger en ook in het weekend ontmoette zij haar oom op de zolder van de broer van haar vader. Hij had haar in haar oor gefluisterd dat hij het strelen ook zo fijn vond, net als dat zij het zo fijn vond dat hij haar overal zo lief en zacht streelde. In haar kind-zijn had zij daar geen kwaad in gezien en ze was begonnen hem te strelen. Ook de harde bobbel tussen zijn benen had zij gestreeld en hij had haar toegefluisterd hem vooral daar te strelen. Zij had gezien hoe fijn hij dat vond. Zij genoot ervan dat zij lief voor hem kon zijn en dat hij haar daardoor zo lief behandelde.
Na een paar weken had hij zijn erecte penis uit zijn broek gehaald. Hij was wat meer in het donker van de kamer gaan zitten en haar oom speelde nu in zijn eentje biljart. Hij had haar vervolgens gevraagd zijn penis en scrotum te strelen terwijl hij zichzelf bevredigde. Zich nog steeds van geen kwaad bewust, had zij aan zijn wens voldaan. Ze vond de aandacht die haar oom aan haar besteedde zo fijn, dat zij niet in de gaten had gehad wat er nu eigenlijk gebeurde. Thuis was niemand zo lief en hij gaf haar af en toe wat lekkers te snoepen. Tijdens zijn ejaculaties stroomde het warme sperma over haar strelende handjes en hij veegde dat er altijd weer netjes af. Zij hadden nu samen hun geheimpje, had hij tegen haar gezegd. En dat vond ze wel spannend. Het maakte haar immers heel bijzonder. Niet dat zij zich op dat moment bewust was, het voelde wel zo.
Ze was dan ook helemaal niet verrast toen hij haar hand had gepakt om een keer te doen wat hij elke keer deed. Terwijl zij hem aftrok, streelde hij haar bovenlijf en soms ook zachtjes tussen haar benen. Verder dan dat ging hij aanvankelijk niet. Na verloop van tijd was het voor haar dan ook de gewoonste zaak geworden om hem elke keer af te trekken en had zij niet eens in de gaten gehad, dat zij en haar oom vaak alleen op de zolder zaten. Ook had ze niet gemerkt dat hij haar ontluikende borstjes steeds vaker ook onder haar hemdje was gaan strelen en dat hij af en toe wat onder de rand van haar onderbroekje door over haar billen was gaan strelen. Meerdere keren per week trok zij hem af en ze genoot er zelf van dat zij hem dit kon teruggeven voor de aandacht en liefde die hij haar gaf. Een warm gevoel had zij elke keer wanneer zij bij haar oom was. Zoveel fijner dan thuis. Hij bracht het “geluk” in haar leven. Zo voelde het voor haar.
Wanneer haar oom bij haar thuis kwam, klom ze ook bij hem op schoot. Haar moeder had niet vreemd opgekeken toen hij haar daar ook streelde. Tussen haar benen kwamen zijn handen alleen wanneer haar moeder even niet naar hen keek of de kamer uit was. Ze vond het best spannend als dat gebeurde en ging het spelletje met haar oom meespelen. Zij streelde zijn harde penis door er met haar billetjes over te schuren. Hij had haar verteld hoe ze dat kon doen en dat hij dat ook prettig vond. Net zoals zij het steeds prettiger was gaan vinden als zijn handen over haar plassertje wreven. Haar zus en twee broertjes kregen deze aandacht niet en hadden geen aandacht voor wat er zich tussen haar en haar oom afspeelde.
*
Jaren zijn zo voorbij gegaan en jarenlang leeft zij in de veronderstelling dat er niets kwaads schuilt in wat zij en haar oom in die biljartkamer hebben gedaan. De seksuele relatie tussen haar en haar oom duurt totdat ze bijna vijftien is en voor het eerst seks heeft met een jongen van haar eigen leeftijd. Zelfs anno 2016 ziet zij er het verkeerde-van-toen niet van in. Ze verdedigt haar oom en zijn handelen, maar soms geeft ze ook aan dat het eigenlijk niet had mogen gebeuren.
Haar behoefte aan affectie (wat feitelijk niets meer is dan aandacht) uit zij tegenwoordig door continu bevestiging te vragen voor haar bestaan. Ze raakt in paniek of in een negatieve stemming wanneer vrienden, vriendinnen of partners (waarmee zij met iemand een klik voelt) haar niet vaak genoeg (meerdere keren per dag) aandacht schenken. Al is het maar door middel van een kort (wel door haar als positief bevonden) berichtje. Liefst zelfs via de sociale media, opdat zij geen respons hoeft te geven in een direct intermenselijk contact. En duurt het haar te lang, dan schiet zij in haar negatieve gedrag (jaloezie ten aanzien van degene die volgens haar dan wel tijd en aandacht voor andere zaken of personen heeft), wat uiteindelijk haar weer aandacht oplevert.
Ze is inmiddels ruim vijftig jaar oud. Zelf moeder van een zoon en een dochter en tenminste twee vaste relaties verder. Haar dochtertje heeft nu de leeftijd waarin zij de relatie begon met haar oom. Ze denkt nog vaak, met veel warmte, terug aan die tijd. Ze is er ook nog steeds van overtuigd dat zij toen niets verkeerds heeft gedaan. Ook het gedrag van haar oom vindt ze nog steeds niet kwaadwillend. Ze weet inmiddels wel dat zij, rationeel gesproken, het slachtoffertje is geweest van seksueel misbruik. Maar zo voelt het nog altijd niet voor haar. Desondanks veroordeelt zij haar oom nu wel, maar zoals gezegd, ze vindt nog steeds dat er toen niets fout was aan de situatie voor wat betreft haar gedrag. Het veroordelen is dan ook meer gebaseerd op rationele gronden, ‘met de kennis van nu’, dan emotionele. En dat terwijl zij juist daar, in het emotionele van haar persoonlijkheid vast zit. Met zichzelf overhoopt ligt en niet meer adequaat als 52-jarige vrouw kan functioneren in liefdesrelaties. Het gevoelsleven lijkt niet alleen inadequaat, het lijkt te zijn omgeven door onvolwassenheid.
*
Dat het een enorme impact heeft op haar leven, dat vindt zij zelf niet. Wel vraagt zij zich af waarom zij het gevoel heeft dat zij niet het gevoel kan opbrengen om met haar hart van iemand te houden. Ze vertelt dat ze niet weet hoe dat dan zou moeten voelen en of zij ooit in staat zal zijn om echte liefde voor iemand te kúnnen voelen. Ja, ze houdt van haar kinderen, maar tegen haar (verschillende) partners heeft zij nog nooit “Ik hou van jou” gezegd. Ze krijgt de woorden niet over haar lippen. Ze heeft meerdere relaties gehad, maar haar gevoel van liefde ontbrak in elk daarvan. Althans, voor zover zij een definitie kan bedenken voor dit gevoel. Daarentegen heeft zij veel seks met hen gehad. De relaties liepen stuk, omdat de fysieke aantrekkingskracht elke keer weer was gaan ontbreken. Emotioneel heeft zij nooit veel op gehad met haar partners, behalve dat zij haar gevoel gebruikte om hen haar zin door te drijven. Voor de rest is zij ervan overtuigd dat zij hun liefde en aandacht diende te verdienen door hen seksuele diensten te verlenen. Zo denkt zij daar nog steeds over. Mensen, met name mannen, vinden haar lief, waarderen haar als vrouw, wanneer zij hen seksueel diensten verleent en laat genieten. Daaruit denkt zij te worden gewaardeerd, de waardering te krijgen die zij dan vindt te hebben verdiend. Want ja, mannen geven haar aandacht als zij hen seksueel bevredigt.
*
Deze vrouw bezoekt al meer dan vijftien jaar een psycholoog, een vrouwelijke psycholoog. Misschien maar goed ook. Maar bij haar heeft zij totaal geen vorderingen gemaakt in het verwerken van het seksuele geweld wat haar als meisje, jarenlang, is aangedaan. Althans als het om mijn herdefiniëring van seksualiteit, intimiteit, en het gevoel van liefde gaat. Ze vertelt: Nog steeds denkt zij dat liefde het seksueel bevredigen van mannen is. En ondertussen is zij niet in staat om intimiteit te ontvangen of te geven. Zodra mannen met hun gevoel van liefde voor haar te dicht bij haar in de buurt komen, gaat ze over in een stand van zelfdestructie. Dan verklaart zij zichzelf nietig en tot tweederangs burger. Zij sluit zich mentaal af en begint een proces van negatieve energie op te wekken. Naar de ander en uiteindelijk ook naar zichzelf. Ze vernietigt elke vorm van affectie van de man naar haar en overlaadt hem met beschuldigingen en verwijten, vaak volkomen uit de lucht gegrepen….maar in werkelijkheid gebaseerd op haar foutieve interpretaties van de werkelijkheid, de liefde die haar gegeven wordt.
Zij heeft hier veel verdriet van, maar is niet in staat dit proces te keren. Ze was immers al een tiener, een menstruerende vrouw, toen er een einde kwam aan haar ‘relatie‘ met haar oom. Ze had de wereld van de pubers ontdekt en ontdekt dat ook jongens van haar eigen leeftijd haar ‘dienstverlening’ zeer waardeerden. Ze had het geleerde bij haar oom en geïntegreerd in haar ontluikende vrouwelijkheid. En zo heeft zij haar leven zingeving gegeven.
*
Eén man maakte daar ongeveer acht jaar geleden een einde aan. Hij betuigde haar, onvoorwaardelijk, zijn liefde. Gaf haar ook zijn liefde en maakte de volwassen vrouw in haar wakker. Hij liet haar ervaren wat ware liefde is en vroeg haar haar liefde voor hem met hem te delen. Maar ze was (kinderlijk) bang, overweldigd door zijn onvoorwaardelijke liefde voor haar. Dat er een man bestond die zoveel van haar kon houden, dat kon er bij haar niet in. En in plaats van hem te omarmen en te ontdekken wat liefde ook kan zijn, keerde zij zich tegen hem. Ze brak met hem en liet hem teleurgesteld en met een gebroken hart achter (en we weten anno 2019 dat een gebroken hart daadwerkelijk -fysiologisch én neurologisch vastgesteld- bestaat). Zelf kwam zij niet van hem los. Haar gevoelens voor hem bleken veel sterker dan zij ooit daarvoor had willen en durven toegeven. De man die haar haar ultieme wens had kunnen vervullen verdween uit haar leven. Haar angst, onzekerheid en vertekende beeld van wat ware liefde is, hadden haar de das omgedaan. In de jaren die volgden brak zij met haar tweede levenspartner, opnieuw omdat de fysieke klik er niet meer was. Haar tijd ging zij vullen met terrasbezoekjes, feestjes en andere bezigheden buiten de deur. Voor de zo nodige afleiding, zoals zij het zelf omschrijft. Tussendoor nam zij met enige regelmaat, via de sociale media, contact met hem op. Maar hij weigerde daar nog op in te gaan.
*
- Het psychologische proces anno 2019
Haar psycholoog ontvangt haar nog maandelijks, soms vaker, in haar praktijk. Ze praten tegenwoordig meer over koetjes en kalfjes dan voorheen en de vrouw vraagt zich nu af en toe af of zij de behandeling nog wel dient voort te zetten. Ze ziet het nut van de gesprekken niet meer in en ze ervaart steeds intenser dat zij haar eigen liefdesleven in de weg staat. Maar zij is niet bij machte dit daadwerkelijk onder ogen te zien en handelt nog elke keer destructief wanneer een man haar zijn liefde betuigt. Ze ziet niet in dat haar destructieve gedrag voortkomt uit haar negatieve zelfbeeld én veroorzaakt wordt door haar verkeerde definitie/interpretatie van wat ‘liefde/intimiteit’ is. Wat zou deze vrouw gebaat kunnen zijn wanneer zij onder behandeling kwam te staan bij de juiste psycholoog (ik denk daarbij aan een psycholoog die werkt met de Transactionele Analyse, maar dat komt misschien doordat dit mijn specialisme is), die haar helpt haar levensscript te herschrijven en een aantal definities helpt te herformuleren. Maar zij staat hier niet voor open. Ook al is zij zich al jaren bewust van het feit dat zij vlucht in vriendschappen, feestjes en ander ontwijkend gedrag.
*
De vraag is of deze vrouw gebaat is met de hulp of een psycholoog of dat zij onder behandeling zou moeten gaan bij een psychiater. Haar persoonlijkheidsontwikkeling is dermate beïnvloed door het misbruik op jonge leeftijd, dat de psychologie hierin tekort schiet. Ik vraag het mij af, en u?
Bent u nu, anno 2019, getuige van seksueel misbruik of heeft u een sterk vermoeden dat er sprake is van huiselijk geweld? Bel dan meteen (dat kan in principe ook anoniem) met het MELDPUNT: 0800-2000 (U kunt ook ‘de Meldcode-App’ downloaden). U kunt ook naar uw huisarts gaan of een vertrouwenspersoon inschakelen.
*
Copyright©️oncies 2019
*
Concies’ Blogs is een produktie onder redactie van CONCIES mediation | relatiebemiddeling | onderwijsdiensten.
Hulp nodig? Kijk op http://www.concies.nl of ik iets voor u kan betekenen.
